Maar goed, dat Abusers_nl-account dus. Een week of drie geleden popten op Instagram twee accounts op waar jonge vrouwen anoniem verhalen deelden over seksuele intimidatie, grensoverschrijdend gedrag en zelfs verkrachtingen. Tientallen verhalen waren het, en veel daarvan gingen over rappers. De grootste sterren van Top Notch werden niet genoemd, maar de scene als geheel kwam er wel degelijk door in verlegenheid. Hoe Patty naar die accounts kijkt? ‘Ik ga hier geen antwoord op kunnen geven waar mensen blij van worden’, waarschuwt hij. ‘Dit is een heel oud probleem, much like institutioneel racisme. Een diepgeworteld probleem waar we als samenleving mee aan de gang moeten. Het gaat superveel tijd en toewijding kosten om het een beetje de goede kant op te sturen, maar ik ben klaar om dat te doen. Maar we moeten ook rust en kalmte bewaren en ons afvragen: wat kunnen we ermee?’
Dat is natuurlijk de hamvraag. Een van de rappers die genoemd werd – MaxiMilli – kwam met een uitgebreide en gebalanceerde verklaring. Hij ging daarbij in op zijn eigen verantwoordelijkheid – hij kon zich het specifieke geval niet herinneren maar herkende zijn gedrag en maakte excuses. Maar hij ging ook in op een bredere context: de machocultuur van de hiphop. ‘Er is een groot probleem in deze (hiphop macho-)cultuur, want al dit verdriet en deze pijn komt niet uit de lucht vallen. Onze scene had een wake up nodig en die verbreed je door jezelf en je naasten duidelijk aan te spreken.’ Pim Lauwerier – Patty’s long time compagnon in Noah’s Ark – zei in de podcast FunX Base: ‘Het meest problematische vind ik dus hoe normaal het is en hoe vaak het voorkomt. En hoe ik denk: ja, verbaast me niks, van die persoon komt het ook niet als donderslag bij heldere hemel. Dat is belangrijk. Je hebt vaak wel het idee of een vage wetenschap dat het gebeurt, maar om concrete verhalen te lezen over wat er daadwerkelijk is gebeurd…’
Maar op die specifieke focus op hiphopcultuur wil Vincent Patty eigenlijk niet ingaan. Hij wijst van de hand dat sommige rappers door de manier waarop ze over vrouwen praten impact hebben op het publiek. Een voorbeeld daarvan is de obsessie van sommige rappers met het schaken van de vriendin van hun rivaal (check bijvoorbeeld deze gigahit van Kevin), alsof het een kroon is die je af kunt pakken. ‘Ik vind het zo verwonderlijk dat dertig jaar na het ontstaan van de hiphop in Nederland nog steeds verwarring bestaat over de boodschap van rappers. Over drill ook: die jongens of meiden hebben het over wat ze meemaken, ze verzinnen het niet bij elkaar. Het is onderdeel van hun leven. Als je dat wilt stoppen, moet je iets veranderen in de maatschappij. Ik empathiseer met de slachtoffers en weet dat wij van invloed kunnen zijn op een ontwikkeling. Daar ben ik heel specifiek in, dus schrijf dat ook zo op. Dat kunnen wij, en dat ambiëren we ook.’
Het is een veelgenoemd argument ter verdediging van rappers, met name als ze rappen over criminaliteit op straat. Het klassieke voorbeeld is natuurlijk N.W.A. en hun ‘Fuck tha Police’. Riepen ze daarmee op tot geweld tegen het gezag, of gaven ze uitdrukking aan onvrede die leefde in de buurt waarin ze leefden en opgroeiden? Toch vooral dat laatste. Maar er is wel degelijk iets van wederkerigheid aan de hiphopcultuur. Ontwikkelingen in de maatschappij beïnvloeden waar hiphop over gaat – dat laat het Top Notch jaar 2020 als geen ander zien – maar het is wel degelijk ook andersom. ‘Ik ambieer dat dit onderdeel wordt van onze legacy. Als wij werkelijk zoveel invloed hebben als mensen ons toedichten, dan is Nederland in for a ride. Want wij hebben wel goede bedoelingen.’ Waar die verantwoordelijkheid volgens Patty in elk geval niet ligt is dat een A&R-manager met een rode pen door de teksten van een artiest gaat, om aan te strepen welke line mogelijk niet door de beugel kan. ‘Als je dat zegt, beweer je dat er kunst is die niet kan, dat vind ik een bold statement. Een rapper moet ongefilterd kunnen rappen wat hij wil. Waar de grens ligt? Wij werken liever niet met vreselijke mensen. Als we er achter komen dat iemand vreselijk is, tekenen we diegene niet.’
Het is een geraffineerd probleem, want vaak gaat het niet om hele liedjes, maar om zinnetjes of zelfs bijzinnetjes in tracks. En hoe makkelijk het ook is om bij rappers die liedjes of zinnen aan te wijzen die mogelijk bijdragen aan een giftig klimaat in clubs en backstages, je kunt daar ook artiesten tegenover zetten die op een intelligente manier reflecteren op de wereld. Praten over 'de hiphopcultuur' alsof het één ding is, laat je dus al snel vastlopen. En hoe groot het vrouwenprobleem aan de artiestenkant ook is (heel groot!), Patty heeft dit jaar ook talentvolle vrouwen als S10 en Yade Lauren gebracht. ‘En Latifah vind ik een van de betere rappers van de laatste jaren’, zegt Vincent Patty, ‘Qua flow, delivery, verhaal. Waarom krijgt ze daar geen erkenning voor? Ik weet het niet, daar moeten we mee aan de slag’.
Laten we eindigen met een vrolijke noot, om nog maar eens te illusteren hoe flexibel je moet zijn als directeur van Top Notch. Ronnie Flex – de leukste twitterende artiest van Nederland – beklaagde zich twee weken geleden openlijk over een rechtenkwestie. Hij verdiende niet alleen credits voor de feature die hij deed op Lil Kleine’s track ‘Vandaan’, hij had er ook volop bij gezeten toen de beat getikt werd, zoals dat zo mooi heet. Vincent Patty bluste het openbare brandje in no time. ‘Haha, ik heb hem een voice app gestuurd: bro, je kunt me toch ook gewoon checken? Maar ik vind het prima, zet het maar op Twitter, we hebben niets te verbergen. Ik weet het niet, maar gelukkig kan ik iedereen bellen die relevant is: zijn manager Breghje, Jack $hirak, Lil Kleine en zijn manager Nathan. Ronnie zegt dit, klopt dat? Ja, klopt wel. Nou, dan regelen we dat.’
‘Ronnie is een goed voorbeeld van iemand die door hiphopcultuur geworden is wie hij is. Ongeremd, ongefilterd. Hij heeft het getrokken naar iets dat in het verlengde ligt van de Nederlandse cultuur. Ronnie heeft een voorkeur voor Holland, voor oranje, voor de verhalen van Anne Frank. En mensen waarderen het dat hij zo open en eerlijk is. Dat is hiphop.’