Miguel liet zich vorig jaar voor het eerst interesseren door politiek, tijdens die cartooneske verkiezingsstrijd met een voor velen schokkende uitkomst. De 31-jarige zanger stemde voor het eerst, en bepaald niet op Donald Trump. Sindsdien demonstreert hij voor de rechten van immigranten en spreekt hij zich in interviews uit over de nieuwe president en zijn beleid.
Dat betekent niet dat Miguel muzikaal ineens op een zeepkist gaat staan. In tegendeel, het overgrote deel van zijn vierde album War & Leisure bestaat gewoon uit ongegeneerde, soms ronduit smerige seks-anthems. Maar zijn metaforen zijn harder en duisterder, zijn fantasieën minder frivool. Geweld, wapens, macht, criminaliteit: de dreigende energie van een gespannen wereld neemt Miguel mee de slaapkamer in. 'There's a war on love,' zingt hij in 'Banana Clip' – een verwijzing naar een gebogen magazijn voor een automatisch geweer, en een weinig subtiele penismetafoor. In een angstaanjagende wereld belooft Miguel zijn geliefde te beschermen: 'Korean missiles in the sky, no matter where I go on the map / You got my protection, oh my love'.
'City of Angels' is dan weer een zwoele mid-tempo R&B-glijer in de categorie 'sorry dat ik ben vreemdgegaan'. Maar Miguel plaatst zijn affaire midden in een apocalyptische oorlog: toen de bommen op Los Angeles vielen, was hij niet bij zijn lief maar in een andere stad, in andermans armen. In de overblijfselen van de vernietiging gaat hij op zoek naar restanten van zijn vriendin: 'We won the war but not a day goes by / that I don't think I shoulda been with you'.
Op zijn vierde album toont Miguel zich opnieuw de meester van freaky, sensuele R&B, de koning van de seksplaylist. Tegelijkertijd is War & Leisure zijn meest politiek uitgesproken album ooit.
In zijn gastbijdrage op 'Come Through and Chill' vangt J. Cole de rode draad van War & Leisure in een paar regels: politiegeweld, het controversiële protest daartegen van footballspeler Colin Kaepernick en de 'slick shit' die Donald Trump roept – het is soms allemaal zo overweldigend dat je het gewoon even nodig hebt om een nacht met je geliefde door te brengen. Samen in je joggingbroek wiet roken, je veilig en geborgen voelen in elkaars armen: het is standaard materie voor R&B-songs, maar als de wereld tegen je is, kan ook het blijven vasthouden aan liefde een politieke daad zijn.
En dan is er nog 'Now', het laatste nummer op de plaat en het enige directe politieke pleidooi. Miguel spreekt Trump persoonlijk aan, als 'CEO of the free world', en vraagt hem of hij wil dat we onze kinderen haat aanleren, onze gelijkenissen negeren en muren om onszelf heen bouwen. Nee, Miguel wil juist praten, op zoek naar samenwerking en 'common ground'.
Het is bijna te makkelijk om als je het over Miguel hebt ook over Prince te beginnen, maar op War & Leisure is die vergelijking treffender dan ooit. Prince baande het pad dat Miguel nu bewandelt: extravagante, funky-freaky R&B vol spiritualiteit en seks. Maar Prince was behalve een iconische seksgod ook een bewogen activist, die zich hard maakte tegen racisme en in zijn muziek het belang van individuele (al dan niet seksuele) vrijheid en collectief broederschap bezong. Op diezelfde manier verschijnt politiek ook op War & Leisure: als onderdeel van het mens-zijn, onlosmakelijk verweven met persoonlijke ontwikkeling, liefde, genot en seks.
Miguel
2010 All I Want Is You
2012 Kaleidoscope Dream
2015 Wildheart
2017 War & Leisure