De concessieloze Chinese dj Tzusing is gepromoveerd tot Greenhouse-afsluiter en draait een gewaagde set met Aziatische trap, industrial vol klapperende ritmesecties, een sample van een overgehaalde trekker waar hij een plaat van het Nederlandse houseduo Fierce Ruling Diva onderschuift, ‘Humble’ van Kendrick Lamar.
Na vijf dagen en nachten Dekmantel maken we de stand weer op van het internationaal toonaangevende festival. Dit zijn de headliners die het waarmaakten (Jeff Mills! Palms Trax!), de kersverse ontdekkingen (Roze Terenzi!) en de doorbraken (Batu!).
20. Tzusing
19. Bufiman
Bufiman’s signatuur is al zijn tweede plaat te horen: die verdomde koddige mondharp! Ondertussen klinkt het alsof er een overstuurde drumband in de bosjes staat te spelen en klappert de opzwepende percussie je om de oren. Vraag je je af waarom Shazam al die tracks niet pakt? Omdat hij de edits allemaal zelf heeft gemaakt, natuurlijk.
18. Deena Abdelwahed
De Tunesische artiest Deena Abdelwahed maakt politiek beladen muziek waarin ze zowel kritiek levert op de politieke dimensies van de Arabische cultuur als de Westerse perceptie ervan. In Shelter speelt ze integraal haar doorbraakalbum Khonnar, vol experimentele techno waarop ze percepties van Westers en Oosters onderzoekt, uitdaagt en tegelijkertijd op vernuftige wijze uit elkaar trekt.
17. Octo Octa & Eris Drew
Bij Octo Octa en Eris Drew vraag je het je de hele tijd af: zijn jullie nog verliefder op jullie platen, of toch op elkaar? Het liefdeskoppel staat op de mainstage te draaien alsof ze op een pretentieloos supercool huisfeestje zijn. Beiden in bikini, flirterig met de armen in de lucht dansend om elkaar af en toe een dikke kus te geven.
16. Yu Su
Hoe vet is die Wolf Müller remix van ‘Invisible Giving’ waar ze haar set mee begint? Die groovy track van Panthera Krause die ze erna opklapt? Die klapper erna? En daarna? En daarna? Yu Su komt met een platentas met verrassingen en weet daarmee de energie de hele tijd megahoog te houden.
Luister: Mariam the Believer - Invisible Giving (Wolf Müller remix)
15. Leroy Burgess
Als toetsenist, zanger en songwriter speelde Leroy Burgess in de jaren ’80 in de VS een sleutelrol tussen boogie, disco en house. Vanaf het moment van opkomst is duidelijk: hij is geen frontman maar een bandleider, en een entertainer van de bovenste plank.
14. Bruce
Bruce bracht een album uit op het label van Ben UFO en scoorde een dansvloerhit met 'What', een technotrack met neurotische synthlijnen en ijzingwekkende schreeuwvocalen. Zijn boilerroomdebuut is een al even grote mindfuck, die hij nailt door een bizarre mix van dancehall, industrial, pop-edits, techno, UK dance en zelfs Nirvana te draaien.
13. Arpanet
Gerald Donald, gemene deler in zowel Drexciya als Doplereffekt, draait een set die constant een beetje uit zijn verband wordt gerukt: kicks die nét te vroeg worden ingezet, een bas die abrupt wegvalt, synthlijnen die tegen elkaar opbotsen en ritmes die nét een beetje tegen elkaar aan lijken te schuren. Megavet.
12. Palms Trax
Palmsy, de headliner van de zondag, weet precies wat we nodig hebben om die allerlaatste uurtjes Dekmantel door te komen: allereerst super feelgood disco, dan een stevigere push (‘Relax Your Body’!) om het schamele restje energie dat er nog in het lichaam zit er echt voor de volle honderd procent uit te persen.
11. Mala
Mala laat tijdens een brunchsetje heel goed horen vanuit welke genres hij de dubstep-oerknal vormgaf: dub reggae, 2step, UK Garage en grime. Tering, wat heeft hij er zin in, en hij ziet de Greenhouse helemaal volstromen met mensen die klaar zijn voor een stevig potje ochtendgymnastiek.
10. Jeff Mills
Levende legende Jeff Mills doet als afsluiter waar hij het allerbeste in is, en zeker wanneer de donkerte invalt is dat een genadeloze slotsom. Toch is de kunst van deze dj niet het meest imposant als alle telefoons in de lucht gaan voor zijn bloedeigen techno-classic ‘The Bells’, maar wanneer hij spanningsmomenten bouwt.
