Het is kwart over vijf ’s nachts, en een beer van een vent in een piepklein sportbroekje staat op het podium als een bezetene te zwaaien met een sierlijk lint. Zijn gespierde lichaam gutst van het zweet, de dikke zilte druppels vallen vanuit zijn snor naar beneden. Hij gaat steeds harder en harder, sneller en sneller, totdat het een soort interpretatieve dans wordt. De vele koppies achter hem volgen zijn bewegingen, welhaast bezeten en fel. Konstantin wappert ondertussen zijn vingers in de lucht als een magiër, terwijl hij de ene na de andere bedwelmende plaat oplegt.
Tering hé, zelden zo’n broeierige sfeer gezien als vannacht in de helverlichte hippiekerk van Ruigoord, waar de hele nacht het Weimar-label huishoudt. Van zes uur ’s avonds tot acht uur ’s ochtends zitten ze er, veertien uur maar liefst, en daarin weten ze al evenveel artiesten naar voren te schuiven. De nacht was in een zucht en een scheet uitverkocht, en gek is dat niet: het label heeft een welhaast sektarische following die goud geld neertelt voor hun vinyl in superbeperkte oplages. Wat Innervisions was in de tijd van Trouw, zou Giegling nog wel eens kunnen worden voor de De School-generatie. De labelnaam is welhaast een sterkere dan die van de losse spelers, op labelbaas Konstantin en de meer rechtdoorzee-techno van Vril na. Maar het liefst toeren ze met het gehele collectief, zoals afgelopen zomer in de X-Ray op Lowlands, met twee eigen stages op Draaimolen in Tilburg en tijdens een dampend hete weekender in De School.
In de geest van de Bauhaus Universiteit, die in thuisbasis Weimar zetelt, maken ze van hun clubnachten graag Gesamtkunstwerken met kunstinstallaties en weirde performances. Het liefst hullen ze zichzelf in mysterie: van de artiesten mogen geen foto’s worden gemaakt, en net als meestal maken ze vannacht vooraf geen tijdschema bekend. Wie het slordig opgehangen printje bij de wc mist, weet dus waarschijnlijk de hele nacht niet op wiens platen hij zijn vuist omhoog gooit.
Ze blazen daarmee gevaarlijk hoog van de toren – sommigen vinden Giegling dan ook potsierlijk en overschat – en tegelijkertijd is het allemaal charmant kneuterig: de kerk is vannacht aangekleed met kransen van goedkope glitterslingers die met touwtjes omhoog en omlaag worden getrokken. Supersimpel, maar met giga-impact, en af en toe vliegen die slingers zo ver naar beneden dat ze de schedels van het publiek kietelen. Ook de rest van het lichtplan is smaakvol en weird, met kleurrijk flitsende lichtbalken en een flinke muur van lampen op het altaar.