Eurosonic Noorderslag is het jaarlijkse showcasefestival in Groningen, waar de muziekindustrie vanuit heel Europa zich verzamelt om nieuw talent te spotten en deals te sluiten. Speelt een band een zinderend goede show? Dan is de kans groot dat-ie in de zomer op alle festivals speelt, er een mooi platencontract op nahoudt of wordt getekend door een flink boekingskantoor. Eurosonic vond plaats van 17 t/m 19 januari in de hele binnenstad van Groningen, met bands uit heel Europa. Op Noorderslag – 20 januari in de Oosterpoort – speelden louter bands van eigen bodem voor een voornamelijk Nederlands publiek.
Nu de storm van Eurosonic Noorderslag is gaan liggen, zelfs de grootste doorhalers hun Kanarie-kater weer te boven zijn en de eerste belangrijke mails bij boekers binnenstromen, is het tijd om eens te kijken wat het showcasefestival concreet heeft opgeleverd. Wat blijkt: de privéjet om Kensington naar Groningen te brengen, kostte meer dan de 10.000 euro die de Popprijs opleverde. Jacco Gardner maakt een sci-fi-voorstelling. Tusky gaat een nieuwe generatie punkers opvoeden. En de toetsweek van Leafs ging voorspoedig, net als zijn show.
Kensington gaf meer uit aan de privéjet om er te komen dan de Popprijs opleverde
De grote winnaar van Noorderslag, dat was natuurlijk Kensington. De Utrechtse rockband ging met de Popprijs en een cheque van 10.000 euro naar huis. Pas op het allerlaatste moment wisten de bandleden dat ze ‘m gingen winnen, vertelt gitarist/zanger Casper Starreveld. Tijd voor een reconstructie. Starreveld: ‘We hadden de hoop al een beetje opgegeven: misschien worden we hetzelfde als Golden Earring en Kane, en is dit het lot van de Nederlandse rockband, dat je nooit de Popprijs wint. Bovendien stonden we op Vrienden van Amstel, dus konden we helemaal niet naar Groningen komen.’
En toen belde tourmanager Torben: ‘We moeten wat dingetjes omgooien met het gitaarverhaal, dus gewoon uit interesse: kun je ook op je oude gitaarpedalen spelen?’ Casper: ‘Nou ja, ik vond dat een rare vraag, maar het is net als fietsen, als je ze ziet, weet je het weer.’ Alsnog rook hij geen onraad: het team rondom Kensington hield alles geheim voor de bandleden. ‘Ze wilden het ons eigenlijk zaterdag pas vertellen, dat was helemaal hilarisch geweest, maar we hadden het donderdag bij Vrienden van Amstel al best laat gemaakt…. Als we het nog zo’n avond zo bont zouden maken, waren we wel heel brak aangekomen in Groningen. Toen vertelden ze het dus via Skype.’
En dus rolde Kensington – fris als een hoentje! – om vijf over half tien zaterdagavond het podium van Vrienden van Amstel af, om direct in een busje met politie-escorte naar het vliegveld van Rotterdam te jakkeren, waar een privéjet klaarstond om ze naar Groningen te brengen. ‘Dat is dus maar 25 minuten vliegen, hè? De piloot zei: “Ik ga jullie zo uitleggen wat we precies gaan doen, maar eerst: wat willen jullie drinken?” Dus wij bestellen gin tonics, en de hostess had een heel culinair programma samengesteld in een krap halfuur. We kwamen een kwartier voor showtime aan in de Oosterpoort, krankzinnig, maar het liep op rolletjes.’
Een beetje een gekke vraag voor zo’n grote rockband, maar heeft de Popprijs nog effect? ‘We zagen wel weer een kleine piek in de kaartverkoop voor onze show in de ArenA, maar ik zie het vooral als een kroon op het harde werk van de afgelopen tien jaar. Het is een onwijze eer om door zo’n vakjury gekozen te worden, die erkenning is voor ons echt belangrijk en het was echt een smetje geweest op onze carrière als we hem nooit hadden gewonnen.’
Gelukkig maar, want die 10.000 euro is niet veel overgebleven. ‘Sterker nog, die privéjet kostte meer dan de Popprijs opleverde, maar dat vonden we geen enkel probleem. En waar het beeldje nu staat?.. Na een dolle avond verdwijnen die awards soms, maar ik geloof dat we het nu nog wel weten. Ja, volgens mij is–ie met drummer Niles naar huis gegaan, maar het zal wel een wisselbeker worden.’
