Op de meeste technonachten voelt het om half een ’s nachts toch een beetje alsof je je tenen in een ijskoud zwembad steekt: een vrijwel lege dansvloer waar een enkeling twijfelachtig doorheen beweegt, maar de meesten toch afwachtend aan de zijlijn staan. Zo niet op het feest van de Georgische nachtclub Bassiani en Amsterdams queer-feest Spielraum in RADION. De club is pas een uurtje open, maar bij de kluisjes staan al kluitjes prachtige jongens met niets dan korte leren broekjes aan, gasten met prachtige ingewikkelde kettingen die over de ontblote borst zijn gedrapeerd, even verderop jonge vrouwen in hun mooiste outfits. Loop de grote zaal binnen, en je ziet dat ook veel bezoekers zo goed als al hun kleding in de kluisjes hebben achtergelaten. Een volledig gevulde vloer, een dampende massa van vlees en leer die als één gigantisch lichaam krachtig heen en weer zwiert. Wow. Aan beide kanten zijn al mannen op de speakers geklauterd. De ene rondzwaaiend in een fluorescerend hesje, de ander in een strakke zilveren glitterbroek. En dat om half een?
Vrijheid, dat is het toverwoord op deze dansvloer: clubben als het uitoefenen van je vrijheden, de dansvloer als vrijhaven waar je eindelijk jezelf kunt zijn en alledaagse homofobie, seksisme en bekrompenheid van je af kunt schudden. Het is het gedachtegoed van Bassiani, gevestigd in een oud Olympisch zwembad. De Georgische nachtclub vormt in een streng orthodox christelijk land een bastion voor vrouwenrechten, de LGBTQ+-beweging en het versoepelen van drugswetgeving. En dat is nodig: pas in 2000 werd homoseksualiteit legaal in het land. In 2011 bleek uit een enquête dat bijna 9 van de 10 Georgiërs homoseksualiteit onacceptabel vond. Het drugsbeleid is er al even rigide, vertelden de oprichters van Bassiani eerder deze week al bij een ADE-panel: word je gepakt met een enkele gram of meer, dan kun je acht tot twintig jaar de gevangenis in gaan. Op 12 mei van dit jaar deed de politie een gigantische inval in de club, zogenaamd een drugsinval maar het voelde voor de gemeenschap als een directe aanval op het vrijgevochten gedachtegoed van Bassiani. De volgende dag ontstond een protestrave van ongekende omvang, vanuit de hele wereld ontving de club steun. Sowieso schijnt er in die club een urgentie en intensiteit voelbaar te zijn waar je je in Nederland weinig bij kunt voorstellen.