Peel Slowly and See is... klopt, een plaat van The Velvet Underground. Het is daarnaast hét Leidse festival voor doorbrekende en voor niet-mainstream muziek. Dit lokale icoon begon in 2010, dus dit is de dertiende editie. De organisatie heeft deze keer groots uitgepakt. Het was altijd een eendaags festival, maar nu is er iets nieuws: de preparty. Het is een soort kerstavond, het feest vóór het feest. Wij konden -en gingen- niet wachten tot zaterdag! We trokken alvast onze mooiste bandshirts aan om in de Resistor te luisteren naar nieuweling De Kooi, VULVA, SNACKBAR the Ambassador en Lik de Kikker.

© Ruben Verheul

De Kooi

Een goed debuut en een goede aftrap

Zelden is iemand zo blanco een optreden in gegaan als ik bij De Kooi. Ze schijnen "country en rammelende pop" te maken, maar verder was is deze Leidenaren online niets te vinden. Een verrassing, leuk! De Kooi speelt als eerste; dit is hun eerste show ooit. Voor de bassist is het zelfs de eerste keer dat ze op het podium staat: een debuut in een debuut in een debuut (van 2023). De Kooi opent met  het elvisachtige ‘Brief encounter’ en speelt verder vooral harmonieuze rock met invloeden van de vrolijke kant van de sixties en nineties. In het verrassendste nummer beginnen alle gitaristen tegelijk energiek te spelen, om het daarna om te buigen tot een rustig, countryachtig nummer. Ze staan met zijn zessen op het podium: gitarist Domenico, bassist Melissa-Sue, drummer Olivier, zanger/gitarist Joris, lap-steelgitarist Willem en toetsenist Bart . De laatste twee hebben een goede klik, met onderlinge terzijdes en glimlachjes. De (akoestische) gitarist combineert een wit overhemd en een ribbroek met armen vol indrukwekkende tatoeages; al spelend vertrekt zijn gezicht. Bassist Melissa-Sue swingt met gesloten ogen mee met haar lome tonen. Het publiek roept enthousiast “woohoo!” na die song. Bij het slotnummer, ‘Reprise’, ontspant de lichaamstaal van De Kooi zichtbaar, het ging goed en dat blijft zo. Er is nog niet veel publieksinteractie, maar dat komt na dit debuut wel.

(Rogier van Nierop)

© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul

VULVA

Haat aan het patriarchaat

Voor wie Wereldvrouwendag op 8 maart gemist heeft, is er vanavond een korte inhaalslag met VULVA, een doom duo uit Rotterdam. Terwijl er wat geschoven en getuned wordt op het podium, kunnen we op het scherm achter het tweetal een stevige disclaimer lezen over alle zwaar beladen onderwerpen die de revue zullen passeren tijdens de aankomende set, variërend van abortus tot misogynoir (vorm van racisme die specifiek gekleurde vrouwen raakt). Een diploma in genderstudies is echter overbodig om de woede op waarde te schatten wanneer de muzikanten in bruidsjurken gekleed naar de instrumenten grijpen. 

Wat volgt zijn in elkaar overvloeiende nummers die variëren van schuchtere fluisteringen op meewarige melodieën tot schreeuwend verzet met knuppelende drums en snijdende bas. De visualizers zijn wijdse wouden die meer kenmerkend zijn voor de 'boos in het bos' tak van de metal, afgewisseld met beelden van pro-abortus protesten (incluis een luguber luisterfragment over de methodes waarop men is teruggeworpen wanneer er een verbod heerst) en zwart-wit geschoten body positivity. "Embrace the shadows", luiden de lyrics, want hoe je als band ook je boodschap presenteert, je wordt toch wel vrij letterlijk verketterd. 

Er moet wel af en toe wat afgesteld worden aan de microfoons, anders is het tweetal bang dat ze morgen geen stem meer hebben. Onheilspellend metaforisch, wat de muziek des te relevanter voor het huidige tijdperk maakt. 

(Bas Kleijweg)

© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul

SNACKBAR the Ambassador

Love the looper

Achter SNACKBAR the Ambassador gaat de Duitse Hagenaar Matthias König schuil. Hij is een multidisciplinair beeldend kunstenaar en muzikant. Diens muziek is avantgardistisch, met invloeden van elektronica, krautrock en psychedelica, en past dus helemaal op dit festival. Matthias heeft veel meegenomen: een mengpaneel, keyboard, elektrische gitaar, looper, drumpad, guira (of scraper), belletjes, bekken en een koebel. Kwiek beweegt hij heen en weer, swingend op zijn live gemaakte elektronische muziek. Langzaam sterven geluiden uit, komen weer terug en worden verrijkt met nieuwe, daarbij steeds begeleid door een beat. De nummers van SNACKBAR the Ambassador zijn daardoor erg ritmisch, maar a-melodisch. Het openingsnummer is een improvisatie van twintig minuten op een onvoltooid nummer, en zoals hij kurkdroog uitlegt: “Het volgende nummer gaat volgens hetzelfde principe.” Het publiek lacht. Bij deze improvisaties zijn de juiste elementen zorgvuldig voorbereid. Matthias sluit af met het wat toegankelijker ‘Iedere dag vakantie’, met een sambaritme op vrolijke bliepjes. Eerder schudden al hoofden heen en weer mee op de muziek, gaandeweg het concert beginnen steeds meer mensen te dansen op de uitnodigende rood-blauwe discolichten. Deze eigenzinnige en energieke performance eindigt met een klap op het bekken.

(Rogier van Nierop)

© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul

Lik de Kikker

Geen amfibieën mishandeld tijdens het maken van deze set

Het voelt als een verlaat carnaval wanneer de vierkoppige noise-act Lik de Kikker niet alleen zelf in kostuum achter de knoppen staat, maar ook verwacht dat de feestgangers een varia aan accessoires aantrekken. Zet je een knap geknutselde vlieg op je hoofd? Ga je aan de haal met een happende haai? Of pak je een politielint om te kijken hoeveel mensen je aan mekaar kan binden? (Voornamelijk dat laatste).

Uit de hallucinante herrie stijgt af en toe een stukje terror of zelfs hoempa muziek op, waarna deze weer verzuipt in een trippy kakofonie die de vrolijke chaos op de dansvloer reflecteert. Het is een zegen dat de zaal iets minder vol is, anders dan zou een limbo onder de linten door tot daadwerkelijk letsel hebben geleid (het enige wat sneuvelde in het gehos deze avond was de pen van uw redacteur). Een afsluiter waar je (zeer voorspelbaar) van opkikkert, en de preparty is daarmee een succesvolle opmaat naar de main event op zaterdag.   

(Bas Kleijweg)

© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul