Alle aandacht van deze Pinkpop ging naar Justin Bieber, en of ie nou wel of niet een goede headliner zou zijn. Te weinig oog was er voor de andere twee, de twee rockacts die we de afgelopen tien jaar al twee keer eerder zagen op Pinkpop. Green Day pakte gisteren op herhaling het veld in, Kings Of Leon deed dat – ook net als de vorige keer – niet. En zo gaat deze Pinkpop als een nachtkaars uit.

Ok, als je hier dit weekend was met je 14-jarige Belieber-dochter, ben je vermoedelijk om 19:00 uur uit Landgraaf vertrokken. Heel begrijpelijk, want morgen gewoon weer naar school natuurlijk. Het is een van de verklaringen voor het angstaanjagend lege voorvak bij Kings Of Leon, de grote afsluiter van Pinkpop. Het hele optreden kun je er gemakkelijk naar binnen, een unicum voor een Pinkpop headliner. Tel daarbij op dat ongeveer 15.000 bezoekers vandaag sowieso thuis bleven. Normaal staat de gracht voor het podium ook nog eens vol met radio-dj’s, label-types en Lucas Hamming. Ook die zijn er niet. Hier is iets heel merkwaardigs aan de hand. Hoe kan Pinkpop zo als een plumpudding in elkaar zakken?!

Geen overtuigende indruk
Toch is het niet zo verwonderlijk. De band rond drie broers en een neef uit Nashville stond hier de afgelopen jaren al twee keer (in 2011 en 2013), en toen maakten ze bepaald geen overtuigende indruk. Er was in die tijd nogal wat gezeik, vooral toen zanger Caleb in Dallas stomdronken van het podium stapte en niet meer terugkeerde. 26 optredens door het afvoerputje. De terugkeer in 2013 voelde niet al te gepassioneerd en ook vanavond gebeurt er in het eerste halfuur helemaal niets waarvoor je langer had moeten blijven. Ja, de band speelt strak, net als altijd. En ze hebben goede songs: het felle ‘Taper Jean Girl’ bijvoorbeeld, of het slepende ‘Manhattan’, met een fraai galmende gitaar en een kort-funky baslijn. Maar vuur is er niet en de respons op het veld is nul. 

Tot de band als negende liedje zomaar zijn eerste troef uitspeelt: ‘Sex On Fire’, de grote doorbraakhit. Het nummer waarmee een gerespecteerde indierockband uit het middensegment ineens gekatapulteerd werd tot in de voetbalkantine. Het licht gaat vol aan op het veld, meisjes gaan op de schouders, iedereen brult de moderne rock classic uit volle borst mee. Het is echt bizar om te zien, en misschien nog wel het best vergelijkbaar met een gezapig potje voetbal in de middenmoot waar ineens een wereldgoal wordt gemaakt. Het was ook nog voor dat liedje dat Caleb Followill voor het eerst iets tegen het publiek zegt. Of mompelt eigenlijk. Of we zin hebben in 'fun'. Het blijkt slechts een van de twee keren dat hij zich tot zijn fans wendt, de tweede keer is na het laatste nummer.

HET CONCERT:
Kings Of Leon, Mainstage, maandag 4 juni

HET PUBLIEK:
De Beliebers waren al naar bed, de rest suste de band ook in slaap.

WAS HET GOED:
Nee, de band heeft na acht jaar op het hoogste niveau nog niets geleerd over aantrekkelijk performen.

HET NUMMER:
Met 'Sex On Fire' heeft Kings Of Leon een onbedwingbare klassieker geschreven die zelfs zij niet kunnen verpesten.

(Tekst gaat door onder de foto)

Goed liedje na goed liedje valt dood

© Bart Notermans

En daar gaat het elke keer fout bij Kings Of Leon. De band speelt strak, sterke songs zijn er genoeg, maar er ontstaat totaal geen chemie, noch op het podium, noch tussen band en publiek. Ook na een uur spelen is het nog steeds rustig. De meeste mensen staan wat met elkaar te praten of met hun telefoon te kloten, slechts een handjevol mensen is betrokken bij wat er op het podium gebeurt. Vergelijk dat eens met Green Day gisteren, dat alle trucs uit de kast haalde om het publiek op te jutten. Toen stond vanaf het eerste moment het veld in vuur en vlam, nu valt goed liedje na goed liedje dood. 

De tweede helft van de set is wel wat overtuigender. Nog altijd is er geen interactie. Niets doet de band om een moment te creëren, maar er zitten wel wat songs in dat deel van de set met een natuurlijke drive. ‘Find Me’ bijvoorbeeld, of de lekkere rammer ‘Supersoaker’, waarin de rasp in de stem van Caleb net even wat rauwer klinkt. Maar één keer veert het veld écht op, bij die andere klassieker uit het doorbraakjaar: ‘Use Somebody’. Het zijn echt alleen die twee nummers die aansluiting vinden bij het grote publiek, en dat is verdomde weinig voor een grote afsluiter. We hebben het eerder gezegd dit weekend: dat doet ons eigen Kensington toch echt beter. Vijf minuten later is het klaar, een half uur eerder dan aangekondigd. Nog voor de laatste noten van ’Waste A Moment’ (die supersterke single) weggestorven zijn, plopt er al een liedje van Todd Rundgren aan. 

Onbevredigd
Over. Uit. Pinkpop 2017 komt niet tot een climax. Niet alleen de Beliebers zijn voor het zingen de kerk uit, headliner Kings Of Leon laat de overblijvers ook nog eens onbevredigd achter. Konden we vier jaar geleden nog met goed fatsoen zeggen dat die arme jongens ook maar overvallen waren door het grote succes, inmiddels heeft de band genoeg tekenen gegeven op dit niveau te willen blijven, en intussen helemaal niets geleerd over de regels van het spel. Zelfs Live was vandaag beter. Gênant. 

Setlist

1. Mary
2. Radioactive
3. Taper Jean Girl
4. Fans
5. The Bucket
6. Eyes on You
7. Manhattan
8. Back Down South
9. Sex on Fire
10. WALLS
11. Find Me
12. On Call
13. Supersoaker
14. Reverend
15. Closer
16. Crawl
17. The Immortals
18. Notion
19. Use Somebody
20. Waste a Moment

Het moment:

En toch he, je zal maar zo'n super song als 'Sex On Fire' geschreven hebben. Een indierocksong met zo'n onweerstaanbare energie, een liedje dat echt iedereen hier op het veld kent. Een liedje dat van het ene op het andere moment gezapigheid kan omtoveren in euforie. 

Pinkpop 2017 meer