Hij was de underdog van New Wave, werd een hitkanon met 'Do Or Die' en 'Ik Kom Bij Je', en dan moet het echte werk nog beginnen. Afgelopen week verscheen het debuutalbum van Jonna Fraser. 'Het is veel persoonlijker geworden.'
‘Ik begreep er geen moer van’, zegt Jonna Fraser. ‘Mijn single ‘Do Or Die’ ging nog heel lekker, we waren veel aan het optreden en ik had nog wat tijd nodig om een echt album te maken. En dus maakte ik gewoon tien tracks. Natuurlijk had ik mijn best er wel op gedaan, maar niet met de intentie een verhaallijn te maken. En toen ineens had ik een nummer 1 album te pakken. Nee, daar zeg je geen ‘nee’ tegen.’ Jonna Fraser glimt nog als hij terug denkt aan die rare dag in oktober, de mooiste dag van zijn afgelopen jaar. Hij lag tot laat in bed. Dat mag als artiest. En toen begonnen de appjes te komen. ‘We hebben ’s middags champagne gedronken op het Noah’s Ark kantoor, en daarna zijn we uit geweest in Amsterdam en Rotterdam.’
Niet dat Jonna Fraser geen succes gewend was. Hij zat per slot van rekening bij New Wave, de bij elkaar geraapte groep rappers die alle Spotify records verbrak. Maar echt opvallen deed hij in die tijd nog niet. Nou ja, laten we het zo zeggen: de meeste aandacht ging naar Ronnie Flex en Lil Kleine en hun ‘Drank & Drugs’ hit. En anders wel naar SFB, de Haagse groep die op heel veel tracks meedeed. Jonna Fraser was - ondanks zijn bijna twee meter - een van de minst opvallenden in die groep. ‘Nee, daar beledig je me niet mee’, zegt hij. ‘Ik ben super blessed dat ik op New Wave stond. Het was voor mij een kans, en ook zeker niet vanzelfsprekend. Bijna al die andere jongens zaten al bij TopNotch, ik niet. En de meesten hadden meer naam dan ik. Na New Wave stond de deur half open, maar intrappen kost wel wat tijd.’
En toen kwam ‘Do Or Die’, een single met Broederliefde die eigenlijk voortkwam uit een schrijverskamp met Jayh. Schrijverskampen, dat is de gouden formule voor veel rappers van Jonna Fraser’s generatie. Lekker een paar dagen bij elkaar zitten om refreintjes te rammen en verses te spitten. Het werkte op Schiermonnikoog met New Wave, en het werkt ook nu nog. Dat refreintje dus. ’Ik zoek geen probleem, wil niet vervelend zijn. Waar je nu aan denkt is verleden tijd. Schat ik kan je zeggen je bent safe bij mij. Dit is "Do Or Die”.’ Bam, super catchy, niet uit je kop te krijgen. Of zoals Jonna zelf zegt: ‘We dachten: deze track is wel gek man. We nodigden Broederliefde uit en lieten iedereen een verse spitten, schoten een clip en voor je het wist begon die track te groeien.’
Jonna Fraser: de tunes
Jonna Fraser - Jonathan
Geen wonder dat Jonna Fraser zich ‘blessed’ voelde in oktober. En dat gevoel spreekt ook uit Jonathan, zijn debuutalbum dat er dan nu toch echt is. Maar meer dan dat, Jonathan is een typisch volwassen-wordings-album. Het werk van een jongen die sinds een halfjaar zijn eigen huis heeft, een goeie auto om in te rijden. ‘Ja, zo voelt het wel ja, als een soort afsluiting. Ondanks dat ik al op mijn zeventiende het huis uit ging. Ik woonde in Zaandam met mijn moeder en mijn broer, en mijn moeder ging naar Arnhem verhuizen. Ik had in Zaandam mijn school, mijn vriendin en vrienden. En ik had er een studio waar ik altijd in kon. Als ik naar Arnhem mee gegaan was, was muziek waarschijnlijk een hobby gebleven.’
Zijn moeder is nogal aanwezig op het album, te beginnen bij de wijze openingswoorden. Ze passen in een traditie binnen de r&b en hiphop. Drake deed het op Take Care, Solange en Frank Ocean op hun recente albums. Maar voor Jonna Fraser was het eerlijk gezegd geen bewuste keuze. Hij werd ermee verrast toen hij voor het eerst naar zijn eigen album luisterde. ‘Dat was een mooi gevoel man, emotioneel ook. Ik vond dat ze heel goed sprak, zulke woorden krijg je niet elke dag te horen. Ook mijn beste maatje Brandley Kuwas spreekt me toe op het album. Hem ken ik al van toen ik heel jong was. We zijn in dezelfde buurt opgegroeid, hebben dezelfde dingen meegemaakt en zijn altijd dicht bij elkaar gebleven.’ Brandley Kuwas is tegenwoordig Eredivisie-voetballer bij Heracles Almelo, terwijl Jonna Fraser toegetreden is tot de Eredivisie van de Nederlandse hiphop. Ook de woorden van Kuwas hebben dat typische ‘we made it’ gevoel.
