Met hun deelname aan de Grote Prijs van Nederland is Wouter Mol klaar voor een volgend level. Daarbij past een nieuwe bandnaam: Out of Skin. De eerste gig als zodanig vindt plaats vanavond, 12 januari, in de Nieuwplaatz. Ook werkt de band aan een nieuwe ep. “We gaan precies hetzelfde verder, maar nu geven we er een naam aan,” zegt frontman Wouter.

Meedoen aan de Grote Prijs van Nederland was een logische stap voor Wouter Mol na het winnen van de Grote Prijs van Rotterdam in 2016. In de tussentijd is er veel gebeurd. De ep 'Out of skin' verscheen, met nummers die voornamelijk door Wouter geschreven waren. Inmiddels werken de drie bandleden samen aan composities voor een volgende ep. Bij die volgende fase past een nieuwe naam: Out of Skin. “We hebben eigenlijk een dubbele agenda,” vertelt harpiste Maartje Gilissen. “Natuurlijk is het spannend om mee te doen met de Grote Prijs, maar we spelen deze nummers al heel lang en in principe gaan ze goed. We werken nu veel aan nieuw materiaal en zijn in gesprek met producers. De planning is dat we in maart onze nieuwe nummers gaan opnemen. De nieuwe plaat moet dan in september uitkomen, daar hopen we dan o.a. mee te gaan touren tijdens de Popronde.”

Agressief vioolspel, raggen op de harp en metal op een akoestische gitaar

Wouter Mol

Rijdende trein

Omdat zanger/gitarist Wouter niet langer alle nummers in zijn eentje schrijft, heeft het nieuwe werk een wat ander karakter gekregen. “Op de vorige ep waren de harp en viool vooral ondersteunend met akkoorden,” vertelt hij. “In ons nieuwe werk spelen zij meer eigen partijen. Dat hadden we al een beetje ingezet met het nummer ‘Modern caveman’, waarbij het agressieve vioolspel, het raggen op de harp en mijn metal op een akoestische gitaar ook al echt drie losse partijen vormen. Nu ontstaan nummers meer uit bijvoorbeeld jamsessies. Het nummer ‘Monsters’ ontstond uit een ritme dat Maartje drumde. Dat heeft een heel andere vibe.”

“We werken ook meer met samenzang,” vertelt Margot, die viool speelt. Dat wordt nog flink multitasken voor Maartje, die in sommige nummers tegelijk moet drummen, zingen en harp spelen. Met de nieuw aangeschafte SPD zijn de creatieve mogelijkheden nog eens extra toegenomen. “In zo’n drumpad kun je alle geluiden stoppen die je wilt, en dan aanslaan. Wouter heeft hele dagen door Rotterdam gelopen om daarvoor geluiden op te nemen, bijvoorbeeld van een trein die voorbij rijdt.”

Onderhuids

De naamsverandering hangt samen met die volgende stappen in de ontwikkeling van de band. “We gaan precies hetzelfde verder, maar dan geven we er een naam aan. ’Wij zijn Wouter Mol’ klinkt grappig, maar ook onaf,” zegt Wouter. “Alsof het nog in een beginstadium is. En soms levert de bandnaam misverstanden op.” Hoewel er heel veel alternatieven gepasseerd zijn, kwam toch telkens de titel van de eerste ep weer bovendrijven. “Daarover was al heel lang nagedacht,” vertelt Wouter. “Telkens als er een naam voorbij kwam, dachten we ‘ja, klinkt goed, maar toch niet zo goed als ‘Out of Skin’.” “Deze naam sluit ook goed aan bij de drie kernwoorden waarmee we onze muziek omschrijven,” stelt Margot. Over die kernwoorden ging de band pas nadenken nadat de eerste ep al uit was. Ze kwamen toen uit op ontvouwen, ongrijpbaarheid en ruimte.

Tijdens de Nieuwjaarzborrel van de Nieuwplaatz speelt Out of Skin voor het eerst onder de nieuwe naam. Wouter: “We zijn blij dat we dat mogen doen in het atelier van Liane van Tol en Gijs Donker, tussen hun schilderijen van naakten en gezichten. Dat past heel goed bij de nieuwe naam en de thematiek van ons werk: wat speelt er in iemand, onderhuids. En het gaat over mensen.”

"‘Wij zijn Wouter Mol’ klinkt grappig, maar ook onaf"

Kwartfinale

Op 26 januari staat Out of Skin in de kwartfinale van de Grote Prijs van Nederland. “Dat we door waren naar de volgende ronde ontdekten we omdat ze ons gingen volgen op Instagram,” vertelt Maartje. “Pas daarna kregen we officieel bericht. Toen hebben we soesjes gegeten om het te vieren.

Hoewel de eerste selectieronde dus goed uitpakte, hopen ze de 26e wat meer van zichzelf te kunnen laten zien. “We mochten twee nummers spelen en kregen maar vijf minuten om op te bouwen. Zeker als je ook nog alle snaren van een harp moet stemmen is dat heel kort. Verder hadden we een gesprek met een manager en een socialemediacheck. Het leek een workshopdag, maar was eigenlijk gewoon een selectieronde. We hebben er wel dingen uitgehaald, zoals dat we meer de taken moeten verdelen. Maar de feedback ging niet echt de diepte in.

Nu hadden wij wel de mazzel dat we al goede begeleiding van de Popunie hadden gekregen tijdens de Meet The Pro-sessies waar we zijn geweest. Hopelijk is er in de volgende rondes meer persoonlijke aandacht en we hopen dat onze deelname ook wat oplevert qua contacten.” Tijdens de bootcamp heeft de band hun nieuwe werk nog niet aan de jury laten horen. “Wat we hebben is goed genoeg en voor de mensen daar ook nog nieuw,” legt Margot uit. “Als we verder komen, kunnen we er misschien iets nieuws in gooien.”

Het trio zal een andere kant van zichzelf laten zien tijdens de kwartfinale: ”De vorige keer hebben ze ons in een repetitielokaal twee nummers akoestisch zien spelen. Bij de volgende ronde spelen we versterkt, in een zaal in Tilburg. Het voelt alsof we dan voor de eerste keer iets laten zien, maar we doen gewoon wat we altijd doen. Van de andere deelnemende bands staat hun show ook al en het is toch appels met peren vergelijken. We weten eigenlijk niet goed waar de jury naar kijkt. Alle juryleden hebben andere achtergronden en ze kijken ook naar dingen als pr en originaliteit. Maar met die harp erbij vullen wij wel echt iets aan in het muzikale aanbod.”

Het geld van de prijs zou wel mooi uitkomen met de opnames in het vooruitzicht. En na de Grote Prijs van Rotterdam kregen ze heel veel aanvragen voor optredens, dus dat zou nu weer zomaar kunnen gebeuren. “Sowieso gaan we het dan echt vieren,” lacht Margot. “En misschien kunnen we iets organiseren in de Nieuwplaatz.”

Live in Leiden