Eigenlijk zou Rejjie Snow begin dit jaar al komen met zijn debuutalbum. Of nou ja, 'al'. Intussen gaat zijn naam al zo veel jaar rond dat het best gek is dat de jonge Ierse rapper nog geen album uit heeft. Sterker nog, in 2013 bracht hij voor het laatst een EP uit. Het album is er nog steeds niet. Maar wel een mixtape, die eigenlijk al wegluistert als een debuut.

Hoewel het succes van Snow zich vooral op internet afspeelt met wat voorzichtige streaming- en iTunessuccessen, verscheen hij in 2013 onverwachts op de radar van de Nederlandse indiefan. De teaser voor de EP Rejovich was geproduceerd door een zekere Sun Patzer, waar tot dan toe niemand nog van gehoord had. Met wat zoekwerk bleek dat weer een alias te zijn van Cole Williams, oftewel the Child of Lov, oftewel Martijn Teerlinck: De dichter en soulzanger uit Amsterdam die zich verhulde achter meerdere aliassen en op zijn 26e overleed.

In de jaren daarna is het balletje flink gaan rollen voor Rejjie Snow, zonder dat er veel grote releases aan te pas kwamen. Optreden en af en toe een single was genoeg voor de buzz. Nu stookt hij, voor zijn debuut later dit jaar verschijnt, het vuur al wat verder op met een dertien tracks durende mixtape, waar hij al uitgebreid al zijn inspiratiebronnen afvinkt. Het is duidelijk een kind van de jaren negentig, die zo aan het einde van het decennium en aan het begin van het millennium vanalles opzoog. De veelzijdige beats van Outkast en de loomheid Jazzmatazz vormen de basis, er zijn shout-outs naar Jay-Z, Christina Aguilera, Jennifer Lopez, WU-Tang en tamagotchi’s.

Aan alles merk je hoe oud Snow is. Zo is zijn hele gekozen vorm bijvoorbeeld ondenkbaar zonder de invloed van Odd Future, dat precies tijdens zijn pubertijd doorbrak. Hij leent zijn trage flow nogal eens fan Earl Sweatshirt - maar dan iets minder dreigend -, visueel grijpt hij net als het collectief uit LA terug op cartoons, internetcultuur of komt hij juist heel fashionable uit de hoek.

Veel lenen dus, maar dat is helemaal niet erg voor zo’n eerste mixtape. Liever goed gejat dan slecht bedacht. En dat het jatten goed uitpakt, komt vooral voor rekening van zijn producers. Als je het album hoort, snap je meteen waarom hij zelf nu ook naar Californië is verhuist. Het ademt aan alle kante westkust. Al in het intro duiken de G-funk vocoders op, er zijn wat jazz-interludes zoals artiesten als Thundercat en Kamasi Washington wel eens verzorgen bij Kendrick Lamar.  Ondertussen gaat het over zijn jeugd als zwarte jongen in het spierwitte Ierland, bijna vanzelfsprekend is er wat opschepperij over designerkleding, meisjes en auto’s en zelfs een ongepland kind wordt besproken. Geen enorme diepgang of grote onderwerpen en hoe ontspannen en makkelijk Snow ook rapt, het zijn de details in de productie die echt de hoofdrol opeisen. De vinyl knisper in ‘Milk Man’, de knoppen van recorders die over het hele album hoorbaar worden ingedrukt, de piano op ‘Me & my Piano’ net wat vervormd door de wat sleurende tape-recorder en dan opeens weer in een helium koortje ‘Fashion Week’.

The Moon & You is een ontspannen visitekaartje, van een jonge rapper die zich klaarmaakt voor zijn debuut album. Geen spierballen die gerold worden, geen grote visies of vernieuwen. En dat blijkt Rejjie Snow juist beter te staan dan al zijn EP en singles waarop hij zo opzoek was naar dingen die hij maar niet vond.