Surf & Turf Outdoor 2017: veel hoogtepunten op The Perfect Wave Surf & Turf Outdoor 2017: veel hoogtepunten op The Perfect Wave

Passing Goat opent het festival. Deze vierkoppige band heeft eigenlijk alles wat een band nodig heeft. Drums, gitaren, bas, saxofoon, toetsen, trommels, en ellenlange nummers waar de mannen op kunnen bouwen. Eén nummer zou zomaar de gehele setlist kunnen zijn, als er niet abrupt een einde aan kwam. Hun mysterieuze karakter spreekt boekdelen. Ze zeggen eigenlijk bar weinig tegen het publiek, waardoor er na de eerste nummers ook weinig respons komt. Dit verandert na een tijdje, wanneer de bezoekers het lijken te waarderen. Ieder bandlid zit in zijn eigen wereldje. Toch blijven er genoeg mensen kijken rond het podium. Dat er zoveel instrumenten in te vinden zijn, zorgt ervoor dat de muziek dynamisch is. Voor dit zomerse weer ideaal: lekker wegdromen en genieten van de zonnestralen op je gezicht. En dat ronde brilletje op de neus van de mannen… tsja, dat maakt het surfweer helemaal af! Het mysterieuze doet zijn werk en iedereen kan tevreden terugkijken op een setlist waar weinig tot geen fouten in te vinden zijn. (TG)

Er zijn al aardig wat bezoekers bij gekomen in de tijd dat The Mighty Breaks in The Cave stonden. Dit zorgt voor een gemoedelijke en knusse sfeer bij The Black Marble Selection. De rustige muziek van de band past uitstekend bij het zomerse weer. Als je naar de sambaballen op het podium kijkt, krijg je spontaan zin om ‘ay ay caramba’ te roepen. Laten we ons maar even inhouden en genieten van deze mannen. De vocalen en samenzang zijn fijn, erg fijn. Het is loepzuiver en je kan er bijna niet met je hoofd bij afdwalen. Wat een band. Hoewel er muzikaal veel gebeurt, veel instrumenten zoals een theremin, een orgeltje en een blokfluit, toetsenist Thijs Bus die nog een liedje meezingt en verschillende tempo’s, gebeurt er bij de mannen weinig. The Black Marble Selection is een vrij statische band, die de aandacht van het publiek echter goed weet vast te houden. Na ongeveer drie kwartier sluit de band af met het dansbare ‘Waiting For The End Of The Day’. Helaas krijgen ze nog weinig bezoekers aan het dansen. De volgende keer dansen we massaal mee, beloofd. (TG)

Las Robertas, een Costa Ricaans drietal, heeft het geluk dat Those Foreign Kids de bezoekers goed heeft opgewarmd met een moshpit. Het publiek begint los te komen en schudt een aantal keer goed de heupen los. De twee meiden op het podium stelen de show, maar drummer Fabrizio Durán lijkt zich hier niets van aan te trekken. Hij is volledig in zijn element. Hun muziek is zowel lekker zomers als psychedelisch. Van de lyrics is echter weinig te verstaan. Is het Engels? Is Het Spaans? Geen idee, maar het klinkt verdomd lekker. Mensen dansen, kletsen en genieten van de show. Tussendoor zwaaien enkele bezoekers nog even naar een bootje dat langs komt varen en springen er een aantal van de aangemeerde boot van het Atlas Initiatief. Alles kan bij Surf & Turf. Een nadeel van deze show is dat aan het einde elk nummer op elkaar begint te lijken. Ze hadden nog net dat beetje extra in een song kunnen stoppen. Alleen de up-tempo songs lijken aan te slaan. Misschien is het nog wat te vroeg voor de langzamere. Als de band terugkomt voor een toegift zijn velen al richting The Cave gegaan voor Häxxan. Met een handjevol overgebleven toeschouwers besluit Las Robertas haar Europese tour. (TG)

Rolando Bruno heeft zijn Alf knuffel en ‘Orquesta MIDI’ meegenomen naar Breda. De kleine Argentijn, met nerderig kapsel en dikke snor in zijn gouden overhemd met gouden giletje met gouden stiksels, maakt in zijn eentje een grootse opkomst. Het duurt dan ook niet lang na de eerste zomerse beats uit de laptop, begeleid door nonchalant, relaxt gitaarspel en Spaanse zang voordat zowat iedereen naar voren stapt tot aan het podium om te dansen. Rolando brengt Cumbia trash, een mengeling van Peruaanse volksmuziek uit de sixties en seventies met 8-bit salsa en fiesta beats om op te dansen in het lekkere zonnetje. “Hey ho, ‘Fiesta Trashera!’” Bruno brengt een ode aan de cumbia stijl met een knipoog én hedendaagse zaken als videogames of anime serie ‘Saint Seya’. Niet overtuigd? Bekijk de videoclips ‘Tortuguita Marina’, in videogame stijl, of ‘Mi Cholita’, de vrouwelijke versie van een ‘cholo’ maar eens. Rolando Bruno is één van dé smaakmakers van Surf & Turf Outdoor. Kijk maar naar de springende kids op het podium en de dansende meisjes in de zon, of de toegift van ‘Sympathy For The Devil’ van Rolling Stones in een Rolando Bruno giletje: met devil horns omhoog voor extra cheesy effect en een polonaise voor het podium, alles. (DH)

Na Korfbal maakt het eigenlijk niet meer uit wat voor muziek er staat. Het publiek gaat hoe dan ook los. Surf Curse sluit moeiteloos aan en krijgt de menigte direct mee. De nummers zijn kort, ongeveer twee minuten per stuk. Een aantal keer knipperen met je ogen en je hebt er weer eentje gemist. De drummer en de bassist wisselen de zang meerdere keren af in de set. De ene keer zingt de een, dan weer de ander. Dit geeft extra dynamiek in de set. Een goede keus voor een band die het publiek toch wel meekrijgt. Surf & Turf zou zichzelf niet zijn als er niet iets zou gebeuren met het ‘The Perfect Wave’-bord dat aan het podium hangt. Halverwege de show wordt het een surfplank en staat de een na de ander erop om over de hoofden heen te surfen. Net als bij Iguana Death Cult vorig jaar. Hij breekt, maar hierdoor laat niemand zich weerhouden. “God bless your surfboard”, roept de band vanaf het podium. Toch kunnen ook zij het niet laten om aan het einde ook een rondje te surfen. Zwaaiend en breed grijnzend gaan ze het hele terrein over. (TG)

Heaters mag deze derde Surf & Turf Outdoor afsluiten. De band heeft vanaf het eerste moment weinig interactie met het publiek. Dit is ook niet nodig, want op een of andere manier krijgen de mannen het zelfs bij de langzaamste nummers voor elkaar dat iedereen los gaat in een moshpit. De voorste rijen dansen en springen lekker mee en geregeld ligt er eentje op de grond, met een lading bier achter zich aan vallend. Hoewel het de meest relaxte muziek van de dag is, knalt het hard door de speakers. Het geeft de bezoekers net dat beetje extra energie om door te gaan tot het einde. De pit wordt steeds groter en wilder. Doordat er niets gezegd wordt vanaf het podium lijkt het erop dat Heaters de set af wil raffelen om er vanaf te zijn. Zodra er dan ook nog geroepen wordt om een toegift, komt de band zonder woorden of blikken terug op The Perfect Wave om nog één nummer te doen. (TG)

Surf & Turf Outdoor, wij vonden het weer lekker! Ook zonder de regen en in de zon. Lees ook alles over The Cave op Surf & Turf Outdoor 2017!