Nederska verdeelt en heerst Nederska verdeelt en heerst

Bij het openen van de avond vraagt presentator Ernst om alle artiesten de aandacht te geven die ze verdienen: “Dat betekent: je mond houden en meedoen.” Het werkt bij YIP: de Resistor houdt zich rustig. Dat is hier nodig ook, want YIP maakt verstilde, dromerige singer-songwriterindie. Hen blijkt net zo goed als op Bandcamp. YIPs aleladianeske, harmonische zang wordt begeleid door gitaargetokkel. Er zit daarnaast ook een gitaarsolo uit de psychedelische rock in.

Hen speelt slechts drie nummers in twintig minuten en laat zien dat kwaliteit boven kwantiteit gaat. Dat derde nummer heeft een intro als een nummer van Radiohead, verandert in een Tori Amos-achtig nummer, eindigt weer als psychedelia. YIP beeldt tijdens de rustige delen uit wat hen zingt en danst bij de drukkere delen blij in het rond. Het applaus lijkt hen wat verlegen te maken. Dit is veelbelovende act die zeker in de finale zou passen, net als Noah Elliott in 2021. Het enige verhogingspunt is het volume van YIP’s aankondigingen.

Deze invallers hebben een invaller. Sander van Elferen drumt normaal gesproken bij Temple Renegade, wedstrijdprijsvechters die onder andere in 2017 finalist waren van Grote Prijs van de Bollenstreek. Het is aan deze strakke drummer niet te merken dat hij normaal de hi-hats raakt bij heavy rock en progmetal. Als je een percussieprobleem hebt, Callkoen: better call Sander. De andere bandleden zijn frontman Fons als zanger/gitarist, leadgitarist Koen, bassist Cyprian en de andere Koen, toetsenist.

Callkoens nederska en reggae mengen zich per nummer in verschillende verhoudingen. Vooral hun derde nummer is duidelijk beïnvloed door Doe Maar, maar doe maar, hoor. Hun muziek is namelijk strak en goed gemaakt. Aanstekelijk is het ook. Na het eerder aandachtig luisteren, beweegt het publiek hier vanaf het eerste nummer mee, overgaand in meedansen. Hun vierde nummer verrast. Het begint als een nummer van Iron Maiden en blijkt een (head)banger. Gitarist Koen beweegt er zo natuurlijk op mee dat je een rockachtergrond vermoedt. Callkoen zet een hoge standaard neer voor Antje Krook, die in dezelfde genrevijver vist.

Ratchet is na zijn deelname in 2023 terug bij de Nobel Award. Hij wordt ondersteund door een gitarist, bassist en Tom van Tenrek op drums. Ratchet speelt ritmegitaar en kiest met ‘Fixed Heart’, ‘Full Moon’, ‘Trespasser’ en ‘Grave’voor het rockier geluid in plaats van het meer elektronische deel van zijn werk.

Deze Leidse indie-elektro-artiest heeft veel luisteraars: hij heeft meer dan 200.000 streams op Spotify. Fans uit de regio zijn er vanavond ook bij. The Ratchet Army is uitgerukt, met merch van hun idool als uniformen, en bezet de eerste twee rijen. De fotografen komen er slechts met moeite tussen. Ze zijn jong, middelbare scholieren nog. Waarom zou Ratchet speciaal bij hen zo aanslaan? De dromerige, vrij rustige indie die hij vanavond speelt, is niet speciaal op hen gericht. Hij ziet er met zijn zwarte krullen en heldere bruine ogen goed uit, maar dat is niet uniek. Dat hij veel online interactie met zijn publiek heeft, onder andere op TikTok en Instagram, helpt ook. Ik vermoed echter dat de inhoud de grootste factor is. Ratchets thema’s zijn zoeken en lijden, die ook de pubertijd vaak kenmerken.

Zijn fans vooraan zingen alles mee en stemmen op hem. Zou The Ratchet Army te verslaan zijn in de strijd om de publieksstem? Vast niet.

Fickle Kin heeft geen geluk bij de loting: net als twee jaar geleden zitten ze in een sterke Nobelvoorronde, toen met STAPLERS en Heath. Fickle Kin blijkt bij herziening gegroeid. Het is allemaal net wat volwassener en ze staan relaxter op het podium. Hun instrumentbeheersing was al goed, zoals je verwacht van conservatoriumgeschoolde muzikanten. Halverwege het optreden haalt frontvouw Emma de mic uit de standaard en loopt er mee rond, wat een vrijere podiumpresentatie geeft.

Oprichter, zangeres en gitarist Emma Frenken blijkt geëvolueerd tot een rock chick met leren broek en opgeknoopt bloesje. De band voegt daarmee, ook in zijn foto’s, een sensualiteit aan zijn arsenaal toe die past bij zijn smachtende rocksongs. Emma’s stem heeft nog steeds het ademloze met hoge solo’s van The Mysterons, en plotse overgangen van hoog naar laag als bij No Doubt. De leadgitarist soleert steeds met verve aan het slot van de nummers, het liefst met distortion. De baslijn van ‘Another Addict’ heeft wel wat weg van ‘Ice Ice Baby’. Toch redt de band het net niet om die ongrijpbare deze-moet-door-factor te pakken, daar zou het van alles net een onsje meer nodig hebben.

In 2025 toont de band zijn creatieve productie: ze gaan dan elke maand een single uitbrengen, te beginnen met slotnummer ‘The Deep End’.

Ieder schoolkind leert: 2024 is het jaar van de Leidse Ska- en Reggaeslag. Met getrokken instrumenten en gesmeerde stembanden wordt een faire strijd uitgevochten. Een duidelijke winnaar kun je in dit rechtstreekse duel moeilijk aanwijzen. In vergelijking met hun Haagse soortgenoten voegt Antje Krook meer nederpop toe aan hun kruiding en wat minder rock. Leadgitarist Sam van Tienhoven speelt bij het tweede nummer distorted gitaar als bij een Nancy Sinatrasong. Antonio Kamerling, bekend van Sunday at Eight, is hier nieuw achter de drumkit.

De Leidenaren beginnen gelijk vol vuur, in de geest van de jalapeño-tattoo op de rechterarm van zanger/gitarist Aron Elstgeest. Hun inzet wekt enthousiasme; halverwege het eerste nummer gooit een toeschouwer al een stemmunt in de koker voor Antje en het gejuich na het nummer is van 5th-Wave-achtige proporties. Bij het ska-slotnummer ‘ABCDEFG’ heeft de band ter visuele ondersteuning links aan de zijkant van het podium iemand in het publiek gevraagd om een bord omhoog te houden met het hele alfabet. Hij danst er enthousiast mee, net als een steeds groter deel van de toeschouwers. “Je gaat naar een band om te dansen en geraakt te worden”, vindt Sam; de band slaagt zeker in het eerste, en zo te zien ook in het tweede.

Voordat hij uitslag bekendmaakt, begint presentator Ernst met een persoonlijke mededeling: “Ik ben blij dat ik niet in de jury zit, want deze voorronde was finalewaardig!” De meeste acts van vanavond hadden inderdaad een finaleplek verdiend, maar er kunnen er maar twee doorgaan.

De jury kiest voor Callkoen. BB & The Binkie Boys, BITTERZOET en Salamander zien hen in de finale. De publieksfavoriet blijkt, verrassend, Antje Krook. Antje gaat door naar de halve finale.

Die halve finale is op 14 december om 19:00 uur in de Nobel. Antje Krook treft daar de eerdere publieksfavorieten Silke Fenna (uit de eerste voorronde), sjoerdson (de tweede) en Pineapple Road (derde voorronde).