Bij binnenkomst in de Vrijplaats aan de Middelstegracht krijgt iedereen een gekleurd touwtje, waarmee je wordt ingedeeld in een groep. De kleuren van de touwtjes corresponderen met de vlaggen van de gidsen. Zij zullen de bezoekers in groepjes meenemen langs verrassende locaties en bijzondere optredens. Aan de touwtjes zitten snoepsleutels: dit is onmiskenbaar een Wijsje in de Sleutelstad! Zo’n zestig mensen hebben de regen getrotseerd om mee te gaan op deze ontdekkingstocht. Gewapend met paraplu’s, kaplaarzen, wandelschoenen en regenjassen gaan we op stap.
Tijdens een Wijsje ga je mee op een muzikale en culturele ontdekkingstocht. Na Wijsjes in steden als Rotterdam, Zwolle, Breda en Den Haag kon Leiden niet achterblijven, vond Kirsten Meijer. Omdat iedereen die dat wil een Wijsje kan organiseren, nam ze het heft in handen en bracht met ‘Kirsten’s Wijsje’ deze nieuwe vorm van uitgaan naar Leiden. Op dit minifestival blijken uiteenlopende acts, van Ierse folk tot Nederlandstalige rap, uitstekend bij elkaar te passen.
©
Wouter Buysse
Slinger van kaarslicht
Dat er een Wijsje in Leiden is, blijft niet onopgemerkt bij argeloze buurtbewoners. Terwijl we in de schemering over straat lopen, kijken mensen onze groep na vanuit hun huiskamers. Onze gids, met haar grote roze vlag, tompoezenparaplu en glitterjasje, leidt ons via het Plantsoen en de Zoeterwoudsesingel naar de eerste locatie: een voormalig weeshuis. Hier woont Alex, die samen met Guus enkele Engelse en Ierse folksongs ten gehore brengt. In het dagelijks leven speelt Alex bij Friends of the Family, waar hij ook wel eens op een Ierse fluit blaast. Toch kan hij daar zijn liefde voor de traditionele folk onvoldoende in kwijt. Een slinger van glazen potjes met kaarslicht leidt ons naar een gymzaal waarin doorgaans vooral basketbal wordt gespeeld. Met wierook, schaarse verlichting en een enorme knuffelbeer is de ruimte omgetoverd tot de perfecte plek voor een intiem optreden. De sfeer is ongedwongen en de muziek is prachtig. Accordeon, fluit en mandocello voeren ons mee naar het Ierland van zo’n 200 jaar geleden. Guus vertelt hoe de songs van generatie op generatie zijn overgeleverd en zo een eigen leven zijn gaan leiden. Bij hemzelf ontstond het enthousiasme voor dit genre toen hij ‘La tribu de Dana’ van Manau op TMF zag. Na vier nummers moeten we helaas alweer afscheid nemen en plaats maken voor de volgende groep. Maar er wachten ons nog meer verrassingen!
Eigentijdse Piaf
De gids neemt ons mee naar de kerk van de Oud-Katholieke Parochie van de Heilige Fredericus en Odulfus. We nemen plaats op de houten kerkbanken en temidden van kleurrijke wandschilderingen die Bijbelse taferelen uitbeelden luisteren we naar Tea for Two. De prachtige stemmen van Tess van der Zwet en Kieran Wych nemen ons mee in de wereld van crooners, kleinkunst en Franse chansons. Leon Sibum begeleidt hen op gitaar. Tess en Kieran zijn een setje en de liefde voor elkaar en voor de muziek spat ervan af. Toch is het pas de eerste keer dat ze samen zingen voor publiek. Kierans stem doet denken aan die van Frank Sinatra en Tess klinkt als een eigentijdse Piaf. Maar het meest weet ze toch te raken met een nummer in haar moedertaal: ‘Annemarie’ van Wim Sonneveld. Omdat we nog wat tijd over hebben, is er als toegift nog een andere Sonneveldklassieker: ‘Het Dorp’, dat half in het Frans, half in het Nederlands gezongen wordt. Daarna vervolgen we onze wandeling door de inmiddels donkere straten van het centrum.
©
Wouter Buysse
©
Wouter Buysse
Tegenover de zoals altijd prachtig uitgelichte Hooglandse Kerk worden we verwelkomd bij yogastudio Yoga Su Casa. Bij binnenkomst moeten de schoenen uit en even bekruipt ons de angst onszelf in de knoop te moeten leggen met lastige yoga-oefeningen. Dat valt gelukkig mee. Instructeur Reinier Dorrepaal stelt ons op ons gemak met de klanken van zijn harmonium en nodigt ons uit om het ‘Ohm’ mee te chanten. Het duurt even voordat de groep enthousiast meedoet. “Laat het Ohm luider klinken dan je gedachten!” moedigt Reinier aan. We sluiten onze ogen voor een korte meditatie. Behalve een klankschaal verbreekt in de verte het carillion van het stadhuis de stilte. Dan doet Reinier enkele ademhalingsoefeningen met ons. We leren in- en uitademen door onze afzonderlijke neusgaten en zelfs uit te ademen door een opgerolde tong. Als afsluiting chanten we samen ‘Shivoham’, wat nog blijft naklinken in ons hoofd op weg naar de volgende act.
©
Wouter Buysse
Glitterpakje
In een monumentaal pand aan het Rapenburg zingt en speelt Mitch Rivers zijn bluesy, country-achtige liedjes. In een sfeervol verlichte, maar verder lege ruimte dromen we weg bij de teder klinkende stem en het warme gitaarspel van deze langharige romanticus in cowboylaarzen.
De laatste tussenstop voordat we naar de Vrijplaats terugkeren voor de afterparty, is de winkel Midi Marché. Hier worden we ontvangen door een arts die een bijzondere geneeswijze praktiseert: poëzieatrie. “Dat is psychiatrie met poëzie en muziek,” legt hij uit. Als we binnenkomen heeft hij net zijn patiënt in slaap gebracht, maar als iedereen zit, begint deze te rappen. Zijn nummers gaan over de liefde, het verbeteren van de wereld en het gevoel te moeten presteren in de maatschappij. Nu snappen we waarom hij bij de psychiater zit. Dit duo noemt zich Spreekuur en bestaat uit Ramon van Gammeren (ook lid van Friends of the Family) en Frank van Westbroek. ‘Arts’ Ramon maakt al beatboxend en gitaarspelend met pedalen allerlei loops, waarbij hij dan vervolgens weer meespeelt. Een indrukwekkend schouwspel, wat haast nog meer aandacht opeist dan de intrigerende rapteksten van Frank. Misschien ligt het eraan dat we er zo met onze neus op zitten, maar hierdoor komen de teksten niet helemaal tot hun recht.
©
Wouter Buysse
©
Wouter Buysse
©
Wouter Buysse
Terug in de Vrijplaats sluiten we de avond dansend af. Organisator Kirsten heeft zich in haar mooiste glitterpakje gehesen en draait tijdens deze afterparty samen met haar collega’s van dj-trio De Furby’s fijne plaatjes van onder meer de bekende discoklassiekers van Boney M, Deee-Lite en de Eurythmics. De verschillende optredens en locaties tijdens een Wijsje zijn altijd heel divers, maar in dit geval is het opvallend hoe mooi alles bij elkaar blijkt te passen. Misschien komt dat door de subtiele verlichting op de verschillende plekken, die de hele avond een sfeer van intimiteit geeft waarin zowel een bluesy singer-songwriter, folk en chansons, als een stoere rapper tot hun recht blijken te komen.
©
Wouter Buysse