Het is nog ramvol, als DJ Nobu om 7 uur ’s ochtends met uitgestreken gezicht zijn straffe techno op de grote zaal van Radion loslaat. In de bovenzaal is het niet anders. Als iemand zou zeggen dat de avond nog maar net begonnen was, zou je het ook geloven. De energie loopt nog aan alle kanten over de plinten. Maar wat wil je ook, met zo’n line-up, waar iedereen het ook nog eens keihard waarmaakt?

Twee zalen, en toch heb je vanavond het idee dat je de hele tijd wat mist. Discwoman’s Umfang ramt net zo lang gemeen door met felle 90s techno, totdat er uiteindelijk niets anders op zit dan meegaan. Het is alsof ze in eerste instantie niet eens probeert contact te maken, wetend dat uiteindelijk iedereen toch wel door de knieën gaat. Als dat net iets te lang duurt, schakelt ze doodleuk nog verder op met een track die klinkt als een brandalarm en een felle drum & bass break. Boven in de kleine bioscoopzaal is het bij Izabel wat vriendelijker instappen, waarna uiteindelijk de nacht zal eindigen bij Jayda G. Via alles tussen house, r&b en techno zorgt zij ervoor dat het vroeg in de ochtend in de kleinste zaal met één grote piek eindigt. Halverwege haar set tikt een jongen de gast voor hem al op zijn schouder: ‘Ik wil je niet afremmen, maar je danst zo hard, dat inmiddels jouw zweet van mijn hoofd afdruipt.’

Op het zelfde tijdstip raast Nobu zonder terug te schakelen door. Eerst met wilde drum & bass, vervolgens met naargeestige techno vol gefluisterde Duitse vocalen. Zijn Japanse entourage kijkt goedkeurend toe. Of nu ja, ze staan met het gezicht naar de grond aan de zijkant te dansen. Stuk voor stuk zijn het sets die Radion zonder ook maar één dip laten kolken. Maar het is al eerder, rond 3.30 uur, als alle energie en hitte in twee platen tijd door het plafond schieten. Om de volgende drie uur alleen maar toe te nemen: Ben UFO heeft dan de booth overgenomen in de grote zaal.

HET FEEST:
Resident Advisor in Radion, zaterdag 21 oktober 23 - 08.00

DE LINE-UP:
O.a. Ben UFO, Umfang, Jayda G, Izabel, Dana Ruh, DJ Nobu, Mister Saturday Night

DE SFEER:
Bij elke set gaat het roer weer om, maar tot het einde toe blijft de energie over de plinten klotsen

WAS HET GOED:
Was dit het hoogtepunt van Amsterdam Dance Event 2017?

DE PLAAT:
Dat de 10 Ton mix van Tessela's ' Hackney Parrot' een sloopkogel is, weet iedereen al lang. Maar dat ie ook zo euforisch kan vallen, dat kan je maar zo vergeten zijn.

(tekst gaat door onder de foto)

Terwijl Umfang de speakers nog aan het opblazen is, staat Ben UFO linksvoor bij de speaker. Windjack aan, zijn bril nog even poetsend. Wat schuchter danst hij wat en maakt hij een praatje met wat vrienden. Een wereld van verschil met hoe hij tien minuten later achter de draaitafel staat. Het is een gekke combinatie van geconcentreerd en nonchalant. Telkens als ie een plaat inmixt, doet hij een kleine stap naar achter, zodat ie een klein buiginkje naar voren moet maken om z’n platen recht te zetten. Als de plaat eenmaal goed staat, maakt hij rustig een praatje met mensen om hem heen, trekt ie zijn overhemd uit en steekt een sigaretje op. En onderweg van de aansteker die links ligt en degene die rechts met hem wil praten, draait ie zonder te kijken nog even vol de bas open om de zaal te doen ontploffen. Binnen drie tracks is al vergeten hoe kil en koud Umfang draaide. De zijkanten van het podium staan opeens vol met mensen, het gevoel alsof de hele zaal in een fractie van een seconde besloten heeft een stap naar elkaar toe te zetten en in de speakers te kruipen.

Je zou het met gemak pagina’s lang kunnen hebben over de platenkeuze van Ben UFO. Hoe hij die enorm lange nieuwe Floating Points-track laat werken tussen garage-platen, hoe hij met de lompste Tessela-remix vrolijk de betonconstructie in het plafond nog eens op de proef stelt. Over een recente dubtrack met de plagerigste bas van heel ADE, of hoe een hypernerveuze breakbeat-track opeens aanvoelt als een adempauze. Of over die emo-house waarmee hij opent, die doet denken aan de hoogtijdagen van Trouw en toch weer fris voelt. Maar de grootste magie van de Brit zit hem in zijn overgangen. Soms mixt ie zo snel en van de hak op de tak, dat je twijfelt of het nou een andere track is of een gekke break. Vaak maakt hij een schijnbeweging. Van de hak op de tak naar een andere track en dan ook nog even heel kort een derde track met nóg een ander ritme ertussen geprakt. Je krijgt nog net genoeg tijd om je mond open te laten vallen, niet om te bedenken wat er nou gebeurde. Bij popmuzikanten wordt er wel eens gesproken over de imperial phase. De periode dat alles wat ze uitbrengen een commercieel succes wordt. Ben UFO lijkt dat achter de tafels ook te hebben. Misschien dat we ook maar eens zo’n term moeten gaan verzinnen voor dj’s die keer op keer raak schieten, elke gedraaide plaat in goud doen veranderen en dat zonder ook maar iets van concessies te doen.

Meer ADE? Lees alle verslagen en interviews in het ADE-dossier.