Album van de Week (47): Nana Adjoa Album van de Week (47): Nana Adjoa

Down at the Root maakt tijd voor zelfreflectie. Over waar je vandaan komt, waarnaar je op zoek bent. En het geeft je het idee je alle tijd hebt om het uit te vinden. Nadenken over dilemma's, maar op een haast zorgeloze manier. En vooral een collectie gelaagde, minitieuze nummers, met oog voor detail. Nana Adjoa heeft in ieder geval geen haast gehad.

Drie jaar geleden stond de Amsterdamse singer-songwriter in de finale van De Grote Prijs van Nederland, ze zit in de band van Sue The Night en vorig jaar rond deze tijd tourde ze met de Popronde het hele land door. Ze verscheen simpelweg steeds vaker op het vizier. Dit jaar werd ze dan ook uitgeroepen tot een van de talenten van de 12van3voor12 die we in de gaten gingen houden. Voor iemand die graag rustig de tijd lijkt te nemen, is ze behoorlijk druk. Nu is er dan na een lange single-campagne haar debuutalbum. En bij het witte vinyl waar dat op uit is, daar blijft het voor nu even bij. Down At The Root is op moment van schrijven nog niet te streamen. Op een handje vol singles na dan. 

(tekst gaat door onder video)

Titeltrack ‘Down At The Root’ is een typische indie-folky feelgood. En ‘Part Of It’ het perfecte eind, een soort ode aan de persoon naar wie je altijd hebt opgekeken. Maar ‘Honestly’ was volgens Adjoa het moeilijkste nummer om te maken. In haar eentje op haar kamer, was ze aan het experimenteren met elektronische geluiden, vertelde ze in een interview bij Roosmarijn. Zo testte ze alles uit. Met een warme, volle bas die alle leegtes opvult en het duet wat ze met haarzelf houdt. De vergelijking met Tame Impala is snel gemaakt. Tijdens het maken van het nummer kwamen kennelijk de buren langs toen ze het te laat vonden worden om op de synthesizer te pielen, maar Adjoa voelde zich er niet door tegen houden. In ‘Honestly’ laat ze de teugels vieren, wat reflecteert in de tekst: ‘Let it go now, you’re not in control.’  Van voorzichtig fluisterend naar standvastig, steeds luider. Laat de buren het maar horen.

‘No Sleep’ was een van de vroege teasers voor het album. Een nummer die aan een zoete zondagochtend doet denken, maar met een bittere nasmaak. Je veegt de slaap uit de ogen, zou eigenlijk het liefst nog een keer willen omdraaien en verder willen slapen. Maar iets houdt je tegen. Zo ook met de relatie die op zijn eind is gekomen. Je wilt nog wel verder samen, maar wie houden jullie voor de gek? Genoeg voortekens die duidelijk willen maken dat liefde niet geforceerd moet zijn. Terugkijkend op een gouden tijd, en tevreden zijn met het einde. Adjoa vergelijkt de dromen met een harde realiteit. Die je op een onverwacht moment wakker schudden. Het is klaar, het is goed zo. Het is een thema dat in het hele album terug komt: content zijn. Er wordt een soort utopie gecreëerd waar je niet teveel van de ander en van jezelf vraagt. En bovenal: neem je tijd.

Het opschakel moment zit in het midden van de plaat, zo tussen al het lome opvallend upbeat. Volgens de zangeres brengt het vrolijke en speelse 'Late Bloomer'  wat leven in de brouwerij. Gecombineerd met de (alliteratie-alarm) bloeiende bloemen-beeldspraak, heeft het de potentie om tot hit uit te groeien. 

Tuurlijk, soms is een break-up hartstikke klote en iedereen zal vast wel eens dooreen existentiële crisis gaan. Op die onzekere momenten sta je nog eens extra onder druk, omdat het net lijkt of iedereen constant vooruit beweegt en jij stil staat. Down At The Root is er om dat te omarmen, en er vrede mee te hebben.

 

Het album is vanaf 24 november te koop

2 december: Podium Mozaïek, Amsterdam