De Haags/Leidse band inneruu krijgt de eer om de avond af te trappen in de Oranjeriezaal. De grond van de Oranjeriezaal ligt bezaaid met kussens en eenmaal binnen krijgt iedereen een stukje ‘geur van inneruu’ in de vorm van een kruidig blaadje. De zaal wordt verduisterd en twee lichtinstallaties verlichten de hoge muren en het hoge plafond van de zaal. De toon is gezet, dit gaat een bijzondere reis worden. Doordat de nummers in elkaar overlopen neemt inneruu je steeds dieper mee in hun hun kosmische avontuur. Creatief gebruik van stem en instrumenten doen de sound van inneruu klinken als iets buitenaards. inneruu betrekt het publiek constant bij de act. Eerst wordt er een bijzonder snaarinstrument doorgegeven, vervolgens een pluche bal met een geluidssensor en uiteindelijk mag iedereen zijn eigen wijnglas laten zingen. Nadat zanger Wouter het laatste nummer passievol midden in het publiek zingt, kijkt iedereen elkaar aan. De act is voorbij, de betovering is verbroken, iedereen landt weer op de Hortus. Inneruu geeft een schitterende show waarbij je je ogen dicht wil houden om weg te dromen, maar ook constant om je heen wil kijken om je nog meer te laten betoveren in deze magische wereld. (SK)
De Nacht van Ontdekkingen was ook dit jaar een ontdekkingstocht vol wetenschap en kunst. Stoffig? Nee! Niet met silent disco, live tattoo flash sessies, optische illusies en... heel veel muziek. De 2022-editie schonk ons onder andere Alain Clark, Skir, Erik Reino en Newärk. Hieronder lees en zie je hoe onze verslaggevers en fotografen de avond beleefd hebben.
inneruu
Erik Reino
Het Bolwerk-podium in een tent aan de Witte Singel lijkt wel behekst. Erik Reino, de eerste die er mag optreden, moet een kwartier wachten voordat ze kunnen beginnen. Er staat namelijk stroom op de leadzang-microfoon via de versterker. Uiteindelijk is het niet op te lossen. Zanger Erik mag zijn microfoon en gitaar niet tegelijk aanraken, wat hem zichtbaar bezighoudt. Ondanks zijn voorzichtigheid zal hij een paar schokken krijgen, gelukkig van laag voltage.
Erik Reino biedt poppy rock, Leo Blokhuis en Giel Beelen zijn fans. Zanger en gitarist Erik Reino wordt ondersteund door Alex Haak (gitaar), Guus van Zijl (drums), Eli Westerveld op bas en een toetsenist. Hun rock ligt lekker in het gehoor. Eriks bariton klinkt vooral prachtig in ‘Old town cinema’, fijn en melodieus. Het nummer ‘Back to the start’, net uitgekomen als single, springt eruit. Het klinkt als een aangenaam mengstel van 80’s pop (synthesizer en lekker hakkerig) en een goede jaren ’70 rockbeat eronder die zo van Focus had kunnen komen. ‘I don’t wanna go out’ klinkt dan weer vrolijk en ska-achtig, gitarist Alex danst mee. Met gevaar voor hun gezondheid geven ze ons een fijne avond. (RvN)
Nacht van Ontdekkingen
De Nacht van Ontdekkingen vond plaats in hartje Leiden: de Hortus botanicus, het Academiegebouw van de universiteit en de Oude Sterrewacht. Er waren meerdere ingangen, maar wie naar binnenging via het Academiegebouw had geluk. Die bezoekers werden namelijk onthaald met prachtige arpeggio’s van Alain Clark, die zich onverwacht vroeg had genesteld in het paviljoen aan de vijver naast de ingang.
