Het is gewoon lekker meezingen en bierdrinken met Guus als voorganger, en dat is op Pinkpop altijd welkom. Hij maakt van Pinkpop gewoonweg de gezelligste braderie
Pinkpop 2017: het jaar waarin de grote popster Justin Bieber z'n kans kreeg om zich te bewijzen, waarin oude rocksterren hun relevantie mochten tonen en Nederlanders als altijd boven zichzelf uit probeerden te stijgen. Dit is onze top 25 van Pinkpop 2017.
13. Guus Meeuwis
12. Broederliefde
Wie dacht dat de die-hard Pinkpoppers op social media klachten hadden over Bieber, moeten nog eens kijken hoe diezelfde achterban reageerde op Broederliefde. Over La Biebs moeten we ze grif gelijk geven, Broederliefde is andere koek.
11. Kaiser Chiefs
Aangezien Kaiser Chiefs kind aan het Landgraafse huis zijn, ziet ze snel dat a: het publiek veel jonger is en b: een stuk minder in getal. Maakt niet uit, joh, want Wilson weet waarvoor men naar Kaiser Chiefs komt.
10. Imagine Dragons
‘Dit is voor de mensen die hun leven verloren in Londen en Manchester’, zegt Dan Reynold, de frontman van Imagine Dragons, met een trillende stem. Het is pas de eerste keer dat de aanslagen ter sprake komen op Pinkpop 2017. Bizar, eigenlijk.
9. Kensington
Vernieuwend of spraakmakend gaat Kensington nooit worden. Daar is het ook helemaal niet de band naar, en misschien is het daar tegenwoordig niet eens het genre meer naar. Veel belangrijker is dat ze hier het hele veld platspelen. Dit had gewoon de afsluiter van de Pinkpop-maandag moeten zijn.
8. MØ
Mø heeft niet de makkelijkste spot van het festival. Vlak voor headliner, op de laatste festivaldag. Het levert een snel leeglopende tent op, die al niet heel vol was. Zonde, want ze geeft een van de meest frisse popshows van het weekend en brengt de gekte naar Landgraaf.
7. Green Day
‘And fuck Donald Trump!’ Je wist dat ie ging komen bij Green Day, en hoe compleet gescript de show ook is: je gelooft ze nog ook. Het is meteen het gekke van de hele show. Niets is spontaan, alle ‘momentjes’ zitten al jaren in hun show, hij is veel te lang, ze doen het vooral op de automatische piloot: en toch spelen ze het hele veld plat.
6. Richard Ashcroft
Twintig jaar Radioheads OK Computer, maar ook bijna twintig jaar Urban Hymns: het doorbraakalbum van de psychdelische Britse band The Verve. Voormalig Verve-frontman Richard Ashcroft lijkt nog dunner geworden, maar zijn passie is er niet minder om, hij gaat nog steeds helemaal op in zijn muziek. Op de knieën meteen al in het tweede nummer. Het is de tragedie van de oude rocker. Britpop anyone?
‘Zeven jaar geleden stond ik nog in het buurthuis, nu sta ik voor het eerst in mijn carrière op Pinkpop!’ Ronnie Flex zegt het met een dikke grijns. En als koning van de Nederlandse streams geeft hij vandaag een show die onweerstaanbaar dansbaar is, een show waar zelfs de grootste haters zichzelf erop betrappen door de knieën te zakken en heen en weer te zwieren.
Mister Pinkpop Jan Smeets zei het zelf al: dromen over Pinkrock in plaats van Pinkpop. Het zal hem dan ook deugd doen dat hét hoogtepunt op eerste pinksterdag een onvervalste metalband is en ook nog opgetrokken uit de Amsterdamse bodem. Want het was The Charm The Fury die de Brightlands Stage toepasselijk genoeg in lichterlaaie zette, wall of death incluis.
Alle Pinkpop principes gaan vanavond overboord. Niet alleen staat Martin Garrix hier als eerste dj ooit het hoofdpodium van Pinkpop af te sluiten, hij beslecht ook nog eens de grens van twaalf uur. Oh oh! Maar de jonge Beliebers zijn nog volop blijven hangen voor de grootste Nederlandse popster van het moment: Martin Garrix.
‘Yes!’ schreeuwt een zwetende kale dertiger keihard tegen niemand als hij na het concert in zijn eentje wegloopt. ‘Yes, fucking yes!’ Het vat het aardig samen. Want de Prophets of Rage, de supergroep met leden van Public Enemy, Rage Against the Machine en Cypress Hill, maakte alles waar wat je van tevoren hoopte. Wie had gedacht dat de meest urgente act van Pinkpop degene zou zijn met tracks van twintig jaar oud?