De immer ambitieuze Jan Stroomer presenteerde donderdag 12 april het nieuwste project van zijn band The Stream in stijl. Waar bij andere bands een ‘gewoon’ optreden zou volstaan, vond er deze avond een heus releasefestival plaats in Scheltema Leiden. Naast dat The Stream hun nieuwe album ‘Sweet Sally, Sad Departure’ integraal uitvoerde, waren er maar liefst vier andere acts te bewonderen: Flor, Out Of Skin, Sunday At Eight en Luukse Loops. Het werd een volle en gevarieerde avond.

House en falsetto

In de foyer van Scheltema Leiden verlaten de eerste biertjes de bar terwijl dj Flor het aanwezige publiek opwarmt met zijn houseplaatjes. De jonge dj staat met veel overtuiging en plezier achter de draaitafels terwijl er druk wordt gebabbeld door de aanwezigen. Dan sterft plots het geroezemoes en moeten de elektronische beats plaatsmaken voor een zachte gitaartokkel en zingend wijnglas.

Schijnbaar uit het niets verschijnen Wouter Mol en Margot Kersing van Out Of Skin om het publiek op deze bijzondere manier te gebaren hen de zaal in te volgen. Een slimme zet, want zo hebben zij gelijk de volledige aandacht van het publiek. Samen met harpiste Maartje Gilissen speelt het trio een intrigerende set melodische nummers die ergens tussen Radiohead en Ben Howard in zweven. Zes nummers in mineur over serieuze onderwerpen, met Wouter Mol’s engelachtige falsetto op de voorgrond. Met zijn drieën weet Out Of Skin een verrassend vol geluid neer te zetten. Met rijkelijk gebruik van reverb, een octaver op de gitaar en een sporadische noot van een xylofoon of een floortom is het trio in staat een dynamiek te creëren die wisselt tussen breekbaar en uitbundig. De aandacht wordt enigszins verstoord als de klanken van een luidruchtige coverband de muren van Scheltema penetreren. Gelukkig is het geluid in de zaal perfect en doet het dan ook niets af aan de show van Out Of Skin.

'Sweet Sally, Sad Departure'

De zaal stroomt goed vol als de hoofdact van vanavond zijn aantrede maakt. The Stream staat op het punt hun nieuwste album ‘Sweet Sally, Sad Departure’ integraal uit te voeren. Achter een met hypnotiserende projecties gevuld gordijn doemen de eerste klanken van het openingsnummer ‘Sally’s Ouverture’ op. De met recht genaamde ouverture had niet misstaan als de opening van een E.L.O. of Genesis album, compleet met tempowisselingen en symfonische orkestratie.

Als het gordijn valt wordt het duidelijk dat we vanavond in plaats van een concert meer op een muzikale voorstelling getrakteerd gaan worden. Tijdens de uitgebreide instrumentale passage wordt de aandacht opgeëist door danseres Rosa Allessie die elegant over het podium beweegt. Het podium is sowieso goed gevuld, op het hoogtepunt komen we met even tellen op twaalf muzikanten. Naast de piano, bas en drum zien we een strijktrio, drie blazers en drie achtergrondzangeressen, allen strak in het wit gekleed.

Wedergeboorte

‘Sweet Sally, Sad Departure’ is een conceptalbum over een verloren liefde. Alleen maar verdrietig is het echter niet. “Ik zie het als een mooi afscheid, een wedergeboorte”, zegt frontman Jan Stroomer. Dit wordt dan ook gereflecteerd door de nummers. Naast verdrietige nummers zoals het ontroerende ‘Alone’ zijn er ook genoeg vrolijke noten aanwezig, zoals het funky ‘Question’, waarin de piano verruild wordt voor een orgel en Jan Stroomer zowaar in een hiphop-achtige flow zingt.

De pianopop van de ex-natuurkundige is alles behalve formulematig. Jan Stroomer is een getalenteerd songwriter en de nummers zijn stuk voor stuk complex zonder de melodie uit het oog te verliezen. De orkestratie wordt nooit gezapig of afleidend en de achtergrondkoortjes zijn goed geplaatst om Stroomers theatrale stem te verrijken. Het enige dat afdoet aan de zang is dat er bij vlagen een Nederlands accent te bespeuren valt. Mijn persoonlijke favoriet van de avond is het aanstekelijke en diverse ‘Messed up’. Andere hoogtepunten van de show zijn het duet ‘Tomorrow’, waarin een van de achtergrondzangeressen een prominente rol speelt, en de Tom Waits-achtige ballad ‘This life is killing me’ waarmee het album afsluit.

Past Perfect

Als toegift speelt de band de titelsong van hun vorige project, ‘Past Perfect’. Met dit project heeft Jan Stroomer al bewezen in staat te zijn bijzondere manieren te verzinnen om zijn muziek te presenteren. ‘Sweet Sally, Sad Departure’ is wat dat betreft zijn grootste prestatie tot nu toe.

De plaat staat natuurlijk voorop - en die vindt na afloop van het optreden dan ook gretig aftrek - maar om de volledige ervaring tot je te nemen moet je bij een live-uitvoering van het album zijn. Dankzij de tot in de puntjes verzorgde show komt het verhaal over een verloren liefde sterk naar voren. Ga dit dan ook zeker zien wanneer het mogelijk is.

Van het podium gestuurd

Na het symfonische geweld van The Stream lijkt het podium opeens een stuk groter als de vier mannen van Sunday At Eight plaatsnemen. De band gaf in januari hun eigen releaseparty in Gebr. de Nobel en speelt vanavond voornamelijk nummers van de toen gepresenteerde debuut-ep. De muziek van de retropopformatie is een duidelijke ode aan de jaren 60, maar gelukkig meer dan alleen Beatletje spelen. De goed geschreven nummers variëren van pianoballads tot up-tempo rock ‘n’ roll.

Al tijdens het eerste nummer, ‘The thrill’, blijkt dat de groep goed in vorm is vanavond. Ondanks dat de jongens er soms wat ongemakkelijk bij staan klinkt de muziek namelijk uitstekend. Er wordt dan ook zichtbaar genoten, meegezongen en gedanst door het overgebleven publiek, met als hoogtepunt het kolkende skanummer ‘Why can’t we be friends’.

Er worden ook wat nieuwe nummers gespeeld. Tijdens ‘Always’ klinkt de loepzuivere stem van frontman Damiaan misschien wel krachtiger dan ooit. Helaas verliest de show iets aan momentum richting het einde van hun set. Dit mag het spelplezier van de band niet drukken. In zoverre dat ze zelfs letterlijk van het podium moeten worden gestuurd door Jan Stroomer.

Afterparty

Er is namelijk nog een afterparty in de foyer met Luukse Loops, een project van jazzgitarist Lucas Meijers, bekend van o.a. Electric Love. Hij brengt een innovatieve mix tussen een dj set en live muziek. Met een bak aan apparatuur loopt hij gitaarlicks en akkoorden over loungy funk beats. Het is de perfecte achtergrondmuziek voor het nabespreken van de optredens onder het genot van een laatste biertje. Ondertussen verlaten meerdere mensen Scheltema met een lp van The Stream onder hun arm. Het was een zeer boeiende avond met een divers aanbod van lokale muziek. Eentje die een mooie plek mag krijgen in het portfolio van The Stream.