Bij de Nacht van Ontdekkingen is van alles te vinden: van ruimtefabriek tot robot en van lichtinstallaties tot projectieschermen. Rondstruinend door de tuinen van de Hortus wordt je continu verrast. Van een audiovisuele licht-ervaring die je meesleept naar een spirituele wereld tot de vijf hypnotiserende botanische visuele verhalen die geprojecteerd worden op verschillende verdekte plekken in de tuin. Goed terecht kon je zeker bij de mannen van Plaatjes vullen Gaatjes (foto), die voor iedereen wel een aantal hits in hun platenkoffer hebben zitten en met hun decor een fijne huiskamersfeer overbrachten. (SK/RvN)
Andere ontdekkingen
Noah Elliott
Noah Elliott is een 21-jarige genderfluïde singer-songerwriter uit Amstelveen. Dat die talent heeft, heeft Elliott al bewezen met de tweede plek bij de Leidse Nobel Award, waar publiek en jury tot tranen toe werden geroerd. Nu mag hun het proberen op de Nacht van Ontdekkingen. Noah vertelt dat alle liedjes die vanavond gespeeld gaan worden in het teken staan van hun eigen leven en een gevoelige lading hebben. Een bijzonder begin.
Elliott staat niet alleen op het podium, tweede zangeres Marie begeleidt hen bij een aantal nummers. Wanneer ze beiden zingen klinkt het krachtig en sterk, waardoor de momenten dat Noah alleen zingt nog intiemer en gevoeliger overkomen. Noah Elliott kan bijzonder goed een verhaal vertellen, met bijpassende mimiek en de pijn in hun ogen krijgt hun de hele zaal stil. Na ieder nummer kijkt ze op en neemt ze duidelijk genietend het applaus dankbaar in ontvangst. Na een fantastisch vertolkte cover van Elliott Smith’s ’Between the bars’, vertelt Elliott dat het verhaal ten einde loopt. We keren terug naar het heden, en het nummer ‘My way’ is daarbij de perfecte afsluiter. Nog een keer kijkt Noah Elliott de zaal rond, begint te lachen en neemt opnieuw dankbaar het applaus in ontvangst. En terecht. (SK)
Alain Clark
Skir
Het ongeluk van het Bolwerk-podium zet zich voort. Erik Reino kreeg eerder schokken en het optreden van de Leidse punkband Skir werd bijna afgelast. Net na het optreden van Erik Reino stortte door een rukwind een drumstel namelijk met een flink knal in. Alle bezoekers moesten het Bolwerk verlaten, maar uiteindelijk kon Skir toch spelen.
Presentator Ernst wijst naar de Witte Singel en zegt zogenaamd bezorgd tegen de band: “Er slapen daar gewoon mensen!” Na dit optreden niet meer, want de drie mannen gaan net zo hard als hun inspiratiebronnen Blink-182 en Green Day. Ze zingen over one night stands, maar ook serieuze onderwerpen zoals bidden voor Amerika.
Het opvallendste aan Skir is hun podium-presence. Op de gitaarband van zanger Ruben Pichel staat “Department of metal health”. Rubens opkomst is opmerkelijk – hij komt van achteren aanrennen en doet een paaldans met de paal die de tent overeind houdt. Tussen de nummers door vermaakt hij het publiek met grappen. Bassist Gillis van Mieghem speelt stoer wijdbeens, de bas lekker laag. Drummer Max Coenders blijft opvallend rustig. Gillis speelt regelmatig diens richting op, al kruipen Ruben en hij ook regelmatig dicht tegen elkaar om hun solo’s te spelen. In de motregen gaat het publiek steeds dichter naar de band toe, onder het tentzeil. Ruben ziet voordelen: “Handig, hoef ik jullie dat niet te vragen!” Ondanks zijn aansporingen loopt de toenadering niet uit in een mosh. (RvN)
PARRA.DICE
Voordat het concert is begonnen kijken de bezoekers al verwachtingsvol naar het podium. Het is druk in de Oranjeriezaal en iedereen heeft er duidelijk zin in: zin om de regen en de kou van zich af te dansen. Het collectief komt het podium op en dat wordt opgevolgd door een daverend applaus. De eerste noten worden gespeeld, het publiek begint langzaam te bewegen. De band bouwt op en op het hoogtepunt komen alle individuele instrumenten samen en gaat het dak ervan af. Het 9-koppige PARRA.DICE swingt en straalt en dit enthousiasme neemt het publiek over en geeft het terug. De band combineert verschillende muziekstijlen met gemak en iedereen op het podium krijgt zijn moment om te stralen. Een solo op de elektronische viool, te gekke basloopjes en heerlijke percussieritmes. Alles komt voorbij. Er wordt nog even met z’n allen gedanst: stap, stap, links, stap, stap, rechts en het publiek wil maar al te graag meedoen. PARRA.DICE brengt een gigantische berg energie op het podium en de leden geven elkaars kwaliteiten de ruimte. Het resulteert in een spetterend optreden met tot slot een prachtige solo op de elektrische viool. (SK)
Rondom de muziek
Even wat anders dan livemuziek? Ontdek de ruimte in de ruimtefabriek, zoek uit of je makkelijk te misleiden bent, luister naar Inheemse Perspectieven op klimaatverandering of doe mee aan De Grote Internet Pubquiz. Overal in de Hortus is wel iets te doen.
