Vol joligheid lult de frontman van Waltzburg zijn 'nummertjes' aan elkaar en met zijn ontwapenende enthousiasme weet hij elk refrein tot een meezinger te maken. Best knap eigenlijk, zo’n mozaïek van synths, basloopjes, synchrone zanglijntjes, percussie-effecten et cetera dat zich uiteindelijk ontpopt tot een handvol heerlijk meebrulbare potentiële zomerhitjes. Maar de fijnproever had dat natuurlijk al lang gezien.
Lees de hele recensie.
Luister Ghost
De Oosterpoort puilde weer uit met Nederlandse acts tijdens het jaarlijkse voorstelfestival. Nieuwe namen, oude namen die zichzelf weer even goed willen neerzetten. Dit zijn de acts die volgens ons dit jaar hoge ogen gaan gooien in de clubs en op de festivals.
13. Waltzburg
12. Altin Gün
Nederlanders staan niet echt bekend om hun soepele dansbewegingen, maar bij Altin Gün gooit het publiek massaal de remmen los om volledig mee te gaan in de dansbare vibes. Een solo op de saz, geen probleem. Funky baslijnen, die zijn er in overvloed. Frontman Erdinc zorgt samen met Merve voor de jus die het geheel een eigenzinnige smaak geeft.
Lees de hele recensie.
Kijk hier Altin Gun live bij 3voor12 Radio
11. Boef
Boef aarzelt niet en opent met een compleet nieuwe track over het incident. Geen halfzacht statement of een punchline tussendoor, maar een track waarin hij alles bespreekt en meteen hét moment van Noorderslag. Ja, er is een sneer naar boycottende media die hem toch al niet draaiden, naar de reisorganisatie die al zijn zomergigs cancelde. Maar er is ook een ondubbelzinnige spijtbetuiging die dit keer wel overtuigend klinkt. ‘Wij’ zien vrouwen niet als minder, zegt hij, opvallend en veelzeggend in het meervoud. Plus de conclusie: Boef neemt zijn statements terug, maar hij zal nooit je ideale schoonzoon worden. ‘Gewoon Boef man.’ En zo is het natuurlijk ook.
Lees de hele recensie.
Bekijk de opening van Boef op Noorderslag
10. Jacin Trill
In de Bovenzaal is alles precies zoals je het wilt hebben bij een show van Jacin Trill: het is bloedheet, het stinkt naar tienerzweet en iedereen is aan het springen. Jacin himself, de olijkste rapper in de game, nog het meest. Zijn geluid heb je nog nooit eerder gehoord: het is trap, soort van, maar dan superfris en licht, met piepstemmetjes en maffe alien-geluidjes. Zijn mixtape Happyland was de vrolijkste hiphoprelease van het afgelopen jaar.
9. Dodecahedron
Nieuwe zanger William van der Voort (Ggu:ll) brult met alle kracht die hij in zijn lichaam heeft over behoorlijk duistere onderwerpen, de dubbele bas dondert als een gigantische onweersbui door de ruimte en het technisch indrukwekkende gitaarspel kraakt en schreeuwt hier doorheen. Dodecahedron zorgt voor een behoorlijk intensieve show. Het is zeker geen muziek die je vaak tegenkomt op Noorderslag, maar niettemin een hele welkome afwisseling. Het vijftal speelt echt retestrak, en vormt een ware traktatie voor de aanwezige liefhebbers.
Lees de hele recensie.
Luister Hexahedron - Tilling The Human Soil
8. Wende
Dat Wende Snijders het goed doet in de theaters weten we allang. Als chansonnier, als theatermaker en liedvertolker in hart en nieren, ze wordt er altijd voor bejubeld. Toch zou ze ook wel eens de cross-over willen maken naar het poppubliek. Ze zou het met deze show zomaar eens voor elkaar kunnen krijgen.
