Ooit, lang geleden, was house een overzichtelijk genre, maar inmiddels hebben we natuurlijk alweer 25 jaar te maken met eindeloze vertakkingen, die elk hun eigen do’s and don’ts hebben. Om nog maar te zwijgen over de persoonlijke voorkeuren van dj’s binnen die genres. Enter Laidback Luke, die eind jaren negentig doorbrak in de techno, via de electro en Dutch house de overstap maakte naar EDM en zich nu staande houdt tussen hitklappers en CO2-kanonnen. ‘Ik heb ook wel eens twee dj’s voor me staan die bij hun afsluitende hardstyle plaat hun shirt uit doen en met de vlag van het land een groepfoto maken. Heel even denk ik dan: moet ik dat ook doen?’
Hij woont zo’n beetje op de landingsbaan van Schiphol. Niet alleen vanwege zijn carrière hoor: Lucas van Scheppingen alias Laidback Luke groeide op in Hoofddorp en woont tegenwoordig op acht minuten van de luchthaven in Aalsmeer. Dat komt wel verdomd handig uit, want de 40-jarige dj is eigenlijk het hele jaar door op reis. Veel naar Amerika, maar ook in Zuid-Amerika en Azië is hij een veel-geboekt dj. Hij staat bekend als een van de weinige technisch onderlegde dj’s in de vaak verguisde EDM-scene, maar hij heeft dan ook een flinke historie, die weinig te maken heeft met het snelle hitsucces van jonge producers na de Amerikaanse EDM-boom. ‘Je ziet nu veel producers achter de decks staan die niet zoveel weten en ook niet echt interesse hebben in het vak.’
©
Marc van der Aa / Media Nanny
‘Toen ik doorbrak had ik op mijn rider altijd drie Technics draaitafels staan. Die schroefde ik dan ter plekke open om de pitch op te schroeven van +8 naar +16, zodat ik ook tracks van Daft Punk door mijn techno heen kon gooien. Ik keek heel erg op naar technische jongens als Jeff Mills en Carl Cox, die ook met drie draaitafels draaiden. Maar ik wilde wel een beetje veel. Op een gegeven moment vond ik 'Lady' van Modjo een vet nummer, maar ik vond de beat te slap. Daar legde ik dan een kale track van Speedy J onder die bestond uit alleen maar harde beats. Een mash-up eigenlijk, maar dan live. Daar had ik onwijze discussies over, omdat technopuristen het echt niet vonden kunnen. Maar ik vond het leuk, en het is de basis geweest van wat ik nu toe.’
Mash-ups?
‘Ja, en snelle mixen. Toen ik rond 2004 internationaal wilde doorbreken, maakte ik mixen om in Miami uit te delen. Daar stonden dan iets van vijftig nummers op in een uur. Promotors zeiden dan tegen mijn manager: "Wat moeten we met deze dj, dit is toch niet live gemixt?". Maar dat deed ik dus wel.’
Zit je dat dan thuis te oefenen?
‘Nee, het is een gevoel: ik moet nu deze twee tracks mixen. Ik heb een folder met iets van 200 a capella’s erin, zeg het maar en ik heb hem wel. Ik kan spontaan bedenken: wat heeft het publiek nu nodig.’
Is dat nu makkelijker dan vroeger?
‘Ja, absoluut, je hebt veel meer gereedschap beschikbaar. De BPM staat aangegeven, je kunt loopen, effecten gebruiken, etc. Of ik alles gebruik? Laat ik het zo zeggen: als ik op een groot festival sta, terwijl duizenden mensen van over de hele wereld via de stream op mijn vingers kijken, zou ik doodnerveus worden als ik niet van elk knopje zou weten wat het doet. Maar de sync knop, die gebruik ik nooit. Dat is als een automatische piloot, er zit geen funk in de sync. De manier waarop ik mix is eigenlijk heel ouderwets: de hele tijd met mijn hand op de pitch-schuif. Zodra ik hem scheef hoor lopen, pas ik hem aan. Op deze manier kun je ook disco draaien en voorkom je dat je de ‘zetjes’ hoort die dj’s soms aan een plaat geven. Ik ben non-stop bezig en heb ook een hekel aan praten met mensen of een slokje nemen.’
Je bent internationaal doorgebroken in de Dutch house en EDM scene. Daar draait het vooral om hits, wat haaks staat op de puristische visie op dj’en waar jij vandaan komt. Hoe verhoudt zich dat?
‘Dat is een gekke verhouding. Maar ja, je ziet veel producers achter de decks zijn die eigenlijk helemaal geen interesse hebben in het vak.’
CV DJ
Laidback Luke
1976 Geboren in Manilla, Filipijnen
1994 Begin dj-carriere
1995 Doorbraak met track Act The Fool en Green Velvet remix
2001 Cross-over succes met 'Rockin' With The Best'
2003 Dance Valley Theme 'We Can Not Get Enough!'
2012-2017 Internationaal succes als onderdeel van grote golf Nederlandse dj's die Amerika overspoelt
2015 Album: Focus
Waarom ben je eigenlijk die kant op gegaan?
