Interstellar Funk: waveconnaisseur graaft verder Interstellar Funk: waveconnaisseur graaft verder

Half tien zondagochtend 8 maart, en De School staat in lichterlaaie. De Amsterdamse dj/producer Interstellar Funk draait in het oude klaslokaal voor een flinke handvol rouwdouwers en doorhalers, mensen die de nacht willen uitrekken tot ver in de middag en nooit meer naar bed zullen gaan. Achter Interstellar Funk staat een naakte man sierlijk in het ochtendgloren te dansen, even verderop tekent een jongen met zijn vinger figuren in de zweetcondens op het raam.

De club in Amsterdam West is al een goede twaalf uur open en zal de deuren pas maandagochtend weer sluiten na de marathon-weekender, een feest dat alsmaar doorgaat en tot de mooiste clubervaringen van het land behoort. Op dit moment voelt het nog als een betrekkelijk normale zondag, de weekenders in De School zijn een maandelijkse traditie en Interstellar Funk behoort er tot het meubilair. Hij draait vandaag niet te weird of trippy, maar tussen de knokige techno schuift hij nog genoeg rafelige wavey tunes, zoals De School van hem gewend is.

Een paar dagen later zit Olf van Elden (32) alias Interstellar Funk thuis – op vijf minuten slenteren van De School, iets langer als je er een volle clubnacht op hebt zitten – op zijn balkonnetje te nagelbijten. Leeon, een bevriende dj uit Bogota die al een paar dagen bij hem op de bank logeert, is minstens zo zenuwachtig. Die hoort net dat zijn gig in Berghain is gecanceld. Ook Olf zelf ziet elke dag weer shows wegvallen uit zijn agenda. ‘Onwerkelijk.’

Goed, dan praat hij nog enthousiast over zijn plannen voor het voorjaar: een fraaie wave-compilatie via Rush Hour (daarover later meer), een release op zijn eigen label en een plaat via Dekmantel. Hij gaat twee weken naar Amerika, drie weken naar Azië en rondom de compilatie een tour langs zijn favoriete clubs van Europa, met zijn favoriete dj’s. Hij heeft een mooie spot gekregen op de mainstage van Dekmantel Festival, en zo’n boeking is ook een goed teken voor het najaar. Ja, dat virus gooit wat roet in het eten, maar dit moet het mooiste jaar ooit worden voor Interstellar Funk.

(Tekst gaat verder na de video)

Weer een paar weken later is duidelijk dat die set in De School zijn laatste is in een lange, lange tijd. ‘Als ik daarmee mijn carrière voor goed zou moeten afsluiten, dan ben ik blij, hoor’, zegt Van Elden. ‘De School is voor mij de ideale plek om te draaien, als dj krijg je heel veel vrijheid van de programmeurs en je kunt draaien wat je maar wil.’

Nu gaat zijn planning op de schop. Maar die geweldige wave-compilatie – die eigenlijk de aanleiding was voor het gesprek – die is al verkrijgbaar via Rush Hour. Artificial Dancers - Waves of Synth is een goede samenvatting van zijn smaak: obscure en minder obscure wave van de afgelopen dertig jaar, DIY-synthtracks die op zolderkamertjes zijn gemaakt maar ook artiesten die de connaisseur doen kwijlen. Er staat een coole tune van The Human League op, een demo van neder-darkwaveclassic ‘Stranger’ (Clan of Xymox), een livetrack van Liaisons Dangereuses die ooit alleen op VHS is verschenen. ‘Ik had een wishlist gemaakt en we zijn gewoon aanvragen gaan sturen. Ik had nooit verwacht dat dit allemaal zou gaan lukken, maar we kregen al vrij snel akkoord van The Human League. Bizar, vond ik dat: financieel hebben ze het totaal niet nodig, ze tourden nog steeds en verkopen hun concerten uit. Wat moeten zij nou met een paar honderd euro? Toen dat eenmaal lukte, ging het allemaal best gemakkelijk. Maar de zanger van Clan of Xymox moest ik er wel echt van overtuigen dat mensen dit zouden willen hebben. Hij dacht: wie zit hier nou op te wachten? Nou, ik dus. En ik weet zeker dat er nog veel meer mensen zijn die er hetzelfde over denken.’

Oké, er is een enkele track waar Interstellar Funk geen toestemming voor kreeg voor deze compilatie. ‘Van de meest onbekende gast, een Belg die ooit een heel cool poppy wave-nummer heeft opgenomen: ‘Red Jungle’ van Blue Garden, zoek maar eens op, het staat alleen op een rare Various Artists-EP uit België. Maar hij maakt nu hele commerciële muziek en wil er niks meer mee te maken hebben. Heel jammer.’

Zet de compilatie op, en je hoort dat het allemaal dik genoeg klinkt voor de dansvloer en avontuurlijk genoeg voor Interstellar Funk. ‘Al deze nummers kloppen in een technoset, terwijl in 1978 techno nog helemaal niet bestond op die manier. Veel van die muziek is super-DIY gemaakt, maar klinkt nog altijd modern.’

