ESNS18: Tusky kickstart Noorderslag de circlepit in
Hoe een gedwongen stagediver het publiek los krijgt
De Tusky-appel valt niet ver van de John Coffey-boom. “Dit is 2018 punkrock, motherfackers”, schreeuwt frontman Alfred van Luttikhuizen, voordat er in rap tempo doorgetikt wordt naar de volgende stoomwals die de zaal in beweging brengt. De John Coffey- en Popronde-vlieguren laten zich goed gelden in de Binnenzaal, maar de energieke show zorgt niet zomaar voor een energieke zaal.
Veel rock-optredens hebben er wel eentje: zo’n gast die keihard “speluhhh” schreeuwt als het tussen twee songs naar zijn idee net iets te lang stil is. Ook vanavond is er weer zo’n flippo in de zaal te vinden, maar Tusky weet wel wat ze daarmee aan moeten. “Wie is dat? Ja kom maar hier naartoe dan!” Niet veel later staat Bas op het podium en krijgt hij te horen dat hij nu gaat stagediven ook. Maar te veel tijd en eer krijgt hij niet. “Ik heb niet de hele avond, Bas”, en weg is hij. Deze truc flikt Tusky wel vaker, en je kan ze geen ongelijk geven, want dit blijkt de kickstart die de zaal nodig heeft om los te komen.
Vanaf dat punt is het halfuurtje punkrock-therapie wat de klok slaat. De soms wat gelikte singles worden live met meer pit gebracht, waardoor de Foo Fighters-waarde live naar de achtergrond verdwijnt. Is dat erg? Welnee, joh! Tusky weet waar ze goed in zijn, en met de aanwezige podiumervaring van dit viertal was het een kwestie van tijd dat zij hun Popronde-chaos met succes mee naar Groningen zouden nemen.
Een ware zegetocht, dus?
Ze hebben twee songs nodig om alles los te krijgen. En het effect van de ‘gedwongen stagediver’-kickstart haalt het einde van de show net niet. Meer kan je niet verwachten van een publiek wat net die eerste paar biertjes begint te voelen, dus een kniesoor die daar op let.
Shaka bruh?
Shaka bruh! 🤙🏻
Archieffoto door Matthijs Mekking (3voor12 Gelderland). Meer Noorderslag? Check hier ons dossier.