Jacco Gardner won óók 10.000 euro en maakt er een sci-fi-voorstelling van
Op de dag dat Kensington de Popprijs won, kreeg ook psychedelisch rockmuzikant Jacco Gardner een geldprijs van 10.000 euro toebedeeld in Groningen. Het Prins Bernhard Cultuurfonds reikte hem in de luwte het eerste Pop Stipendium uit, waarmee ze jaarlijks ‘een veelbelovend popartiest bekronen en stimuleren zich verder te ontwikkelen’. Hij hoefde er geen privéjet van te huren, maar maakt er wel een audiovisuele science fiction-voorstelling mee die De Zonnestorm heet. ‘Ik vind het concept van het Pop Stipendium heel mooi: popmuzikanten wat meer vrijheid bieden voor projecten die niet direct commercieel vatbaar hoeven te zijn.’
Met zijn broer en futuroloog Edwin Gardner dacht hij het plan voor De Zonnestorm uit: ‘Het haakt aan op een concept dat niet bij iedereen bekend is en nu plaatsvindt: het kunstmatige licht op onze planeet neemt toe, waardoor je de sterren en planeten nauwelijks nog ziet. In Amsterdam zie je maar een paar sterren! En dat terwijl de mensheid altijd een natuurlijke relatie had tot de hemel, planeten en sterren. Mensen hebben niet eens door dat dat nu verdwijnt, dat vind ik een beangstigende gedachte. Ik wil daar bewustzijn voor creëren.’ Dat koppelden hij en zijn broer aan een ander natuurlijk fenomeen: ‘Een zonnestorm, waarbij een zonnevlam naar de aarde wordt gelanceerd. Dat is honderd jaar geleden ook al eens gebeurd, en kan zich eigenlijk ieder moment weer voordoen. Dan kan er een black-out plaatsvinden waarbij alle elektronische circuits uitvallen. Het zou een paar dagen kunnen duren, maar ook een paar jaar. Die twee fenomenen aan elkaar koppelen, dat vind ik heel interessant.’
Jacco en Edwin Gardner willen er een hoorspel van maken met beeld, dat in planetaria kan worden vertoond. ‘Dat zou heel mooi zijn. We hadden niet verwacht het Stipendium te winnen, maar hebben al een grove planning gemaakt en hopen dit kalenderjaar al iets te laten zien en in ieder geval een eerste show te doen.’
Pitou met hulp van Pete Doherty-manager aan tafel bij grote internationale publishers
Het optreden van Pitou op Noorderslag had behoorlijk in het water kunnen vallen: zulke prachtige verstilde folkliedjes, en dat na middernacht voor het dronken en praatgrage industrie-publiek? Maar niets van dat, ze verdronk niet in het geroezemoes. ‘Ik had nooit verwacht dat het zo goed zou gaan’, zegt Pitou Nicolaes er zelf over. ‘Ik merkte dat het aanvankelijk wat rumoerig was, maar de zaal echt stil begon te worden. Mensen die dronken waren, werden er zelfs een beetje uitgebonjourd. Iedereen voelde hoe die sfeer kantelde.’
De zangeres was al sinds donderdag in Groningen, vooral om met potentiële internationale partners om tafel te gaan zitten. En dat alles met haar manager Adrian Hunter aan de zijde, de man die ook manager was voor Pete Doherty en The Libertines. ‘Hij zag ons op een Mink Records-labelnight in Glasgow, en mailde ons achteraf superenthousiast. Wij namen het met een korreltje zout, het voelde toch als de mail van een Nigeriaanse prins die je geld wil geven, maar het bleek volledig legit. Adrian is naar alle meetings mee geweest.’
Dat maakt alles een stuk gemakkelijker: zat ze opeens met flinke heren uit de muziekindustrie aan tafel, en met grote publishingkantoren. ‘Er gaat zeker wat uitkomen, we moeten nu alle partijen vergelijken en keuzes maken.’ Sowieso staan Engelse festivals The Great Escape en Celtic Connections al op de agenda voor Pitou, en komt in mei haar tweede EP uit via Mink Records.
De telefoon van Leafs staat roodgloeiend (en z’n toetsweek ging ook goed!)