Richting de karpervijver staat het Groningse dansgezelschap X_Yusuf_Boss in een klein paviljoen (foto). Ze hebben onlangs de VNG Bank Dansprijs gewonnen en toeren met de voorstellen die ze nu laten zien. Op Afrikaanse muziek danst het gezelschap synchroon op vrolijke muziek. Het lijkt op een clip van een boyband, maar dan met kwaliteit.
In de Oude Sterrewacht staat een stand van Mimetas, een Leids biotechbedrijf dat probeert er voor te zorgen dat dierproeven niet meer nodig zijn. Dit doen ze door in plaats daarvan computerchips te gebruiken. Die geven ze meerdere onderdelen die elkaar niet beïnvloeden, zodat onderzoekers in één chip meerdere experimenten kunnen uitvoeren. Ook staat er een bibberspiraal in de vorm van hun chips – je mag de zijkant niet aanraken!
In de kas van de hortus zijn rondleidingen in het donker door hortusmedewerkers, ze vertellen over de bloemen en planten en hun nachtelijke verdedigingsstrategieën.
Voor de orangerie staan de robots van het installatiecollectief EXOOT. Het geheel van de drie robots heet Animaltroniek en ze gaan de interactie met het publiek aan. De installatie wil duidelijk maken “hoe snel jouw brein een robot als levend en aaibaar ervaart”, maar een wezen aaien met als snuit een draaiende fietsketting als cirkelzaag, met een spartelende nepvis er nog aan? Nee, bedankt. (SK/RvN)
Één van de robots van EXOOT.
Zuster Zonnebloem
Zuster Zonnebloem maakt fijne feelgood jarenzeventig-pop. De winnaars van de Nobel Award 2021 waren drie uur voor hun optreden al op het evenement, maar konden uiteindelijk toch niet spelen. Na het optreden van Skir werd de Bolwerk-tent afgebroken. Vanwege de harde wind was doorgaan onverantwoord. Zuster Zonnebloem was teleurgesteld, maar ze begrepen dat veiligheid het belangrijkste was.
Ze konden gelukkig nog even spelen en jammen in het paviljoen aan de vijver, maar helaas mochten zij geen groot publiek laten horen wat zij kunnen. (RvN)
Nog meer ontdekkingen
Newārk
Funky Newārk zou spelen in het Bolwerk-paviljoen aan de Witte Singel, maar is vanwege de storm naar de knusse orangerie verplaatst. Tijdens hun soundchecken gaat een silent disco in dezelfde zaal zingend en dansend los op Nirvana en Paul Elstak. Dit moet daarmee een van de raardere soundchecks zijn die ze gedaan hebben.
Newārk is erg dansbaar en extreem veelzijdig; in het eerste nummer schakelen ze van dance-achtige synthesizermuziek naar metal en weer terug. Het derde nummer is dan weer relaxed en sensueel met softe keyboardtonen en drums. Twee vrouwen stijldansen bij het podium, zanger Wessel Slager vraagt hen op het podium. Hij vraagt hen om hem salsa-les te geven terwijl de band doorspeelt. Carlijn doet de bewegingen voor en leidt, Wessel volgt. Het publiek beloont het met groot applaus. De ritmesectie van de band is uitstekend, zowel drummer Zep Barnasconi als bassist Bram 't Hart krijgen een minutenlange solo’s. Zebs drumsolo is razendsnel, strak en intens als de muziek van Slagerij van Kampen. Brams’ bassolo kan zo uit een bluesnummer komen, het publiek klapt massaal mee. Richting het einde is Newārk weer lekker dansbaar en verandert de zaal in een swingende massa. (RvN)