Paul Sinha wil een credible superster worden Paul Sinha wil een credible superster worden

‘Vind je mij een hiphopartiest?’, vraagt Paul Sinha bloedserieus.‘Niet echt, nee. Je bent eerder een popartiest, maar wel eentje met roots in de hiphop.’ Paul knikt tevreden. ‘Dat vind ik ook.’ Even later fronst hij nog eens wanneer het over zijn muziek gaat. ‘De producties lijken nog het meeste op de muziek van Justin Bieber, vind je niet?’ Verdomd, ja, daar heeft zijn deze week op Top Notch verschenen debuutalbum Niet Zomaar inderdaad wel wat van weg. De 21-jarige zanger uit Deventer heeft een zijdezachte stem die heen en weer fladdert over elektronische producties. Veel van zijn beats klinken als een soort uitgeholde dancehall, waar bijna meer geen kick meer in te vinden is. Ze zijn meer geschikt voor in de slaapkamer dan op de dansvloer. Soms klinkt er ook een maffe variatie op een EDM-drop, en er staan ook aardig wat zoetige liedjes met akoestische gitaar op het album. Het is muziek voor een groot publiek, maar geen muziek waar je als fijnproever je neus voor hoeft op te halen.

Het album gaat eigenlijk gewoon over hoe het is om een 21-jarige jongen te zijn, hoe je met je ene voet in de nacht staat, hoe je met vriendschappen omgaat en vooral ook met meisjes. Meisjes, meisjes, meisjes. Sommigen zet Paul in zijn liedjes zonder pardon aan de kant, voor anderen lijkt hij smoorverliefd alles willen opgeven. ‘Toen ik jong was, heb ik een heel heftige relatie gehad’, vertelt hij in een kroeg in het oude centrum van Deventer. ‘Van mijn veertiende tot zeventiende, écht jong. Omdat we zo jong waren, wisten we helemaal niet wat we moesten met die heftige emoties. Dus kwam de jaloezie. De hele dynamiek was zo ongezond, tot op het punt dat we maar een beetje samen thuis zaten, bijna geen contact meer hadden met onze vrienden. Onze ouders lieten ons allebei heel vrij, dus ik sliep elke dag met haar, we zaten samen in de klas en leefden met zijn tweeën in een bubbel.’

Tja, beseft Paul zelf ook wel: zo is een eerste heftige liefde waarschijnlijk voor iedereen. Nietsontziend en allesovertreffend. Het is onmogelijk om die gevoelens te kunnen relativeren, omdat je nog helemaal geen vergelijkingsmateriaal hebt. ‘Zij heeft het uitgemaakt. Ik vond dat toen zó kut, ik voelde me een halfjaar heel zuur en liep rond met een donkere wolk boven mijn hoofd. Maar nu ben ik heel blij dat het toen uit is gegaan. Ik heb er zo veel van geleerd. Als je zo jong bent weet je nog helemaal niet wie je zélf bent, daar kom je tussen je zestiende en vierentwintigste pas achter. Als je dáárna iemand ontmoet, ligt dat veel dichter bij wat je in iemand zoekt dan daarvoor. Denk ik.’

Serieuze relaties heeft hij sindsdien niet meer echt gehad, meestal kapt hij het af wanneer het die kant op dreigt te groeien. Tinder-dates? ‘Allemaal psycho’s!’ En dan is er nog het bizarre verhaal over die catfish – iemand die zich op social media anders voordoet dan hij/zij is vanuit romantische overwegingen – waar Paul een liedje op baseerde. ‘Het is waargebeurd! Mijn stiefmoeder en -broertje komen uit Brazilië. Ik ben daar wel eens geweest en heb er een meisje ontmoet dat mij heel erg leuk vond, maar ik haar niet zo. Achteraf hadden we af en toe nog contact, tegelijkertijd leerde ik online iemand anders kennen. Wat bleek: het was dezelfde persoon, dat kon niet anders. Die catfish kwam óók gedeeltelijk uit Brazilië, schreef songs, kreeg haar derde kind toen ze 19 was en was drugsverslaafd geweest. Het was allemaal too much. Grappig dat je dan toch verliefd kunt worden op het idee, dat je hele intense gevoelens kunt hebben voor een persoon die iemand heeft gecreëerd. Een week lang hadden we heel veel contact, daarna kapte ik het af omdat ik besefte dat het niet in de haak was.’