Het ene moment zat-ie in zijn schoolboeken, het volgende moment gaf hij een van de beste shows van Noorderslag: de zestienjarige rapper Leafs eindigde in onze top 25 op de tweede plek, maar ging direct na het festival een toetsweek in. ‘Als ik niet zo goed had geleerd, had ik van mijn moeder nooit mogen gaan, nee. Ik had mijn boeken meegenomen, zat tussendoor gewoon in Groningen te leren en ging op tijd naar bed. De toetsweek ging goed, voor mijn Nederlands betoog had ik een 9!’
Zijn eigen show op Noorderslag geeft-ie ook een goeie acht uit tien. ‘Mensen gingen turnup, er was zelfs een moshpit aanwezig. Ik besefte nog niet helemaal wat Noorderslag voor je kan betekenen maar de telefoon staat nu helemaal rood, er komen echt veel aanvragen binnen. Ik hoop nog op wat mooie festivals, Lowlands en Appelsap misschien, maar sta in ieder geval al op Woo Hah! en Paaspop.’
The Homesick gaat naar SXSW, Korfbal dreigt ernstig uit de hand te lopen
Dat Korfbal, de band rondom leden van Creepy Karpis en The Homesick, op Noorderslag zou staan? Dat had bandlid Jaap van der Velde nooit verwacht. ‘Sterker nog: we richtten de band op om leuk met z’n vieren muziek te gaan maken, het is een beetje uit de hand gelopen. We willen dit jaar een album maken, verder maakt het me niet zo uit wat de toekomst brengt.’
Met zijn andere band, The Homesick, pakken ze het wel wat ambitieuzer aan: daarmee staan ze in maart zelfs op SXSW in Austin, Texas (de Amerikaanse evenknie van Eurosonic). ‘We gaan echt op het buitenland focussen en bijna niet in Nederland spelen, we hebben alle Nederlandse clubs wel gezien afgelopen jaar, en beseffen ons dat we met onze noiserock niet echt naar grotere podia kunnen gaan. Maar het gaat goed in Europa: we gaan in februari naar Duitsland, in april naar Engeland, buitenlandse festivals in de zomer, en we zijn dus ook met de VS bezig.’
Tusky wil dat nieuwe generatie punkers de gitaar oppakt
‘Het loopt altijd uit de klauwen, hè?’, grinnikt Alfred van Luttikhuizen, de frontman van Tusky. ‘Ik zei vooraf nog: we gaan niet teveel spelen, stonden we opeens vier keer op de rol! Ik had donderdag nog gezworen: ik zorg dat ik om 1 uur op bed zou liggen, het werd toch half 5. Ik was superbang dat m’n stem het zou begeven en was achteraf aan het janken als een beest. Dit is toch de eerste keer dat ik echt zanger ben, en er hangt nogal veel vanaf: je moet gewoon vier hele goeie shows geven. Gelukkig ging het goed.’
Sterker nog: het ging beter dan goed. Alfred pikte er tijdens de officiële Noorderslag-show al vroeg in de set een jongen uit die ‘SPELUHHH!’ riep. Die moest maar eens gaan crowdsurfen, en daarna ging het dak eraf. ‘Het is en blijft een business-feestje. De gemiddelde punker denkt: “Flikker op, ik betaal geen 80 euro voor zoiets en ga er mooi niet heen.” Daarom gaf ik het publiek twee liedjes, als er dan niet wordt gedanst, dan moeten ze aan de bak. Ik zag dat ze de goede shirtjes aan hadden, ze hadden goede zin, maar ze durfden nog niet zo goed. Dan moet je gewoon een duwtje geven. Die middag speelden we ook al in Vera, daar waren juist heel veel jongelui die wilden beuken en rammen, dat was vanaf noot 1 al: BOEM! Beuken en crowdsurfen!’
Van Luttikhuizen heeft het hele muziekcircus natuurlijk al een stuk of honderd keer meegemaakt als lid van John Coffey, en weet daardoor nu nog beter wat hij wel en niet wil met zijn nieuwe punkrocksensatie Tusky. ‘We hebben vorig jaar een targetlist gemaakt met de boeker, dat komt wel goed. Onze festivalagenda is al best wel gevuld: Zwarte Cross, Paaspop, Dauwpop, Nirwana Tuinfeest, Madnes, Sniester. We gaan niet ieder festival in de polder doen, en gaan voor kwaliteit boven kwantiteit. We doen het voor de lol, hè? Maar tegelijkertijd zijn we superserieus, we willen dat die jonge gitaarliefhebbers met Jimmy Eat World in aanraking komen en alles wat eind jaren 90 is, onze vormende jaren willen we eer aandoen. Ik weet niet of gitaarmuziek weer zo groot kan worden in de mainstream als urban nu is, maar wij gaan er alles aan doen om te zorgen dat een volgende generatie aan punkers de gitaar weer oppakt.’
