Houtje touwtje inderdaad, want Into The Woods is acht jaar na zijn oprichting nog altijd amateuristisch. En dat is een enorm compliment. Het industriële Noorderlichtterrein draagt de feërieke kenmerken van het Amersfoortse bos, maar de rafelrandjes die het daarvan onderscheidt zijn geenszins weggemoffeld, de plooien amper gladgestreken. Overal op de werf staan ijzeren installaties die zo uit een lokaal atelier gerold lijken te zijn, verderop slingeren nog wat tiewraps rond op de grond. Of hebben ze al losgelaten? Een laser schijnt het logo van ADE op de supercoole kraan die het festival overziet. Beneden worden de laatste muurschilderingen nog rustig afgemaakt terwijl het publiek al binnendruppelt. Daarmee is Into The Woods een van de grote namen op ADE18 die nog de doe-het-zelfgeest kent die soms een beetje verloren lijkt, maar dit jaar weer met hartstocht gepredikt wordt door locaties als Garage Noord en OT301. Alleen maar leuk eigenlijk, dat contrast: alles aan Into The Woods ademt ambitie en laagdrempeligheid, tegelijkertijd.
Net als zijn moederfestival moest Into The Woods' eerste weekender op ADE vorig jaar de regen weerstand bieden. En toch was de vuurdoop een doorslaand succes. Geen grote verrassing dus, dat de NDSM Werf bij een zonovergoten tweede editie opnieuw de ideale thuishaven vormt voor een kleurrijke tweedaagse vol houtje touwtje en hutje mutje.
Zo ook de programmering. Die is dit weekend interessant, maar niet per se zo spannend dat-ie de overhand neemt en louter serieuze connaisseurs trekt. Van de fomo die het immer uitdijende ADE nog weleens in zijn greep wil houden, is hier geen sprake. Neem gerust een kijkje in de technoschuur (die er ook echt uitziet als een schuur natuurlijk) of bij het podium dat vastzit aan het controversiële kunstwerk Ferrotopia (dit weekend beter bekend als 'die neukende mensen daarzo') van kunstenaar en Kanye-partner Joep van Lieshout. Toch niet zo'n zin? Geen probleem. Dan strijk je zonder schuldgevoel neer op een van de ongedwongen feestjes die Into The Woods rijk is. Vlak onder die kraan bijvoorbeeld, waar Radio De Koperen Hond al vroeg voor euforie zorgt met The Human League. Of verderop bij de eetkraampjes, waar je met je vega wrap in je handen kunt dansen tussen planten en tapijtjes. Elders kun je tafeltennissen, airhockeyen of sjoelen bij een oude tram. Even bijkomen doe je in een bubbelbad.
Op dat soort plekken voelt Into The Woods als het elektronische equivalent van Down The Rabbit Hole, en doet het natuurlijk ook denken aan Wildeburg, het andere festival van organisator Kultlab: je kunt geen tien meter lopen zonder iets leuks tegen te komen. Opletten dus, want je loopt het allerleukste feestje van de weekender zomaar voorbij. Club Hutje Mutje heet-ie, een piepklein kotje waar het - zoals de naam doet vermoeden - stampvol staat met mensen die kwamen kijken wat er nou precies aan de hand en bleven omdat het nou eenmaal best leuk is om tegen elkaar aan te dansen. En ook een beetje omdat je geen kant meer op kunt als je eenmaal binnen bent. Je kunt bijna niet anders dan meeblowen met je buurman en krijgt drie per ongelukke kopstoten als je op weg bent naar de uitgang.
(tekst gaat door onder de foto)
Het meerendeel van het publiek is dan ook meer toegewijd aan de lol dan aan de line-up. Pas als de zon al lang en breed het IJ in is gezakt en de kampvuren niet genoeg warmte meer geven, stromen de vier (waterproof!) tenten iets voller. Eenieder met geschminkt gezicht is het best op zijn plek in het plantenrijke Werftheater, waar stelletjes tegen de zijkant van de tent plakken en Nederlander Olaf Stuut met zijn exotica de ideale opwarmer is voor Prins Thomas. De Prins van het Noorden begint met een nieuwe track van een van zijn maatjes uit de Noorse space discoscene, Bjørn Torkse. Daarna gaat z'n set alleen alle kanten op, alsof de man die door een Big Lebowski-fan bij Pitchfork werd bestempeld tot 'the dude of ambient' er zelf ook niet helemaal bij is. Wel leuk: afsluiten met een klein stukje 'Boogie Wonderland'.
Een stuk strakker is de Franse techno van Agoria, die een sterke set draait in een bomvolle Barn. Nog harder gaat het eraan toe in de Kathedraal, die de hele avond halfleeg gehouden wordt met snoeiharde techno. Eerst is dat de verdienste van de boomlange Matrixxman, die de temperatuur nog wat laat dalen met ijskoud minimalisme en duistere dubtechno. Paula Temple gaat even later vrolijk verder waar haar voorganger is opgehouden. Niet zo gek dat ze vorig jaar drie tracks produceerde op Plunge van Fever Ray: de techno van de Britse is minstens zo verknipt als de pop van haar Zweedse collega. Wie wil raven, wordt door Temple direct bij zijn of haar lurven gegrepen. Maar misschien was haar stampwerk vol oorverdovende breaks vorig jaar op Awakenings toch beter op zijn plek?
(tekst gaat door onder de foto's)
Agoria op Into The Woods' ADE Weekender 2018
Matrixxman op Into The Woods' ADE Weekender 2018
Het podium dat het meest bij de weekender past, is toch de Ferrotopia. Daar staan de kopstukken van het Freakout Cult label op de line-up voor twee gescheiden sets, maar draaien ze uiteindelijk vier uur lang met z'n tweetjes. Als DJ Fett Burger rond de klok van vijf ('s middags) achter de tafels plaatsneemt, staat Jayda G al snel pal naast hem. Met hun gezamenlijke EP NYC Party Track scoorde het duo al een bescheiden undergroundhit en vandaag voorziet het tweetal in een toegankelijke mix van disco en R&B op een bedje van warme house.
Koud kunstje voor het immer eclectische Optimo om daarna een strik om de avond te knopen. Het Schotse tweetal maakt voor de honderd-en-zoveelste keer zijn opwachting in Nederland en is opnieuw de allerleukste. Vorig jaar hielden/maakten ze de nachtbrakers en ochtendmensen in The Loft nog wakker met de ene rammer na de andere, nu sturen ze de Amsterdamse meisjes met hun zeemanspetten en wijde broeken met dezelfde tactiek de nacht in. Geïnspireerd door hun voorgangers draaien JG Wilkes en JD Twitch zelfs best veel zij aan zij, niet zo als normaal omstebeurt. Terwijl Twitch vriendelijk bedankt voor glitter op zijn oor, zet Wilkes 'Kernkraft 400' van Zombie Nation in en klimmen mensen op containers om te dansen. Wie z'n telefoon pakt om even te kijken hoe laat het is - of om te noteren dat Frankie Goes To Hollywoods 'Relax' en Optimo-klassieker 'Smalltown Boy' van Bronski Beat vlak voor tijd voorbijkomen - wordt op Into The Woods meteen terechtgewezen. 'Mag niet hè!' Als Optimo afsluit met 'California Dreamin'' begrijpen we het allerbest waarom: op de klok kijken doe je alleen als je bang bent iets te missen.
Meer Amsterdam Dance Event in ons dossier.