7. Kensington
Kensington lijkt in een overwinningsroes te zitten. Het is geen schuchter rekening houden met mensen die op een andere winnaar hadden gehoopt. Kensington trapt af met ‘Do I Ever’ en vliegt meteen in de grote gebaren en de vraag om publieksparticipatie. Wie daar niet tegen kan, neemt afscheid. Wie er wel tegen kan, en dat zijn er in de Oosterpoort genoeg, heeft een goed uurtje.
6. Korfbal
De jongens van Korfbal hebben vast hele leuke vrienden. Ze zijn het type dat al keihard de gitaarsolo van de pauzemuziek meebrult (Thee Oh Sees!) en vanaf de eerste tel gezellig meehossen. En de hele tijd Korfbal schreeuwen. Nee, bij de indierockgroep rond Dokkumer prins Jaap van der Velde (The Homesick en Yuko Yuko) en Marnix Visscher (Creepy Karpis en Fisscher Price) staan niet alleen stijve industrietypes, maar vooraan lijkt het vooral een heel erg leuk huisfeestje.
Lees de hele recensie.
Kijk Korfbal live op de Song van het Jaar
©
Floris Duijn
Iguana Death Cult laat de vlam keihard in de pan slaan. Meestal gebeurt het als ze plotsklaps gas geven. Vanuit een repetitieve, psychedelische groove laten ze dan de boel opeens ontploffen met een enorme tempoversnelling, een razende riff of simpelweg door keihard te schreeuwen. Aan schijnbewegingen doen ze niet. Als het kan, gaan ze voluit.
©
Floris Duijn
Ryanne Van Dorst is een totaal andere frontvrouw geworden. Ze rent niet meer van links naar rechts over het podium met allerlei entertainende gekkigheid, maar staat met een enorme focus in dienst van het geheel. De drie gitaristen spelen geen voor de hand liggende hooks, maar vlechten hun geluid prachtig om elkaar heen. DOOL verpakt het bezwerende doemgeluid dat we van The Devil’s Blood kennen net even wat toegankelijker, zonder ook maar een moment corny of kitsch te worden. Knappe balans!
©
Jan Lenting
De naam van Pitou gaat hier al een tijdje de ronde, en ook Engeland heeft haar fluisterstille folkmuziek inmiddels in het vizier. Live wordt ze vergezeld door twee achtergrondzangeressen, en sinds kort heeft zij ook een toetseniste en drummer aan haar zijde. Haar band weet precies wat Pitou’s muziek nodig heeft. Een subtiele bas hier, een doekje over de drums voor een gedempt geluid. Het tilt de aanwezige emoties in de songs naar dat hogere niveau, en de lat lag door de mooie samenzang al hoog. Dat belooft wat.
©
Jan Lenting
‘Ik ben een jongen, net zestien geworden en soms beland ik in een situatie waar ik niet weet wat ik moet kiezen. Dat noem je een dilemma.’ Bij zo’n beetje elke artiest zou zo’n aankondiging net te kneuzig zijn, bij Leafs is het eigenlijk juist leuk. Hij is namelijk echt een jongen die net zestien geworden is. Lachend laat hij de zaal 'Leafs Sensei' scanderen en als je zo op het podium staat, kom je daar zelfs als zestienjarige mee weg. Weinig artiesten die zijn autotune zo goed beheersen als Leafs vanavond. Het ene moment jut hij het publiek schreeuwend op, een tel later croonet hij alweer door zijn vervormer. Ondertussen zingt hij te jong te zijn om de club in te komen, en natuurlijk heel veel over meisjes.
©
Reinout Bos
EUT is een genot om naar te kijken en te luisteren. De vijf jonge, springerige bandleden spelen met een bijzonder aanstekelijk enthousiasme. Dit gebeurt allemaal onder leiding van Megan de Klerk, een eigenzinnige en zelfverzekerde zangeres. Klein van stuk, maar ze staat probleemloos haar mannetje. EUT beschikt over een ontzettend catchy repertoire en de band straalt positiviteit en onuitputtelijke jeugdigheid uit.