Pip Blom doet twee interviews met BBC en eindigt op biljarttafel
Niet een, maar zelfs twee interviews deed Pip Blom op Eurosonic met BBC: eentje over op vrouwenquota op festivals, en een meer algemeen gesprek over het festival. En, hoe was haar festivalervaring dan? Ze had een nogal intense dag: ’s ochtends een showcase bij haar boeker, daarna die interviews, daarna een videoclip opnemen, daarna de officiële show en ze eindigde met een optreden op de biljarttafel bij de Kroeg van Klaas. Ze grinnikt: ‘We waren wel even bang dat we ervan af zouden vallen, maar verder was het heel leuk: iedereen was dronken en ging ervoor, en wij waren kapot, maar persten dat laatste beetje energie eruit. Dat levert altijd wel een goeie show op, denk ik.’ Blom wilde zo weinig mogelijk horen over belangrijke mensen die in de zaal staan – ‘daar speel je alleen maar slechter van’ – maar de toekomst ziet er rooskleurig uit: haar Britse boeker X-Ray Touring (waar ook The Pixies, PJ Harvey, Pulp en Primal Scream ondergebracht zijn, en dan kijken we alleen bij de P) heeft al wat mooie lijntjes uitgezet, en ze gaat in ieder geval weer een flink aantal keer op tour naar Engeland.
Luwten naar België en Engeland
Gooide Luwten vorig jaar al hoge ogen op Noorderslag, dit jaar speelde de band rondom Tessa Douwstra een zinderende show op Eurosonic. NRC, de Volkskrant en wijzelf waren lyrisch over haar optreden in de Doopsgezinde Kerk. Douwstra: ‘Ik had zelf ook echt het gevoel dat het goed ging. Van mijn team hoorde ik dat de mensen er waren die we hebben uitgenodigd, dat is alvast goed nieuws. Ja, en mijn Vlaamse boeker is komen kijken, die had ik nog nooit ontmoet. Eurosonic is een goede plek om iedereen bij elkaar te hebben die je over een jaar heen hebt verzameld. We gaan komend jaar sowieso naar België en Engeland, en mikken ook op festivals in Nederland. Onze plaat is vrij rustig, ik ben blij dat we konden laten zien dat onze muziek ook goed op festivals past.’
Iguana Death Cult richt zich op het buitenland
Garagerock-psychsurf-sensatie Iguana Death Cult zit al sinds zes uur vanochtend in de bus richting Denemarken – de start van een Scandinavische tour – en richtte ook rond Noorderslag zijn pijlen op het buitenland. Frontman Jeroen Reek: ’We gaan dit jaar een paar keer twee a drie weken op internationale tour, soms spelen we in hele kleine kroegjes voor 100 man, soms juist wat grotere zalen. Ook proberen we buitenlandse showcasefestivals te doen. Ons doel is altijd: meer shows, dat lukte wel via Noorderslag. En onze eerste plaat hebben we in eigen beheer uitgebracht, we hopen dat we via Eurosonic iemand hebben kunnen vinden die ons op grotere schaal kan helpen bij de tweede.’
EUT wil méér, méér, méér shows en gaat naar Zwitserland
Ónze grote winnaar van Noorderslag, dat was conservatorium-rockband EUT: zij belandden bovenaan onze top 25 met hun eclectische liedjes waar de vreugde vanaf spat. ‘We wilden vooral dat mensen ons eindelijk eens zouden zien op Noorderslag, over ons gaan babbelen, en dat we meer shows krijgen, natuurlijk’, vertelt zangeres Megan de Klerk. ‘We willen gewoon meer meer meer! We hebben al een heel fijn team om ons heen met V2 als label en Radar als boeker, en hebben met hen besproken dat we veel festivals willen doen: 50 zou top zijn. Na Noorderslag druppelt het nu lekker binnen, we hebben zelfs al een festivalshow in Zwitserland bevestigd, onze eerste buitenlandse gig!’