Tijdens een acteerklus in Atlanta ontmoette hij grootheden als Future en Gucci Mane, nu verovert Jairzinho als rapper de harten in Nederland. ‘Sommigen vinden rust in een jointje of drank, ik vind mijn rust op het podium.’

Wat een waanzin: ben je in Atlanta om in een theaterstuk te acteren, ontmoet je tussendoor zowaar een handvol legendarische trap-artiesten. Het overkwam Jairzinho Winter-Walden (27). Nu heeft de Rotterdamse rapper een paar van de grootste Nederlandse hiphophits van het moment op zijn naam staan (‘Gass’, ‘Tempo’, ‘Laat Niet Los’), toen was hij nog vooral acteur, vertelt hij met een hartverwarmende bulderlach op het plein van Rotterdam Blaak. ‘Kijk, daar even verderop woon ik’, wijst hij. ‘Ik hoop snel een appartementje te vinden in de Markthal.’ Hij wijst nog eens de andere kant op: ‘Oh, en daar woont mijn moeder.’

Maar goed, we hadden het over Atlanta en zijn acteercarrière. Jairzinho werd gescout ‘door een Amerikaanse dame’ toen hij in een stuk in Nederland speelde. ‘Ze heeft me gewoon gevraagd, en ik stond ervoor open. Ik ben niet bang voor avontuur en wilde graag naar Amerika. Ik was zo hongerig dat ik al voor de repetitieperiode die kant op ben gegaan.’ En Atlanta is het metropool van de trap, hè? Het is de thuishaven van Gucci Mane, 2 Chainz, Future, Young Thug, T.I. en zo kun je nog wel even doorgaan. Daar waar in verwaarloosde flats crack wordt verkocht, in de trap houses. ‘Ik zat er middenin. Ik heb Future ontmoet voordat hij Future was, T.I., Gucci Mane, Waka Flocka, Young Scooter… Er is daar een straat met alleen maar studio’s, met achter elke deur producers en beatmakers. In de ene had Nicki Minaj een sessie gepland, in de andere Gucci.’ 

Ja, en Atlanta is best wel grimey. ‘Maar dat vond ik juist heel interessant. Met de theatermensen ging ik drankjes drinken en toeristische dingen doen, met andere gasten was ik echt in de trap: zat er iemand met een AK47 in zijn handen, iemand anders een pistool in elkaar te schroeven en weer iemand anders rennen voor het een of ander. Niet omdat ze homocides wíllen plegen, maar ter bescherming: ieder moment kan iemand je deur intrappen. In zulke omstandigheden zijn mensen vaak puur, echter. Je ziet wat je krijgt. In de theaterwereld krijg je een handshake gebaseerd op je cv, mensen zijn zo nep. In de trapwereld is het duidelijk: mag ik je, dan mag ik je. Mag ik je niet, dan zie je dat ook meteen.’ 

Veel mensen zeiden tegen hem: ‘Je hebt daar als toerist niets te zoeken, het is geen plek voor jou.’ Dat snapt hij wel: de wijk waar hij zat, Pittsburgh, is echt een vergeten stukje in Atlanta, een verwaarloosde wijk. ‘Heel veel trap-rappers gaan daarnaartoe om hun clip te schieten, en daarna gaan ze weer lekker naar hun chique suburbs-woning. Gucci Mane heeft nog een clip geschoten in het huis waar ik af en toe sliep, dat was echt een bekende trapspot.’ 

Hij vertelt hoe er op de laatste vrijdag dat hij er was zelfs drie pistolen op hem werden getrokken: een paar gasten probeerden hem te beroven. ‘Ik ben keihard weggerend. Ze noemden me “Euro”, omdat ik helemaal Europees stond te zijn met mijn designerkleding en een schuine tas, daar noemen ze dat een “man purse”. Een gast zei achteraf tegen me: “Het verbaast me dat ze nu pas hebben geprobeerd je te beroven.”’ Jairzinho begint te schateren. ‘Maar eh: ik heb het mijn moeder niet gezegd voordat ik terugkwam. Dan was ze gek geworden. Hoe dan ook: Atlanta is wel een aanrader voor iedereen, ook om cultuur te snuiven.’

En ja, hiphop is in Atlanta bijkans een religie, nog veel sterker dan hier. Wat Jairzinho ook zag? Dat veel artiesten met ‘maar’ 30.000 views op een gemiddelde track altijd shows hebben, en gerust 10.000 dollar voor een show vragen. ‘In Nederland zitten we live nog niet op dat niveau. Tegelijkertijd: ik kreeg vandaag nog een DM van een grote Amerikaanse producer, want ze worden gek van de cijfers hier in Nederland. ‘Tempo’ heeft in twee maanden al meer dan 9 miljoen streams. Die Amerikanen pakken op een hit misschien 9 ton a 1 miljoen views. Dus ze denken dat ik de Kanye van Nederland ben.’ Weer rolt er een aanstekelijke bulderlach uit zijn mond. ‘Maar tegelijkertijd zijn de gasten daar rijker dan wij allemaal, omdat ze de hele tijd aan het touren zijn, hoog in de prijs zitten en zelfs betaald krijgen voor een feature: dat gaat gerust om 5000 dollar! Ze vroegen me: “Wat vraag jij eigenlijk voor een hook?” Weet ik veel, niets toch?’

