Met hun aanstekelijke mix van funk, jazz, hiphop, reggae en Nederlandstalige teksten veroveren De Nachtelijke Escapades langzaam maar zeker de harten van muziekminnend Leiden. Twee weken geleden deden ze nog succesvol mee aan de eerste voorronde van de Nobel Award. Vandaag spelen ze op FunkedUp en komt hun eerste single uit. Hoog tijd dus voor een nadere kennismaking.

© Ruben Verheul

We ontmoeten Luuk de Nijs (drums), Jona Liesting (zang/gitaar), Cas Bolt (basgitaar), Jochem van Bergen en Henegouwen (saxofoon) en Daniël Meppelink (zang/rap) in het huis van bassist Cas. Lekker onstpannen op de bank met een biertje, af en toe onderbroken door rook- en Tinderpauzes. Nog voor de eerste vraag gesteld is, beginnen de jongens al enthousiast te vertellen.

Als eerste neemt Jona het woord: “We hebben twee nummers opgenomen in de studio van de Nieuwplaatz, met Eric Coen Versteeg. Daniël: “Dat is Jona’s oude gitaarleraar. Hij heeft echt toffe apparatuur daar staan en dat mochten we allemaal gebruiken. Een melodica bijvoorbeeld, een prachtexememplaar van een Fender Rhodes en een Hammondorgel. Dat gaf ons mogelijkheden om ruimtes op te vullen die we live nog niet hadden. We kregen de vrijheid om lekker te experimenteren. Zo vet. “Dit zijn De Nachtelijke Escapades ten voeten uit: jonge, gedreven muzikanten vol energie.

© Ruben Verheul

“Ik had niet door dat ik echt bij de band gevraagd was”

Jochem van Bergen en Henegouwen

Grote muzikale familie

“We zijn alle vijf echt aparte persoonlijkheden,” vervolgt Jona. “Als vijf vingers aan één hand. Op het podium is dat heel grappig om naar te kijken, want we hebben allemaal echt een eigen lichaamstaal.” De jongens kennen elkaar van de basisschool en de middelbare school en sommigen van hen volgen nu een muziekopleiding. Allemaal zijn ze opgegroeid met muziek: hun vaders spelen in bands en een aantal vaders spelen zelfs met elkaar in een band: Kiloknallers. “Het is één grote muzikale familie,” zegt Jona. “Soms komen ze meejammen als wij ergens spelen.”

De band is ontstaan op een zolderkamer, nadat Jona en Daniël bedachten hoe vet het zou zijn om live muziek te kunnen maken. “Binnen een dag hadden we Luuk en Cas erbij gevraagd. Zo begonnen we met jammen en muziek schrijven. Eerst akoestisch en later versterkt,” vertelt Daniël. “Het was wel funky shit, maar er miste wat,” herinnert Jona zich. “Jochem kwam toen een keer meejammen op de piano. Dat was heel random en intens heftig. We besloten meteen dat hij bij de band moest komen. Maar daarna kwam hij niet op de eerstvolgende repetitie en hij had heel veel excuses.” Jochem: “Ik dacht dat het gewoon een keer jammen was en had niet door dat ik echt bij de band gevraagd was.”

Hoe zijn ze eigenlijk op de bandnaam gekomen? Daniël: “We traden op op een feest van Cas’ vader in Langeraar. Ik moest werken de volgende dag, dus ik was met de auto van mijn moeder. Echt zo’n koekblik is dat. Jona en Luuk wilden wel een lift terug naar Leiden, dus wij met al onze zooi in dat kleine autootje. “Dit is wel echt een nachtelijke escapade,” zeiden we tegen elkaar toen we ons met alles erin gepropt hadden. “Maar het is ook een woord in de tekst van ‘Mysterie van de koude schouder’ van Faberyayo,” vult Jochem aan. “Daar hebben we het vandaan en we hadden het al meer gezegd.”

© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul
© Ruben Verheul

Afketsen is inleggen

“Het leuke is dat iedereen ideeën heeft,” vertelt Jochem. Eerst namen Daniël en Jona vooral het initiatief, omdat zij al meer bandervaring hadden. Nu werken we veel meer samen en hebben we ook ideeën voor elkaar. Dan zegt Cas bijvoorbeeld tegen mij: “Probeer jij hier eens lange noten te spelen.” Daniël: “En we gaan uit van ‘afketsen is inleggen’. Dat houdt in dat als je zegt ‘dit vind ik stom’, je dan wel moet zeggen hoe het volgens jou dan wél moet.”

