ADE19: de ideale comedown bij Giegling ADE19: de ideale comedown bij Giegling

Er hangt een enorme ring van wit licht in de nok van Paradiso, midden boven de dansvloer. Hij brandt niet de hele tijd, natuurlijk niet, alleen als er accenten gezet moeten worden. Daar onder bungelen neonkrullen in allerlei vrolijke kleurtjes. Naast de dj staat een grote bos met bloemen, en achter de artiest staat een vier meter hoog lichtpaneel met witte lampjes die in alle mogelijke patronen aan en uit kunnen flitsen. Het valt direct op zodra je de grote zaal van Paradiso binnen loopt: de Gieglings hebben de zaal echt naar hun hand gezet. Dat moet ook wel, want ze zijn van plan de popzaal helemaal uit te wonen, van de kelder tot de bovenzaal, met meer dan dertig artiesten op de line-up. Waar Giegling aanvankelijk juist bekend stond om urenlange marathonsets gooien ze hier het roer totaal de andere kant op: iedereen een uurtje. Let's go.

Kan dat, zonder er een zapfestijn van te maken? Wel als je er een helder idee bij hebt hoe zo'n clubnacht moet verlopen. En als je dat aan iemand kan overlaten is het de Giegling crew. Niet voor niets manifesteren ze zich als collectief, meer dan als individuele artiesten. Een paar namen duiken ook buiten de Giegling sfeer op: VRIL, Dustin en met name de charismatische Konstantin,wiens naam twee jaar terug besmeurd raakte dankzij een pijnlijk verhaal in een Duits blad. De journalist die hem volgde tekende Konstantins dédain op over vrouwelijke dj’s. Hij vond dat de zoektocht naar vrouwelijk talent een hype geworden was, en dat sommige vrouwen nu te makkelijk kansen kregen, simpelweg omdat ze vrouw zijn. Het was geen sympathiek verhaal, en voor sommige clubs - voor wie inclusiviteit een kernpunt is - zelfs reden om Konstantin niet meer te boeken. Toch lijkt zijn carrière er niet bepaald door geknakt te zijn. Al was het maar omdat hij op zijn eigen feesten de baas is.

Maar voor Konstantin ADE hier in Paradiso afsluit, rond vier uur, is er al een heleboel moois langs gekomen. Na een rustige start (het begon al om 14.00 uur) begint Paradiso rond etenstijd langzaam vol te lopen, bij subtiele sets van Molly en Lawrence. Zij brengen allebei elegante, minimalistische house, niet om keihard op met je armen te maaien, meer om ritmisch op heen en weer te zwieren. Ideaal voor als je er al drie, vier dagen ADE op hebt zitten, ook ideaal als je deze nacht met een rustige aanloop wilt besluipen. Die Lawrence is geen Giegling core member, hij maakte al vele albums sinds de vroege jaren nul. Hij oogt als een bibliothecaris van de universiteit met zijn hoge trui, rommelige haar en snorretje. Hij zou daar zo de collega kunnen zijn van Giegling-ster Dustin, die na hem aantreedt. Die begint met klassieke Ron Trent deephouse, vliegt daarna een beetje uit de bocht met dwarsfluithouse en een paar scheve mixen, maar levert de dansvloer uiteindelijk toch subtiel af voor Leafar Legov (ook bekend als de helft van Kettenkarussel). 

Met hem breekt het golden hour van deze avond aan. Of eigenlijk de golden two hours, want Leafar Legov en Map.Ache zijn het summum voor wie deze ADE slotnacht voor een melancholische comedown kwam. Hun beider sets zijn heel subtiel, maar toch ook scherp, een combi van shufflebeats met ijle melodieën. Met name Legov’s set bevat van die bloedmooie janksynths, zonder dat het laffe lounge wordt. ‘Our Love Is Strong’, klinkt het door de inmiddels volle zaal, terwijl de witte lichtring aanflitst en de handen omhoog gaan. De kalme beat loopt rustig door, terwijl Legov de track inkleurt met piano. Map.Ache’s set is iets concreter en energieker, maar eindigt met een van de absolute hoogtepunten van de avond, zijn track ‘Seis’. Klik hem op YouTube aan en je hoort een mooie, melodieuze mid-tempo track, maar hier op vol volume leidt het tot een wonderlijke climax. De lichtman zag het al aankomen, net als Seth Troxler, die al vanaf de eerste tonen staat te joelen.

Hij is niet de enige die ruim voor zijn set al aanwezig is in Paradiso. Al om zeven uur zat de dj booth vol met artiesten, en velen van hen zwerven gedurende de avond door de zaal. Wat dat betreft is duidelijk te merken dat Giegling meer wil zijn dan een lijstje dj's die een avondje vullen, het is een collectieve inspanning. Na Map.Ache gaat de intensiteit in de grote zaal omhoog met Schatrax en Edward. De vloer plakt inmiddels zo erg dat je je vermoeide voeten amper nog van de grond krijgt. Misschien tijd eens wat door het gebouw te gaan zwerven. In de gang bij de merch staat een platenspeler waar je Giegling releases kunt checken. Moet ook wel, aangezien je niks van te voren hebt kunnen keuren op Spotify. De meeste releases gaan over de toonbank in een anonieme witte sleeve.