Zondag 8 juli, Leidse Hout. Zon, bier (in eco-glas), muziek, vermaak en veel volk. Werfpop programmeerde CUT_, Luwten, Mamihlapinatapai, Yallah! Yallah!, ACID P303WER, De Likt en Joost van Bellen op Mainstage P2 naar tevredenheid van bands en publiek. En dat zag, klonk en voelde zo!
CUT_
Wanneer CUT_ het podium betreedt hebben de meeste toeschouwers een plekje gevonden in de schaduw. Het is ondertussen al erg warm, maar dat mag de pret niet bederven. De band stond al op Lowlands, Pitch, ADE, is al meerdere keren op de Nederlandse televisie verschenen en vanmiddag is dan Werfpop aan de beurt. Belle Doron is charismatisch en heeft een verlegen attitude op het podium, iets dat de muziek erg intiem maakt. Prachtig gekleed in een bodysuit met een kimono zwaait ze met haar armen en loopt ze rondjes op het podium.
De muziek is vooral gebaseerd op sounds en samples, die overigens erg origineel zijn. Een aantal mensen vindt het al tijd om te dansen, maar de meesten blijven stil zitten, kijkend naar wat deze band voor een muur van geluid creëert. CUT_ heeft de kunst van het opbouwen volledig begrepen. Hun Engelse versie van ‘Papaoutai’ slaat goed aan; het is dan ook niet voor niets het nummer waarmee de band viral ging. CUT_ is zeker klaar om de Nederlandse dance scene op zijn kop te zetten. (MV)
Luwten
Luwten is het project rondom Tessa Douwstra, die in 2012 afstudeerde van Codarts Conservatorium. De band is intiem, teder en subtiel. Sterke melodieën en prachtige harmonieën zorgen ervoor dat de harten van het publiek meteen open staan en gevuld worden met een golf van magie. Het is hier druk en veel mensen zitten voor het podium in de zon met gesloten ogen te genieten, weg te dromen. Eigenlijk is de sfeer perfect.
De band is de juiste begeleiding voor de melancholie in Tessa haar stem, ze doen exact wat ze moeten doen en niet meer. Een heldere bassound, een heerlijk vintage drumgeluid met een geweldige snare, en originele synthesizer sounds zorgen voor een verbluffend resultaat. Tijdens het nummer 'In over my head' wordt alle ritmiek even aan de kant gegooid en worden we van het ene naar het andere uiterste gesleurd als het gaat om accenten. Tijdens 'That makes two of us' komen we weer even op adem en zingt de drummer prachtig mee. Wanneer het optreden afgelopen is hebben we dan ook even tijd nodig om weer bij te komen en terug de realiteit in te stappen. (MV)
Mamihlapinatapai
Rond vier uur is dan eindelijk het punt aangebroken dat het publiek haar zitplek inruilt voor een staplaats. Niet geheel onterecht als je van tevoren weet dat Mamihlapinatapai het podium zal betreden. De band is ontstaan nadat twee jeugdvrienden elkaar tegenkwamen in Den Haag en daarna samen op straat zijn gaan spelen. Daarna werd de familie steeds groter. Vandaag is er nauwelijks genoeg ruimte op het podium voor deze band die weigert stil te staan.
Mamihlapinatapai is de party cocktail waar je naar verlangt op deze heerlijke, zonnige zondagmiddag. Alles wordt door elkaar gegooid dus je zou denken dat het gevaarlijk is, maar niets is minder waar. Met deze perfecte mix tussen ska, reggae, balkan, latin en flamenco voor je neus kun je niets anders dan een grote stofwolk maken met je voeten, en dat is dan ook wat er gebeurt. Ondanks dat het af en toe erg rommelig klinkt, maar wat wil je dan ook met acht man op het podium, houden ze het publiek bewegende. En dat is waar het om draait bij Mamihlapinatapai, broederschap en geluk, niets meer, niets minder. (MV)
Yallah! Yallah!
De middag wordt gevuld met een genereus lange set van Yallah! Yallah! De twee dj’s draaien hiphop uit alle hoeken van de Arabische wereld. Wie een beetje op de lyrics let hoort wel vijf talen voorbij komen. Een paar dames in het publiek tonen hun buikdansmoves en daarmee is de toon gezet. Stevige beats met vurige rap eroverheen, maar er lijken ook latin-invloeden in de lijst te zijn gekropen; niemand kan zeggen dat de muziek van het Midden-Oosten geen kruisbestuiving bevat. Het is even kleurrijk als het overhemd van één lid van het duo, waarop waarachtig een vlinder landt.
Ze weten een veld vol zonnebrillen en schuddende billen naar zich toe te lokken, en ondanks de lengte die ze spelen wordt het nooit monotoon. Wat dubstep en trap afgerond wat reggaeton, en er is voor ieder wat wils. Klein kritiekpuntje is dat de nummers soms iets te snel afgekapt worden, precies op het moment dat je erin begint te komen, maar dat ben je binnen een paar seconden weer vergeten, als de volgende hit uit de boxen schalt. (BK)
ACID P303WER
De Likt
De Likt geeft geen gelikte optredens. De vloeibare formatie laat gastmuzikanten en -rappers af en aan komen, en duikt zoveel het publiek in dat ze beter een duikplank aan het podium kunnen monteren. Spoken word is een vanzelfsprekend element van het optreden en wordt naadloos afgewisseld met skanksessies alsof het ska is. Zelfs de cameraman van Werfpop-tv kan crowdsurfen. De set bevat voornamelijk materiaal van hun album 'De Derde', onverbloemd maar verbazingwekkend gepolijst bij vlagen (ze knallen er bijvoorbeeld een keytarsolo in).
Frontman Jordy verliest gaandeweg zijn kleren en ook het publiek blijft niet zonder kleerscheuren in de mosh. ‘Cocaine cowboy’, ‘Kingston town’ en ‘Antwerpen’ zijn de nummers die het meest muzikale, lyrieke en vrouwelijke schoon bevatten. Diversiteit zie je ook terug in het publiek: punkers, gabbers, b-boys, een hippiemeisje dat bijna een volledige brug doet tijdens het dansen, en ze gaan allemaal even hard. Ondanks dat het al laat op de dag is, is de muziek als een shot adrenaline rechtstreeks in de ader. Het concurreert met Kraantje Pappie als de highlight van Werfpop 2018. (BK)
Joost van Bellen
Joost van Bellen is een oude rot in het vak, en de dj doet ons dan ook door de tijd reizen. Evergreens uit oudere tijdperken, maar dan met meer BPM en dB. Wacht dat je van ‘YMCA’ met een aantal valse starts die razendsnel geluidsfragmenten van andere tophits laten horen voor het nummer echt begint. Tevens is er ‘Happy together’ van de Turtles, dat lekker je nostalgie kietelt, maar wel een beetje opgevoerd is.
Het is inmiddels al donker en de lichtshow van het podium hult de laatblijvers in een mysterieuze gloed. Men draait lekker door op ‘Around the world’ en aan het commando ‘Jump around’ wordt gretig gehoor gegeven. Kortom, veel gestuiter tijdens deze afsluiter. (BK)