© Ruben Verheul

“De uitdaging van Nederlandstalige muziek is om te voorkomen dat het kazig wordt”

Kazig

Hun muzikale invloeden zijn divers. Niet alleen Typhoon, Faberyayo en De Jeugd van Tegenwoordig zijn inspirerende voorbeelden, maar ook Joe Dart van Vulfpeck, Jeff Buckley, Miles Davis en James Brown. “En mijn drumleraar,” zegt Luuk. “Hij zei altijd dat de mensen het meteen moeten merken als je als drummer mee gaat spelen. Hij leerde me allerlei stijlen, en hoe je tegelijk steady en verrassend kunt zijn.” Daniël: “De manier waarop Typhoon kijkt naar hiphop, en hoe hij zijn teksten uitspreekt is bijzonder. Dat pakt me. De uitdaging van Nederlandstalige muziek is om te voorkomen dat het kazig wordt. Typhoon speelt daarmee. Hij erkent cliché’s en lult eromheen.” Cas vult aan: “Faberyayo is nog vetter. Zo’n geniale man! Vroeger had je van die rapgangs die wilden schoppen tegen alles. Maar hij heeft gewoon zijn atheneum gehaald en gestudeerd. Het is een slimme vent, en daar handelt hij ook naar. Hij geeft een hele andere inkleuring aan het imago van een rapper. De rest van De Jeugd van Tegenwoordig doet dat ook, maar hij steekt daar nog bovenuit. Door hoe multidisciplinair hij is, hoe hij teksten schrijft en uitspreekt. Kijk bijvoorbeeld naar hoe hij moeilijke woorden met straattaal mixt.”

Toch ligt het voor een funky hiphopband nog altijd niet voor de hand om in het Nederlands te zingen en te rappen. Waarom kiezen De Nachtelijke Escapades hiervoor? Daniël: “Ik schrijf al heel lang teksten. Vroeger waren dat fantasyverhalen. Ik heb twee boeken geschreven. Sinds m’n vijftiende schrijf ik ook liedjes. Ik ben begonnen met beats maken in Fruity Loops en daar ging ik dan bij rappen. Eerst in het Engels, later in het Nederlands. Ik kreeg opmerkingen over hoe slecht mijn uitspraak van het Engels was, en op een gegeven moment dacht ik: ‘Dit past eigenlijk niet meer bij me.” Jona: “Ik schreef ook Engelse teksten. Maar in het Nederlands kun je veel beter vertellen wat je wilt. Je hebt meer emotie waar je mee kunt spelen. Het gaat dieper.”

Promofilmpje

De eerste single van het vijftal heet ‘De zon die schijnt zo hoog’; een melancholische en catchy reggae-meezinger. “Dat zingt iedereen mee bij optredens,” weten de jongens.

De tweede single is ook al opgenomen, dat wordt ‘Vliegen vallend door de lucht.’ Die zal in het nieuwe jaar worden uitgebracht. Een nummer met historie, zo blijkt. “Dat begon ooit met een promovideo,” zegt Cas. En er volgt een smakelijk verhaal over een van hun eerste optredens. Ze bestonden pas een maand toen ze mochten spelen in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam. Het plan was om er met de trein heen te gaan, maar die reed niet. Geen taxi wilde hen meenemen met al hun spullen. Na veel moeite lukte het toch een taxirit te bemachtigen, die net zoveel kostte als de gage die ze zouden verdienen. Voor dat optreden was een promofilmpje gemaakt met dit nummer eronder. Het is gebaseerd op een tekst die Daniël nog had liggen en een basloopje dat Cas even snel erbij verzon.

© Ruben Verheul

Nobel Award

Ze hebben genoeg nummers liggen om een heel album op te nemen, maar vooralsnog zit dat niet in de planning. Wie weet gaat de Nobel Award daar verandering in brengen. Want tijdens het gesprek ontdekken de Escapades dat ze zijn geselecteerd voor de voorrondes van deze bandwedstrijd (en inmiddels weten we ook dat ze door zijn naar de halve finale!). Een luid gejuich barst los. Is dit een voorbode voor wat we allemaal nog van hen gaan horen?

Ga mee op Nachtelijke Escapades!