‘Dit is voor de mensen die hun leven verloren in Londen en Manchester’, zegt Dan Reynold, de frontman van Imagine Dragons, met een trillende stem. Het is pas de eerste keer dat de aanslagen ter sprake komen op Pinkpop 2017. Bizar, eigenlijk.

Even een gedachte-experiment: stel je eens voor dat je een rockmuzikant van formaat bent, en in de weken na Manchester door Europa tourt. Dan is er toch altijd een stemmetje in je achterhoofd dat je doodsbang toefluistert dat het elk moment fout kan gaan? Je zou je bij het kleinste siervuurwerkknalletje doodschrikken, ook al gebeurt het in je eigen show op de momenten die je met elkaar hebt afgesproken. En tegelijkertijd wil je toch je publiek de boodschap meegeven dat muziek verenigt – wat je religie of afkomst ook is – en dat je solidair met elkaar moet zijn, omdat je met z’n allen dezelfde liedjes uit volle borst meezingt en dus echt niet zo heel verschillend kunt zijn? 

Je zou zeggen dat elke artiest op het eerste grote Nederlandse festival van het jaar zich dus wel zou uitspreken over Manchester en Londen, dat de aanslagen als een donkere wolk boven het hoofd hangen. Nee hoor, pas halverwege de tweede dag begint iemand erover: Dan Reynold van Imagine Dragons. Al na het eerste liedje zegt hij vanochtend moe en verslagen wakker te zijn geworden. ‘Ik ben kapot van het checken van het nieuws.’ Hij draagt ‘Gold’ meteen op aan de slachtoffers in Londen, Manchester en de rest van de wereld. ‘Het is zo goed om te zien dat jullie hier tóch allemaal staan. Het is zo belangrijk om samen te komen.’ Zijn oproep tot vrede in de wereld zou klef of flauw kunnen overkomen, maar je ziet aan alles dat het vanuit de tenen komt.

HET CONCERT:
Imagine Dragons, Mainstage, zondag 4 juni

HET PUBLIEK:
Laat zich heel aardig wegblazen door het grootse geluid.

WAS HET GOED:
Of je het nou kutmuziek vindt of niet, je kunt niet ontkennen dat de band uit Las Vegas zomaar zou kunnen uitgroeien tot headliner van de toekomst.

HET NUMMER:
'Radioactive' is de song waarmee je een festival majestueus zou kunnen afsluiten. 

(Tekst gaat door onder de foto)

Imagine Dragons is in een paar jaar uitgegroeid tot een moderne popact van formaat. Speelden ze ooit nog vooral in casino’s in thuisstad Las Vegas, met de monsterhit ‘Radioactive’ uit 2012 stootte de band door naar de eredivisie. Je hoort in songs als ‘Radioactive’ en ‘Believer’ direct dat het Imagine Dragons is: het zijn opmerkelijk trage liedjes met logge, kale drums, diepe overstuurde bassen en enorme refreinen ter grootte van de Burj Khalifa die uit tienduizend kelen nog beter klinken dan uit vier. Bij andere songs speelt de band net iets te duidelijk leentjebuur: nieuwe single ‘Thunder’ lijkt rechtstreeks van Lorde gejat, ‘On Top Of The World’ is een wel heel vervelend folkpopliedje met alsmaar aanhoudend gefluit, en ‘Amsterdam’ klinkt als frisse indiepop anno 2012. 

Je zou er jeuk van kunnen krijgen zoals je ook van die andere band uit Las Vegas (The Killers, ja!) jeuk kunt krijgen, maar het is allemaal wel zo goed gedaan dat je de kwaliteiten ervan niet kunt ontkennen. Daarbij is vooral Reynolds het type dat je niet snel zult vergeten. Met grootse gebaren zwalkt hij over het podium, en hij lijkt het liefst met zijn neus op het publiek te staan terwijl hij die refreinen eruit perst met een manische blik in zijn ogen. Hij zegt een sinusinfectie te hebben en alle hulp van het publiek te kunnen gebruiken, maar zijn brul is nog altijd indrukwekkend. Als dat derde album van de band – dat deze maand nog moet verschijnen – meer hits bevat, zou het zomaar kunnen dat Imagine Dragons over twee jaar uitgroeit tot de act die Pinkpop kan afsluiten, en dat zou geheel terecht zijn.

CV Imagine Dragons

2008: opgericht in Las Vegas
2012: EP Continued Silence en debuutalbum Night Visions geproduceerd door Grammy-winnaar Alex Da Kid, met hit-singles ‘Radio Active’ en ‘Demons’
2015: tweede album Smoke + Mirrors met hit ‘I Bet My Life’
2016: ‘Sucker For Pain’ met Lil Wayne, Wiz Khalifa, Ty Dolla $ign, Logic en X Ambassadors
2017: derde album Evolve verschijnt 23 juni met hit ‘Believer'

Oké, klein kritiekpuntje dan: die gitaarsolo richting het einde van de show is wel heel vervelend, en Pinkpop laat zich even van z’n lelijkste kant zien wanneer de riff van ‘Seven Nation Army’ wordt ingezet. Binnen twee seconden beginnen gasten vanaf het hele veld al te brullen dat alle Duitsers homo zijn, zoals ze dat gisteravond ook al deden toen Martin Garrix de White Stripes-klassieker inzette. Sorry hoor, maar dat kan echt niet meer. 

Hun eigen hit ‘Radioactive’ zou overigens zomaar in de boeken kunnen gaan als een rocknummer dat al even groot is als ‘Seven Nation Army’. Ze sluiten er vanzelfsprekend mee af, en zetten hem extra dik aan met gigantische trommels. Het is een song van het kaliber waarmee je een festival majestueus kunt afsluiten, een nummer dat de suggestie wekt van een revolutie, maar vaag genoeg zodat je zelf mag interpreteren of het gaat om een opstand tegen Trump, of toch een persoonlijke wake up-call waarbij het roer om gaat. ‘Welcome to the new age, to the new aaaage!’

Setlist

1. It’s Time
2. Gold
3. Whatever It Takes
4. Demons
5. Thunder
6. Amsterdam
7. Believer
8. Shots
9. On Top of the World
10. Knap vervelende gitaarsolo met Seven Nation Army en Enter Sandman
11. I’m So Sorry
12. Radioactive

Het moment:

'Ik ga niet liegen, het is best zwaar om een Amerikaan te zijn op dit moment. We hebben veel werk te doen. Hee, waag het niet te lachen!’ Gelach. ‘Maar weet je wat? Ik geloof in de toekomst. Of nou ja, over drie jaar in de toekomst.'