Knallende conclusie na keihard werken: de finale van de Nobel Award 2021 Knallende conclusie na keihard werken: de finale van de Nobel Award 2021

In de grote zaal van Gebr. De Nobel strijden ze om een pretpakket dat de kickstart van een carrière kan zijn, met opnametijd in een professionele studio, optredens op prominente podia en shoptegoed voor muzikale snuisterijen. De vrees dat de gaten tussen eerdere rondes en de eindsprint de acts uit hun ritme hebben gegooid, is volledig onterecht: feedback van de jury is veelal meegenomen en de grote lijn van deze avond is 'gepolijst'. 

Trouwe lezers kennen inmiddels wel de routine: de speelvolgorde gaat aan de hand van een loting zodat de fans er vanaf het eerste uur zijn, en er kan weer gestemd worden op een publieksfavoriet, dit keer door middel van stembussen aan de voorkant van het podium. De opkomst is vergelijkbaar met eerdere finales, en zeker voor een zondag indrukwekkend. Deze avond is allerminst een rustdag. 

Alsof het lot er een hand in heeft, mag Sunday At Eight precies om 20:00 uur beginnen. Nog drijvend op de energie van hun EP-release zijn de knullen al vanaf de eerste song extraverter naar het publiek toe. Mooi om dit verbeterpuntje uit de voorronde meteen gefixt te zien. 

Met preppy pep gaan ze door hun oeuvre, met natuurlijk een focus op materiaal van de verse plaat. Gelukkig is het niet allemaal ingestudeerd, maar ook losjes van moment tot moment. Zelfs het gezapige "Slumber" wordt opgevoerd in beide zinnen van het woord. 

Hilarisch genoeg krijgen de toeschouwers ook een beoordeling deze avond: kunnen ze harder gaan op de crowd shot die de zanger maakt dan de bezoekers van de eerder genoemde release-avond? Hij is ons nog steeds de uitslag verschuldigd...

De set schiet voorbij met een stukje swing met beukende bridge als slotnummer. Met zes acts heeft alles haast.

Van de retro gaan we door naar de evergreen indierock van LUMEN, met net de vrijdag daarvoor een nieuwe single uit. De titel, "End of the Daydream", zet de toon voor het optreden, met nummers die harten doen breken en verscheuren. 

De zanger vraagt of er mensen uit Utrecht aanwezig zijn, en de wat lauwe reactie geeft aan dat ze nieuwe zieltjes moeten winnen deze avond. Gedurende de set gaan steeds meer toeschouwers meeklappen, dus dat zit wel goed.

Tussen het optreden van de voorronde en van de finale zit niet al te veel verschil, maar LUMEN is een werkende formule. Lead en backing vocals weven een fijn tapijt, en bij de meebruller "Stop Pulling My Strings" mag ook het publiek invallen. If it ain't broken, don't fix it. 

Voor de volgende artiest vraagt de presentator iedereen naar voren te komen en de waffel dicht te houden, want het optreden van Noah Elliott is gevoelig en intiem. Nog steeds bespeur je een beetje aarzeling, maar je ziet al meer vertrouwen in eigen talent dan tijdens de voorronde.

Wat volgt is een reis door worstelingen met seksualiteit, identiteit en depressie. Noah en Mary gebruiken niet alleen muziek maar ook spoken word, wat voor een toepasselijk onaards gevoel zorgt. Er is ook ruimte om adem te halen met een ode aan Sylvia Plath, waarna we in de anatomie van een giftige relatie duiken tijdens het lied "Anna". 

De afloop van de set is sober: de besproken dilemma's spelen nog steeds, maar voor nu is overleven genoeg. Een somber doch oprecht optreden, dat het publiek muisstil wist te houden. Benieuwd hoe het muzikale verhaal verder zal lopen.

Dan blijven we in de diepzinnige sfeer met Zuster Zonnebloem, maar dan wel over een 60's boeg. De zangeres begint de set in kleermakerszit, en het enige wat nog mist is een bloemenkrans. Haar stem veert tussen Sheryl Crow en Janis Joplin en is de wolk waarop we door de set zweven. 

"Winds of Change" begint dromerig en eindigt rauw, en zet de kenmerken neer van de nummers. Lekker lang, met ruimte voor tempowisselingen en lange gitaaruithalen en zalvende zang. 

De zangeres danst het publiek in terwijl de dudes op instrumenten doordenderen. Dit is het startschot voor een wildere tweede helft van de avond. Hippies weten immers wel hoe je een feestje moet bouwen, en Zuster Zonnebloem zet in vergelijking met het vorige optreden een tandje extra bij. 

Dan komt Jamaica naar Nederland met de reggae van I. Izhia , die dit keer helaas de backing vocals van de zangeres mist, maar wel twee bandleden die tijdens de voorronde niet konden rijker is. Zelfs als er even geluidsproblemen zijn, pompen ze er gewoon doorheen.

De humor uit de voorronde is gebleven, de energie is vermenigvuldigd en beatboxer DJ HurraKane steelt de show. Er worden ook strandballen het publiek in gegooid, en vuistregel voor dit soort gimmicks is dat ze constant terug richting het podium gelanceerd zullen worden. 

Alle frisse mensen dansen, er is een beatbox solo waarbij de zanger de mistmachine op Hurricane richt, en tijdens "Passievrucht" is er zelfs geskank. Zet deze act op een festival neer als je programmeur bent.   

Headfirst haakt naadloos aan bij het voorgaande optreden en is van Nirvana naar de Beach Boys geswitcht qua Hawaïaanse outfits (krijgen we die bloemenkrans alsnog). Meer strandballen volgen, en zelfs een opblaasbare schildpad. 

Er is meer engagement dan in de voorronde, en ze hebben zelfs een nieuwe single voor ons. Die gaat, heel toepasselijk, in de zomer uitkomen. Wat verbreding buiten het grunge genre is altijd goed, maar bij de vaste leest gaat het publiek ook het meest los.

"Insane" is explosief, met een gast die gevaarlijk op de opblaasschildpad aan het crowdsurfen is, en bij het afbouwende "Dino Disco" gaat er zelfs een shirt uit. Leiden is van Headfirst, en de fans breken de tent af. Kijk ook uit naar hun optreden op de 3voor12Leiden Clubavond 31 maart.

Tijdens het juryberaad geeft eerdere winnaar Melle een optreden, dit keer zonder band. Het is een melancholische set, met als hoogtepunt de heimwee van "Old Summers", een proefballon die zeker een hit mag worden. De voltallige groep kan je 22 april zien tijdens de nieuwe EP-release in Bitterzoet. 

Dan gaan alle acts het podium op voor de uitslag. Headfirst verovert de derde plek, en Noah Elliot's unieke talent betaalt zich uit met een tweede plaats. Zuster Zonnebloem lijkt zelf verrast door de eerste plaats, en mag als klap op de vuurpijl als bonusprijs ook de eerstvolgende editie van Werfpop open. 

Harde strijd, moeilijke beslissingen, en roem en glorie! En bij verlies niet getreurd, want vanaf 1 mei kunnen bands van heinde en verre zich inschrijven voor de Nobel Award van 2022.