Want zo is het. Met alle goede dingen, maar ook de down sides. Als Jonna Fraser nu naar de club gaat, kan hij niet meer gewoon op de dansvloer rondlopen, omdat hij daar de hele tijd aangesproken wordt of op de foto moet. Vervelend, want de VIP is niet zo leuk als het lijkt. Maar het kan nog veel erger, bleek toen de jongens van SFB in Suriname vast kwamen te zitten wegens seks met een minderjarige, en ze vier tot twaalf jaar boven het hoofd hing. Jonna Fraser is supergoede vrienden met vooral Frenna, die nu jammerlijk ontbreekt op zijn album. ‘Heel jammer man, ze kwamen net te laat vrij. Frenna is zeker een goede vriend, daar FaceTime ik elke dag mee. Ik heb nooit gedacht: shit, ze hebben iets heel ergs gedaan. Ik ben ervan overtuigd dat ze het niet gedaan hebben. Dat is wat me wordt verteld, en ik geloof mensen op hun woord.’ Maar de situatie rond SFB is volgens Jonna Fraser wel een wake-up call voor de scene. Iedereen is kwetsbaar. ‘Hiphop is aan het groeien, je hebt ineens 80.000 followers. Zelfs als je voor de gein wat kattenkwaad uithaalt, wordt het direct gefilmd. Je komt er niet mee weg. Maar ik ben oplettend en heb een goed team om me heen.’
'Ik heb nooit gedacht: shit, ze hebben iets heel ergs gedaan. Ik ben ervan overtuigd dat ze het niet gedaan hebben'
Terug naar zijn moeder, die hem ook in aanraking bracht met soul- en gospelmuziek, wat direct terug te horen is in het album Jonathan. Jonna zocht er een gospelkoor bij. ‘Ik had ze gezien bij RTL Late Night. Ik dacht: die gaan we contacten. We hebben met ze gemeet en ze waren hartstikke down, man. Ik mocht alleen het woord ‘nigger’ niet zeggen in een track waarop ze meedoen. Hoe ik daar zelf naar kijk? Ik vind het geen lastig woord om te gebruiken, je kiest ervoor hoe je het gebruikt, en ik gebruik het positief.’ Hij spreekt het woord twee keer achter elkaar uit, een keer als scheldwoord en een keer op zijn eigen manier. Het is nauwelijks uit te leggen waarom, maar je hoort het verschil wel degelijk. Zijn vader komt in het album maar een keer voor. Niet zo raar, want hij is al sinds Jonna vier jaar was uit zijn leven verdwenen. Niet eens parttime is ie er, gewoon ‘loesoe’. Volgens Jonna heeft hij daaraan niet meer overgehouden dan de drang om nog harder te werken.
Dat geldt ook voor de gedragen woorden die zijn moeder uitspreekt aan het eind van haar liefdevolle betoog: Allahu Akbar. God is groot. Het zijn de woorden die terroristen uitspreken voor ze aanslagen plegen, maar ook die van een moeder voor haar zoon. Dezelfde woorden, totaal andere betekenis. ‘Mijn moeder is een paar jaar geleden moslim geworden. Ze keek op internet naar filmpjes van Farrakhan (Black Muslims leider, red.), raakte gefascineerd en ging zich steeds meer verdiepen. Ik zie het als iets positiefs en sta honderd procent achter haar. Ik zeg je eerlijk, zelf ben ik er niet veel mee bezig. Ik weet dat God bestaat, maar de rest er omheen zorgt alleen maar voor ellende. Als we er allemaal te fanatiek mee bezig zijn leidt dat alleen maar tot moorden.’
Toch heet zijn album Jonathan, naar zijn bijbelse naam, die staat voor ‘hij die door God gegeven is’. Opnieuw dankbaarheid, zegen, blessings. Jonna Fraser is een gezegend mens, vindt hij. En dat wil hij over brengen. Want ja, je kent hem als succesvolle zanger van lovesongs, maar hoe hitgevoelig ook, zijn liedjes zijn nooit zonder boodschap. ‘Ik probeer positiviteit te verspreiden. Ik ondanks dat je me af en toe wel kan horen slippen, vind je dat eigenlijk in al mijn liedjes. Mijn boodschap is: doe het, wacht op niemand, doe het voor het te laat is.’
Wil je meer hiphopverhalen lezen? Check dan ons #hiphop-dossier!