9. Identified Patient
De meest onstuimige Job uit de reeks Jobs die Amsterdam graag onveilig maken, die blaast de UFO II zo’n beetje op. Met zijn handen in een bokkengroet geplooid schuift Identified Patient een dikke electroplaat onder Orbital, om vanuit knetterende acid door te schakelen naar Italiaanse coldwave.
8. Parrish Smith
In de Boiler Room tekent Parrish Smith voor de meest compromisloze set van het weekend. Alleen al die openingsplaat: de trash metal rap van Ho99o9 klinkt zwaarder dan de zwaarste technoplaat. En wat een verwarring veroorzaakt–ie. Overal zie je de paniek in de ogen. Hoe de fuck moet je hierop dansen?
Luister: Ho99o9 - Street Power
7. Marie Davidson
Bijzonder hoe gemakkelijk Marie Davidson schakelt tussen de rol van producer en theatrale performer: het ene moment staat ze nog volledig gefocust naar haar apparatuur te staren terwijl ze de arpeggio’s laat opbouwen naar dreunende climaxen, het volgende moment trekt ze de microfoon van de standaard om zich sensueel over het podium te laten glijden terwijl ze haar vocalen uitdagend uitspuwt.
6. Paquita Gordon
De eclectische Italiaanse blijft op het Selectors-podium honkvast, met Chicago deephouse uit eind jaren ’80, toen dat woord nog synoniem was voor bronstige, lome house met jazzy pianolijnen, verleidelijke soulzang en bossa nova-basritmes. Ze kent haar klassiekers: Larry Heard, Theo Parrish en obscuurder spul, met nieuwere tracks die er naadloos tussen passen.
We hielden bij welke fantastische platen we zoal hebben gehoord op Dekmantel 2018. Luister hieronder de volledige playlist met een dikke 130 tracks, in totaal meer dan honderdduizend uur aan muziek.
©
Yannick van de Wijngaert / YannickvandeWijngaert.jpg
De echte kortsluiting in je hersenen wordt zaterdag veroorzaakt in de UFO. Daar heeft Bjarki – je weet wel, die IJslander die een mega-hit scoorde op het label van Nina Kraviz – ingezet op een kneiterharde technoset vol wentelingen en loopings waardoor je je ingewanden in je lijf voelt klotsen. Stampen in de vierkwartsmars, éventjes een kickloze maat, en dan een abrupte looping waardoor je je de spanning in je tenen voelt kriebelen.
Luister: Ja hoor - daar is-ie, helemaal aan het einde van de set: 'I Wanna Go Bang' van Bjarki
©
Bart Heemskerk
Nosedrip draait vrijdag veel duisterder en steviger dan je van hem zou verwachten. Hij weet 130BPM toch traag te laten klinken, mixt panfluiten en sitargetokkel met doodenge kinderstemmetjes en geschreeuw en vooral ook new beat. Maar in de platen van Nosedrip is niets wat het lijkt. Zijn set klinkt serieus en fucking heavy.
©
Tim Buiting
Ben UFO zou Ben UFO niet zijn als hij niet opeens negentig graden de andere kant op schiet. En dat gebeurt tijdens zijn Boiler Room-set op zaterdag: na een halfuurtje slaat hij alsnog om naar breakbeat, jungle en vroege Engelse hardcore platen, waarmee hij de tent volledig op z’n kop zet - zelfs zó heftig dat de Boiler Room-promoter in extase uitroept dat dit een set was waar we onze kinderen later over zullen vertellen.
©
Bart Heemskerk
De Australische dj Roza Terenzi is een frisse Dekmantel-darling. Op haar EP Let’s Ride klinkt een subtiele mix van electro, house, IDM en breakbeat. Haar set bij de Red Light Radio stage is een uitvergroting van die smaken. Terenzi is een high-energy mixer vol ongeduld, die iedere minuut een volledig andere kant uit lijkt te schieten. Laat ze het ene moment snoeiharde acid overlopen in het type subtiele track dat ook op haar eigen Dekmantel EP staat, dan draait ze twee minuten later een pittige electroplaat, maar altijd met die focus op vette breaks en een flinke dosis rave.
©
Bart Heemskerk
Een mens komt naar Dekmantel voor dj-sets die je voorstellingsvermogen te boven gaan. Een mens komt voor sets zoals die van Batu als afsluiter in de Greenhouse. De dj en Timedance-labelbaas uit Bristol debuteert dit weekend in het Amsterdamse Bos, en het is werkelijk ongelooflijk hoe hij zwaar contrasterende tracks naadloos in elkaar weet te zetten. Van opzwepende digitale percussie en bass naar uit elkaar brokkelende techno, van baile funk tot opgefokte smurfendancehall en van Acid Arab naar Fatima Al Qadiri en Egyptische trap.