(Tekst gaat door onder de video)

Jairzinho

Jairzinho

Na Sevn Alias en Kevin is Jairzinho Winter-Walden (27) de grote rijzende ster van Rotterdam Airlines. Het label is een familiebedrijf dat wordt gerund door twee broertjes, een zusje en de moeder van Jairzinho. ‘Heel leuk, maar je begrijpt wel: daar komt ook wel wat familiedrama bij kijken.’ Met zijn tracks ‘Tempo’, ‘Now She See Me’, ‘Laat Niet Los’ en ‘Gass’ pakte de rapper opgeteld al meer dan 54 miljoen streams op Spotify alleen. Krankzinnige cijfers, dus. Dit weekend verscheen zijn debuut-EP Gouden Plaat dat vol staat met lichtvoetige moderne dancehall, R&B en hiphop. Oh ja, en de track ‘Plaatje Perfect’ leent het refrein van… Veldhuis en Kemper?! Jairzinho: ’Ze krijgen er een percentage voor, hoor. Ik vond “Ik Wou Dat Ik Jou Was” gewoon een heel goed nummer, en wilde dat graag in een nieuw jasje laten zien aan de kids van nu.'

Acteren als uitlaatklep

Al een dikke tien jaar mag Jairzinho zichzelf acteur noemen. Hij speelde eens een gastrolletje in Onderweg Naar Morgen (‘de internationale artiest die twee afleveringen naar het dorp kwam’), voice-overprojecten, maar vooral ook met gezelschappen als het Ro Theater, Rotterdams Lef en ALBA. ‘Ik zat hier in Rotterdam Noord op school, en kregen op een dag tijdens CKV een workshop van de regisseur van het Ro Theater. Achteraf kwam hij naar me toe en zei: “Hee man, ik vind dat je talent hebt, zou je een keer auditie willen doen?” Ik was toen voetballer, je weet toch, maar ik ben altijd van het entertainen geweest. Ik deed altijd mee met de bonte avond op school, wanneer er een bubbling battle in de club was sprong ik ook in de cirkel, ik haalde alles uit de kast en hoopte ik dat ze harder voor mij zouden schreeuwen. Diss-battles: precies hetzelfde! Daarom deed ik ook altijd zo fanatiek mee met oefeningen in dat lesuur CKV, en heb ik meteen tegen de regisseur gezegd: ja, dat wil ik wel.’

Van het een kwam het ander, en voor Jairzinho het wist was hij meer in het theater te vinden dan op straat. ‘Ik ben niet altijd op positieve dingen geweest’, zegt hij erover. ‘Op die leeftijd was ik heel rebels: ik had altijd ruzies, vechten, alles. Ik hield niet van mensen die onnodig stoer doen, en hier in de grote stad denkt iedereen wel dat-ie gangster is. Mijn ouders hebben me goed opgevoed, en hebben me altijd gestimuleerd: hou je hoofd erbij. Ik kreeg huisarrest en een pak slaag als ik de verkeerde kant op wilde, maar ja: je bent toch een jongen. Je moeder kan niet met je mee naar buiten, soms ben je daar te impulsief en nonchalant als je jong bent. Mijn vader werkt al bijna twintig jaar in de bajes, ik ken heel veel jongens die aan de andere kant bij hem in de instelling terecht zijn gekomen.’

Het acteren gaf hem in die periode een onverwachte uitlaatklep, vertelt hij terwijl we maar eens een ritje pakken in het reuzenrad op De Blaak. ‘Het voelde echt als een escape. In het theater was ik opeens helemaal vrij. Sommige mensen denken dat ze te stoer zijn voor het theater, maar ik deed gewoon wat ik wilde doen en was daardoor nog veel stoerder. Normaal huil je niet zomaar, maar in het theater had ik opeens scènes waar ik móést janken. Je hebt er technieken voor waarmee je dat kunt opzoeken: dan ga je naar een verdrietige emotionele plek, naar een boze plek of juist een blije plek. Ik leerde mijn gevoelens onder controle krijgen, het was echt een soort bewustwording. Ik rook niet, ik drink niet. Niets van dat. Sommigen vinden rust in een jointje of drank, ik in muziek, sport en theater. Dat is mijn vorm van viben.'

'Het voelde echt als een escape.'

 

 

 

We hebben nu al zo lang over Atlanta en theater geluld, maar dat vindt Jairzinho helemaal niet erg: het heeft toch ook heel veel met zijn muziek te maken? ‘Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Door mijn acteerwerk kan ik ook in muziek op zoek gaan naar bepaalde vibes. Rappen is ook gewoon een rol spelen. Ja, en ik heb in het theater veel geleerd over tekstbehandeling: de manier waarop je een zin uitspreekt. Ik kan iets heel positiefs zeggen en zorgen dat het bot overkomt, en andersom. Dat is in het dagelijks leven superhandig, maar ook op het podium. Je moet je teksten letterlijk goed behandelen als je wil dat het overkomt op het publiek. Het is leuk om tunes te maken in de studio, maar moet het ook on stage over weten te brengen.’

Kijk naar Drake, die heeft niet geheel toevallig ook een acteerverleden, hè? ‘Ik zag in de Ziggo Dome dat zijn tekstbehandeling heel sterk is, en zijn lichaamstaal ook. Ik snap ook wel dat hij shows heeft gecanceld: dat kost vele geld, maar hij wil een onvergetelijke ervaring geven en zijn shows neerzetten als een film. Ik heb zoveel Amerikaanse rappers zien optreden die hack zijn: Soulja Boy bijvoorbeeld, of Migos: Takeoff is vaak zo stoned dat hij er met een semi-overdosis staat. En ook veel Nederlandse rappers zijn live niet zo goed, hè?’

Dat is ook een van de redenen dat hij een EP wilde uitbrengen: zodat hij genoeg tracks kan doen om een volwaardige show te neer te zetten. ‘Ik kan niet wachten om me daar vol op te storten, en weet zeker dat die andere jongens dan echt wat meer moeten gaan doen dan hitjes maken. Ik wil een show geven waar je 20.000 euro voor kunt vragen, en dat ook echt verdient.'

Jairzinho