In zijn eigen niche wordt Interstellar Funk inmiddels wereldwijd geroemd als kenner, die net even wat dieper graaft dan de rest. In die niche is een megaweirde plaat zoals ‘The Other Stranger’ van Doxa Sinistra al een bona fide hit, terwijl je je daar als buitenstaander gewoonweg NIKS bij kunt voorstellen. ‘In mijn kleine wereldje is dat een van de grote acts, ze hebben blijkbaar de tand des tijds doorstaan en zijn alleen al in de afgelopen vijf jaar wel twintig keer opnieuw uitgebracht door verschillende labels op allerlei compilaties, met allerlei verschillende ideeën. Je kunt het niet op de dansvloer draaien, maar iedere dj die geïnteresseerd is in dit soort muziek, kent het nummer wel. Dan is het een soort hit. Ik vind het heel romantisch dat iemand in de jaren tachtig in zijn eentje op zijn zolderkamertje zat met een paar instrumenten, om hele rare muziek te maken die niemand begreep. En dertig jaar later verkoopt hij ineens vijfduizend kopieën van een plaat, terwijl hij dat nooit had durven dromen.’

Olf van Elden weet precies hoe zulke processen in zijn werk gaan: een dj zoals hij ontdekt een track en begint ‘m te draaien, een tweede volgt, mensen beginnen op Discogs te zoeken naar de plaat, een cool reissue-labeltje brengt de track opnieuw uit via een compilatie en ondertussen komen de beste nummers ook op YouTube bovendrijven.

Hij heeft het al vaak zat zien gebeuren, hij loopt immers al zijn halve leven mee in de nachtwereld. Zijn oudere broer Jorn organiseerde in een ver verleden feestjes in Club 11 en begon een eigen boekingskantoor voor dj’s, Olf haakte als tiener maar al te graag aan wanneer zijn oudere broer weer op stap ging. ‘Hij was degene die me voor mijn vijftiende verjaardag meenam naar Awakenings. Ik was mega onder de indruk natuurlijk, een gigantisch festival, iedereen is lief en die muziek is zo indrukwekkend.’ Al gauw bezochten de gebroeders Van Elden samen alle festivals die ze maar konden vinden, van de illegale raves in Utrecht tot het toonaangevende Duitse Nachtdigital en alles ertussenin. ‘Langzamerhand ging ik ook steeds meer platen verzamelen. Het duurde nog wel even voordat ik zelf begon te draaien. Eerst vooral op feestjes thuis, op afters waar iedereen zijn eigen platen mee naartoe nam. Later ook in TWSTD, het dj-café op de Weteringsschans. Dan stond er maximaal tien man voor je neus, maar kon je in ieder geval oefenen met draaien. En toen Trouw opende werd ik gelijk resident. Ja, ook toen het nog niet goed liep. ik heb ook wel een paar donderdagen gehad waarop ik letterlijk voor niemand draaide, zeven uur lang, dat de dansvloer helemaal leeg bleef.’ Hij grinnikt. ‘Dat waren wel moeilijke avonden.’

Maar zo kon Interstellar Funk wel zijn uren maken als dj. Ondertussen ging hij stage lopen bij het label van platenzaak Rush Hour (met Antal als stagebegeleider!), om er vervolgens te blijven plakken. ‘Toen ik daar binnenkwam luisterde ik alleen nog maar Detroit en Chicago, daar ontdekte ik heel veel Afrikaanse muziek, Braziliaanse platen, Franse elektronica uit de jaren tachtig. Ik leerde er ontzettend veel, Antal was sowieso een mentor voor me. Hij vertelde me hoe je de juiste keuzes moet maken als dj, heeft me meegenomen naar buitenlandse gigs, begeleidde me met het uitbrengen van mijn eigen muziek, liet me zien dat je het als dj niet van de ene op de andere dag hoeft te doen. Je moet geduld hebben, niet zomaar een plaat uitbrengen, je baan opzeggen en denken dat je de wereld kunt rondtouren. Om een jaar later alsnog weer een baan te moeten zoeken.’

Oké, een jaar geleden zegde Olf van Elden alsnog zijn baan bij Rush Hour op, de dj-carrière liep inmiddels zo hard dat hij drie dagen per week van dansvloer naar dansvloer vloog en dan nog eens vier dagen bij Rush Hour op kantoor zat. Maar nu de hele festivalzomer van tafel is, is het wel even spannend. Zijn belangrijkste inkomsten genereert hij via de platenverkoop van Rush Hour en muziekdienst Bandcamp. Daar staat ook al een coole EP online die hij maakte met Robert Valera, vol slowmotion industriële wave van eigen hand. ’Robert Valera zit in de underground synthwereld in New York en zocht een slaapplek in Amsterdam. Via via belandde hij bij mij, hij heeft een paar nachten op de bank geslapen, tussendoor zaten we samen in de studio.’

Nu alle gigs zijn weggevallen, probeert Interstellar Funk maar weer wat meer in de studio te zitten om zelf muziek te maken. Aanvankelijk had hij zijn gear thuis in de woonkamer gezet, maar dat vonden de buren niet zo leuk, dus inmiddels heeft hij alles weer naar zijn studio in het Volkshotel verhuisd. ’Juist omdat het zo’n onzeker vooruitzicht is, vind ik het moeilijk om te focussen en kwam ik maar moeilijk op gang. Ik kom wel een paar maanden vooruit, mede door de uitkering van de regering, maar dat is in principe niet genoeg om van rond te komen. Ik besef ook wel dat ik niet het zwaarst getroffen ben, in het ergste geval kan ik weer een baan gaan zoeken. Leven van muziek is een onwijze luxe, ik zou me geen slachtoffer voelen als dat niet meer lukt.’

Interstellar Funk & Robert Valera - Devil’s Juice is nu via Bandcamp te beluisteren. Artificial Dancers - Waves of Synth verschijnt eind mei via Rush Hour (en is nu al via de winkel te krijgen).