Paul Sinha is het kind van een Britse vader met Indiaase roots – op Google vind je zelfs een Indiaase komiek met Pauls naam – die talenles geeft op hogescholen en universiteiten. Hij woont en werkt inmiddels in China. Paul woont nog altijd bij zijn moeder – een neurologe – in Deventer. ‘Deventer is best leuk hoor, ik heb hier in mijn jeugd alles kunnen meemaken wat ik had willen meemaken. Maar ik ben er nu wel klaar mee. Als je uitgaat zie je alleen maar meisjes waarvan je denkt: we wonen hier nu allebei 21 jaar… oké, of het gaat niet meer gebeuren tussen ons, of het ís al gebeurd. Ik wil al een tijdje graag op kamers, maar niemand uit mijn klas ging naar Utrecht: letterlijk iedereen bleef thuis wonen. En ik kan echt niet op mezelf zijn, ik kan mezelf niet vermaken. Als ik nu naar Utrecht of Amsterdam zou verhuizen, zou ik me dus best wel alleen voelen. Gek hè?’ 

Toch studeert hij al drie jaar in Utrecht. Als het goed is, krijgt hij dit jaar nog een diploma van de Herman Brood Academie. Richting: hiphop. Hij schreef zich er ooit in met een vriend, met wie hij ook het rap-duo Vans ’n Purp vormde en zelfs op zeventienjarige leeftijd bij 101Barz heeft gestaan. En met goede comments nog wel, de meeste waren in de trant van: ‘Waarom haten mensen hierop? Ze hebben fantastische wordplay, flow en rhyme schemes. Fuck 99 procent van het 101Barz-publiek gewoon.’ 

Paul lacht. ‘Ja, ik dacht met dat rappen al: wij zijn écht goed, we gaan de beste rappers van Nederland worden. Maar je moet niet te veel in die hoek zitten van “deze gasten zijn underrated, maar heel hard”. Ik wil niet die guy zijn die “underrated” wordt genoemd, ik heb liever dat mensen het gewoon kut vinden, of vet. Ik wil gewoon de nummer 1 worden.’

Op de Herman Brood Academie kreeg hij af en toe les van Jiggy Djé, maar veel vaker nog van JeBroer. Twee jaar lang iedere maandagmiddag twee uur zelfs. Ja echt, Je Broer, bekend van lompe tracks waarop hij zo gek mogelijk gaat. ‘Geloof het of niet, maar hij is echt een zakenman. Hij weet heel goed hoe je dingen uitonderhandelt en was heel erg bezig met de vraag: welk image ga je neerzetten? Tegelijkertijd geloof ik niet zo in geforceerd een profiel aannemen. Paul Sinha als 'brand’? Ik weet het niet, ik ben echt die gevoelige jongen die je op het album hoort. En als ik voor een videoclip tussen de bergen sta lief te doen met een chick? Dan denk ik weleens: “Wat ben ik aan het doen? Waarom filmen we dit?” Verder hameren ze op de HBA soms iets teveel op randzaken. Ook grappig: wanneer docenten je tracks beoordelen. Zie je voor je hoe Sticks de liedjes van Mr. Polska moest beoordelen? Waarschijnlijk hebben ze zijn muziek afgebrand toen hij er zat.’

Zo komt het gesprek om de een of andere manier ook op Anouk terecht, met wie Paul twee liedjes schreef. ‘Ze was superlief met het samen schrijven. Ik heb me hoogstens geïntimideerd gevoeld door haar skills, die zijn echt buitenaards. Ze neemt altijd een geluidsman mee die álles opneemt. Hij markeert direct de delen die belangrijk zijn om te onthouden, zodat het nooit verloren gaat als ze er iets tofs uit gooit. Ik vond het echt een frustrerend gevoel hoe snel zij er melodieën uit weet te gooien die ik überhaupt nooit zou kunnen ontdekken. En heb je gezien wat ze laatst zei bij College Tour? Zoiets als: “Het is een illusie dat je er wel komt als je dicht bij jezelf blijft. Als er gezopen moet worden, moet er gezopen worden. Als er geneukt moet worden, moet er geneukt worden. Je moet er alles aan doen om aan de top te komen.” Ik vond dat heel verfrissend. Je kunt veel van haar zeggen, maar ze is fucking credible.’ Hij denkt even na. ‘Ja, dat is ook mijn ultieme doel: een credible superster worden.’

Paul Sinha is een van de 12van3voor12-talenten voor 2017. Dinsdag 9 mei is hij live te gast in 3voor12 Radio op 3FM.