Op de valreep van 2019 won Melle Boddaert samen met zijn band de Nobel Award. Zijn eerste ep-release zat toen al in de planning; vandaag verschijnt ‘Y’, een solo-album met intieme liedjes. Wie is die jonge aanstormende singer-songwriter en wat zijn zijn drijfveren? "Iemand raken met je muziek is het allermooiste wat er is," stelt Melle.

Het huis staat vol met muziekinstrumenten: een piano in de woonkamer, elders in huis staan gitaren, een banjo, keyboard, ukelele, basgitaar en een compleet drumstel. Zelfs de poes draagt een belletje. Bij een kopje winterthee aan de keukentafel vertelt Melle over zijn muziek. Hoe voelt het nu om de Nobel Award te winnen? “Alleen al het meedoen aan de Nobel Award was super,” zegt hij enthousiast. “De voorronde was ons leukste optreden tot dan toe. We speelden lekker en er kwamen veel bekenden, dus veel mensen kenden de liedjes al. In de finale optreden gaf hetzelfde gevoel maar dan tien keer zo groot, want de zaal is tien keer zo groot. Het was sowieso al heel cool om daar te spelen, en toen wonnen we ook nog!” Net als zijn bandleden Ties Voskamp (drums), Max Warmerdam (gitaar) en Jari Stoppelenburg (bas) studeert Melle aan het conservatorium in Haarlem. Hij zit in het derde jaar en volgt als hoofdvak zang, met piano als bijvak. 

Het meest intiem

Melle en zijn band waren al van plan om eind 2020 een ep uit te brengen. Daarvoor zijn al afspraken gepland met een producer, maar het winnen van opnametijd in de Wisseloordstudio’s biedt de mogelijkheid om er een nóg betere plaat van te maken. Verder omvat de prijs van de Nobel Award een fotoshoot door Parpa, €500,- shoptegoed bij Music All In en een ep-release of optreden in de kleine zaal van Gebr. de Nobel. “Ik moet nog even vragen hoe het zit, maar misschien kunnen we de release van die ep dan daar doen,” zegt Melle.

Op de ep die vandaag verschijnt staan vijf liedjes. Melle maakte ‘Y’ helemaal in zijn eentje en speelde alles zelf in. “Met de band spelen we wat explosievere, enegiekere stukken, maar als ik solo optreed speel ik vaak juist kleine, akoestische liedjes die goed werken zonder band. Die meest intieme liedjes vind je op deze plaat.”

Magie

De meeste songs schrijft hij thuis op zijn kamer. Zodra hij een melodie in zijn hoofd hoort, wat ook kan gebeuren als hij op de fiets of in de trein zit, neemt hij die meteen op met zijn telefoon. “Ik heb ongelofelijk veel van zulke opnames,” zegt Melle. Soms zit er iets bij wat hij later verder uitwerkt tot een liedje. Zijn teksten gaan over allerlei onderwerpen: van persoonlijke gevoelens en ervaringen tot ‘kleine verhaaltjes’ die hij vertelt. “Het mooie is dat iedereen het zelf kan interpreteren,” vindt Melle. “Mensen kunnen er hun eigen verhaal in herkennen. Of soms kan muziek je raken zonder dat je weet waarom. Dat is de magie die ik wil losmaken.”

Gewoon jammen

“Vaak word ik geïnspireerd door een geluid of een instrument,” vertelt Melle. “Daarom heb ik er zo veel, haha! Het nummer ‘Y’ is bijvoorbeeld geschreven op een Seagull M4, dat is een klein gitaartje. Ik begon er gewoon op te jammen en toen ontstond het nummer.” Goede beheersing van zo’n instrument is geen vereiste voor hem: “Het werkt zelfs beter om iets te schrijven op instrumenten die ik eigenlijk niet kan bespelen. Dan ga ik namelijk puur uit van wat ik mooi vind klinken. Anders denk ik er te veel over na en ben ik veel meer bezig met akkoorden enzo. De klank van dit instrument is heel eigen. Echt wat anders dan een gitaar. Op gitaar schrijven doet iedereen. Het melodietje waarmee ‘Y’ begint is meteen dat instrument. Als je alle open snaren aanslaat, hoor je een D-akkoord. Met één vinger doe ik iets. Dat geeft meteen de eigenheid van het instrument weer. Live speel ik dit nummer trouwens wel vaak op een gitaar, omdat dat makkelijker is qua geluidstechniek. Maar bij huiskamerconcerten gaat de Seagull M4 ook altijd mee.”

Junior Songfestival

Op zijn vijfde begon hij met het bespelen van instrumenten: de ukelele en de cello. “Ik vind de cello nog steeds het mooiste instrument qua klank, maar ik kan het niet meer. Cello spelen is iets wat je echt elke dag moet doen. Na mijn elfde heb ik het niet meer bijgehouden.” Zijn eerste liedjes schreef Melle toen hij tien jaar oud was. “Liedjes in het Nederlands, die ik schreef samen met mijn vader en mijn zusje. Toen ik elf was kwam ik zelfs in de finale van het Junior Songfestival met het liedje ‘Dromen’. Dat had ik helemaal zelf geschreven. Vanaf toen ben ik niet meer gestopt met schrijven. We hadden een i-Pad met GarageBand waarop ik mijn eerste nummers opnam. Eerst waren dat een paar liedjes per jaar, nu zijn het er een paar per maand.” Als muzikale voorbeelden noemt hij Coldplay, Tom Odell, Ruben Hein, Queen en The Beatles. “Toen ik als kind de video van ‘Fix you’ van Coldplay zag, was dat het eerste nummer dat ik zelf wilde spelen op mijn ukelele. In tegenstelling tot andere muziek word ik Coldplay nooit zat. De muziek van The Beatles klinkt vertrouwd omdat mijn vader dat altijd draaide. Daardoor ben ik ervan gaan houden, en ik schrijf mijn liedjes op dezelfde manier als zij.”

Net als zijn held Tom Odell treedt hij op met een vaste band, maar doet hij dat onder zijn naam. “Omdat ik alle nummers voor de band schrijf, draagt die mijn naam. En de andere jongens zijn het daarmee eens. Ik kom met een basis voor alle nummers. Soms heb ik dan al ideeën voor bijvoorbeeld een drumpartij, maar ik vertrouw ook op mijn medemuzikanten. In principe schrijven zij hun eigen partijen.” Jari, Max en Ties zijn allemaal klasgenoten van het conservatorium. “In 2018, toen we in het tweede jaar zaten, zijn we met deze band begonnen. Eerder wilde ik nog geen vaste band, want ik wilde eerst met iedereen gespeeld hebben en afwachten met welke klasgenoten het zou klikken. Nadat ik met deze jongens mijn overgangsexamenconcert had gespeeld, wist ik dat ik met hen verder wou.”

Geen plan B

“Muziek is voor mij mijn hele leven,” zegt Melle. “Het is een van de allermooiste dingen die er zijn, om met zoiets mensen te kunnen raken. Misschien dat andere mensen dat hebben met andere kunstvormen, maar dit is wat mij het meest raakt en me aan het denken zet. Dit is wat ik wil: liedjes schrijven, uitbrengen, optreden en daar geld mee verdienen. Ik heb geen plan B.”

“Het werkt beter om iets te schrijven op instrumenten die ik eigenlijk niet kan bespelen”