Twee zalen, en toch heb je vanavond het idee dat je de hele tijd wat mist. Discwoman’s Umfang ramt net zo lang gemeen door met felle 90s techno, totdat er uiteindelijk niets anders op zit dan meegaan. Het is alsof ze in eerste instantie niet eens probeert contact te maken, wetend dat uiteindelijk iedereen toch wel door de knieën gaat. Als dat net iets te lang duurt, schakelt ze doodleuk nog verder op met een track die klinkt als een brandalarm en een felle drum & bass break. Boven in de kleine bioscoopzaal is het bij Izabel wat vriendelijker instappen, waarna uiteindelijk de nacht zal eindigen bij Jayda G. Via alles tussen house, r&b en techno zorgt zij ervoor dat het vroeg in de ochtend in de kleinste zaal met één grote piek eindigt. Halverwege haar set tikt een jongen de gast voor hem al op zijn schouder: ‘Ik wil je niet afremmen, maar je danst zo hard, dat inmiddels jouw zweet van mijn hoofd afdruipt.’
Op het zelfde tijdstip raast Nobu zonder terug te schakelen door. Eerst met wilde drum & bass, vervolgens met naargeestige techno vol gefluisterde Duitse vocalen. Zijn Japanse entourage kijkt goedkeurend toe. Of nu ja, ze staan met het gezicht naar de grond aan de zijkant te dansen. Stuk voor stuk zijn het sets die Radion zonder ook maar één dip laten kolken. Maar het is al eerder, rond 3.30 uur, als alle energie en hitte in twee platen tijd door het plafond schieten. Om de volgende drie uur alleen maar toe te nemen: Ben UFO heeft dan de booth overgenomen in de grote zaal.