Hoe Eris Drew de liefde plaat na plaat verspreidt Hoe Eris Drew de liefde plaat na plaat verspreidt

De eerste keer dat Eris Drew zich op de dansvloer stort, doet ze dat vol overgave. Het is in het begin van de jaren negentig, en buitenbeentjes van allerlei jaarlagen en leeftijden trekken naar gigantische pakhuizen om zich daar te storten op de massale raves die daar illegaal worden gehouden. De Amerikaanse is dan een tiener en nog niet bewust dat ze zich identificeert als trans vrouw, maar loopt wel rond met het besef anders te zijn dan wat er van haar wordt verwacht. Vanaf het moment dat ze voet zet op de dansvloer, kan ze dat idee van zich afwerpen.

‘De regels van de buitenwereld golden niet op die plekken,’ vertelt ze. ‘De negativiteit die je buiten ervoer, hoorde je niet mee te nemen naar de dansvloer. De momenten dat ik daarbinnen stond als raver waren veiliger dan daarbuiten, veiliger dan de middelbare school waar ik heenging, veiliger dan de werkplek waar ik terecht kwam als volwassene. De raves waren het alternatief.'

'Er zijn zoveel nummers die ik me herinner van dat eerste seizoen. Eén van de eerste die ik me kan herinneren werd veel gedraaid door een dj die Bill heette, uit Chicago. Het nummer was toevallig van de Nederlandse groep de Trancesetters, en het nummer heette Neurodisco. Of ‘Everybody’ van Sneaky Tim. Het ene moment draait Bill hem bij de rave, het volgende moment stond je bij een piepkleine loftparty waar de draaitafel gewoon op het aanrecht stond. En dan blies het alsnog op! We hadden het idee dat wat daar gebeurde meer dan alleen maar een feestje was. Dat we deel waren van een extatische cultuur.’

Ondertussen is Drew 43 en op zijn zachtst gezegd internationaal doorgebroken, met 2018 als het belangrijke sleuteljaar. In dat jaar ging ze van een buiten Amerika onbekende dj met een residency bij The Black Madonna’s Smartbar naar een dj die de wereld rondreist om festivals te veroveren met haar extatische draaistijl. Het afgelopen jaar waren haar sets iedere keer rake klappen op de festivals, van ADE tot Dekmantel en Draaimolen, niet ten minste omdat ze zichtbaar verliefd is op iedere groef van haar plaat en die vonk wel móét overslaan op het publiek. In haar sets vliegt Drew met veel drive door selecties uit de Chicago house, Miami bass, groovy funk en soul en vroege hardcore, rave en jungleplaten. Als vinyl dj van het oude stempel bouwt ze momentum door te scratchen, en in haar handen klinken platen warm en euforisch.

Zelf staat ze erop dat die sets worden voortgedreven door wat ze de ‘Motherbeat’ noemt, een instinctieve of zelfs spirituele connectie met de muziek. ‘Een vriend van me en ik doopten het zo toen we in een klein busje zaten en techno door de airco heen hoorden komen. Toegegeven, we waren echt mega high,’ schatert ze. ‘Maar ik denk dat muziek iets fundamenteels bevat dat zijn wortels heeft in de natuur, en in de vrouwelijke energie daarvan. Mensen gebruiken al sinds de prehistorie muziek om rituele dansen uit te voeren. Het is niet alleen puur entertainment, muziek heeft een functie. Het is een van de oudste menselijke technologieën, en eentje die levens volledig kan transformeren.’

Dat het levens kan transformeren, heeft Drew zelf ook ondergaan toen ze uiteindelijk als trans vrouw uit de kast kwam enkele jaren geleden. Nu haar platform groter en groter wordt, heeft ze dit jaar samen met haarpartner Octo Octa het label T4T LUV NRG opgezet. ‘Juist zodat we onze muziek op onze eigen manier kunnen presenteren. Als transvrouwen hebben andere mensen ons hele leven vóór ons gesproken.’

Dit jaar kwam er al een fantastische mix van Drew zelf uit op het label, én een album van Octo Octa. Nu beginnen ze ook aan een internationale tour van labelnachten, waarmee ze deze zondag ook naar de Amsterdamse club De School komen. ‘Iedere keer dat ik daar speel heb ik het idee dat mensen alles wat ik doe nauwkeurig in de gaten houden. Omdat je niet boven je publiek staat, zoals gewoonlijk, voelt het een beetje als een gladiatorengevecht op de bodem van een amfitheater,’ lacht ze. ‘Het is een ontzettend intieme plek.’

Met hun labelavonden hopen ze ook de kernwaarden van het label uit te kunnen dragen. ‘Er zijn een heleboel 'ismes' in deze wereld die ons tegenover elkaar zetten. Seksisme, racisme, noem het maar op. Maar weet je wat het is? Zelfs voordat ik uit de kast kwam, waren raves safe spaces. Er bestaat gewoon niet zoiets als een “heteroseksuele” rave. Er komen allerlei verschillende mensen samen op deze feesten, en sommigen komen op dat moment misschien nog niet openlijk uit voor wie ze zijn. Misschien weten ze het zelfs nog niet eens!’

‘Muziek zorgde ervoor dat ik mijn identiteit vrijelijk kon verkennen, en mensen zouden een veilige plek moeten hebben om dat te kunnen doen. Ik wil dat mijn feest een plek is waar mensen hun identiteit kunnen verkennen, en niet eentje waar je dat duidelijk moet hebben uitgesproken voordat je de deur inloopt. Dat moet je overal al doen. Volgens mij is het belangrijk dat we een plek hebben waar we al die culturele baggage even links kunnen laten liggen.’