‘Dat is destijds een behoorlijke struggle geweest. Mensen zeggen wel eens dat ik voor het grote geld ben gegaan, maar destijds was het tegenovergestelde waar. Ik had veel boekingen in de techno, verdiende er goed geld mee, zat in dezelfde generatie als Adam Beyer en Marco Carola. Het probleem was: ik kon mijn creatieve ei er niet in kwijt. Ik kom uit een muzikale familie met Aziatische roots, die super cheesy is. Op de Filipijnen houden mensen van karaoke, van 90's-ballads, van meezingen. Ik weet nog dat ik hele studiodagen probeerde een vocal in mijn productie te stoppen, maar dat het maar niet lukte. Ik kon op een gegeven moment geen kickdrum meer programmeren. Ik heb toen gezegd: "Of ik stop met muziek maken, of ik gun mezelf alle vrijheid." Het was een super schrale periode, want ik nam ook geen technoboekingen meer aan, maar uiteindelijk kwam er met de Dutch house een stroming langs die ik simpelweg heel leuk vond. Ik had nooit gedacht daar bakken met geld mee te verdienen. Het is toch gek dat ik er bij een technopubliek niet mee weg kom om twee of drie mainstream platen in een set te draaien, terwijl ik voor een commercieel publiek wel een paar technotracks kan gebruiken? De overstap heeft me echt de vrijheid gegeven die ik wilde.’
Is het technisch gezien anders om EDM te draaien?
‘Heel anders. Ik vind het draaien van techno makkelijker, omdat het een kwestie is van ritmes over elkaar heen leggen. Als je richting popmuziek gaat zit je met akkoorden, vocalen, breaks, elke zestien maten weer. Je moet zó goed weten hoe de plaat in elkaar zit.’
Wat ik zelf altijd lastig vind bij EDM-sets: na tien minuten is de zaal al drie keer ontploft, na twintig minuten denk je: waar kan het nu nog heen? Hoe kun je met die muziek in hemelsnaam dynamiek opbouwen?
‘Wat je nu zegt is een kwestie van luisteren naar heel veel slechte dj’s die er niet mee om kunnen gaan. Het aloude cliché van een verhaal vertellen geldt ook voor EDM-sets. Je hoort soms dj’s die denken dat ze na een hit domweg een hiphopplaat kunnen draaien, dan weer iets anders en dan weer een hiphopplaat. Maar zo werkt het niet. Draai je eerst twintig minuten lang op 126 BPM en knal je er daarna een hiphop throwback in, dan werk het wel.’
Wie is de beste dj in de EDM?
[‘…. Hele lange stilte] Ik weet het zo snel niet. Oh ja, A-Trak natuurlijk!’
Hoeveel EDM dj’s draaien eigenlijk helemaal niet? En kun jij dat als toeschouwer horen?
‘Dat is lastig te zien, behalve natuurlijk als een dj precies in het mix-moment op zijn tafel gaat staan, maar ik weet dat veel van die jongens altijd hetzelfde setje afdraaien, van A tot Z. Ik heb voor mezelf als regel: een goede combinatie mag ik nooit twee keer doen.’
Waarom niet? Je reist de hele wereld af, staat een dag later misschien wel op een heel ander continent. Dan heeft toch niemand er last van als je een succes-combi een maand lang blijft gebruiken?
‘Ja, het zou kunnen maar ik vind het voor mezelf niet leuk. Ik probeer altijd anders te draaien. Van al die landen weet ik ook wat ze leuk vinden en wat niet. Als ik naar Brazilië ga weet ik dat ik geen samba of trommeltjes moet draaien, dat vinden ze niet leuk. Het is voor hen folklore, ze gaan ervan stilstaan. De wereld op zijn kop, maar het is echt zo. Rechte Europese muziek, Duitse grooves, de Deadmau5 sound, dat soort dingen vinden ze veel leuker. Voor hen is dat exotisch. In Amerika is trap heel groot, in Nederland ook, maar in Manchester of Liverpool moet ik daar niet mee aankomen. Ook niet met grime of dubstep, dat is getto Londen. Ik weet dat soort dingen uit ervaring, en je hebt het er ook wel over met collega-dj’s.’
'Mensen zeggen wel eens dat ik voor het grote geld ben gegaan, maar destijds was het tegenovergestelde waar'
©
Ruud Baan / Media Nanny
Weet je wat je gaat doen voor je begint?
‘Nee. Sterker nog: pas een minuut van tevoren, als ik mijn koptelefoon opzet, bedenk ik waarmee ik ga beginnen. Dat is soms best lastig, want bij een festival als Tomorrowland willen ze graag de laatste twintig minuten van je set al hebben om er de vuurwerkshow op te programmeren. Ik zeg dan altijd: geen idee, ik kan daar niet aan beginnen. Liever leuke muziek dan vuurwerk. Met CO2 hetzelfde. Dan vragen ze: op welke nummers wil je dat hebben? Geen idee. De helft van de tijd gaat het goed, de andere helft niet. Soms drukt mijn tourmanager zelf op de knop. Ik sta soms in mijn hoofd enorm te zuchten, maar ja, dat is de EDM way. Ik vind het super sell-out.’
Wat zou er gebeuren als jij zegt: geen CO2-kanonnen?
‘Ik weet niet, mijn management zou me lynchen. Ik zou het liefst ook de LED wall uit zetten, geen vuurwerk, geen CO2. Soms is halverwege mijn set de CO2 op, dat merk ik dan niet eens. Ik vertik het zelfs om iets in de mic te zeggen tegen mijn publiek. Het schijnt te helpen als ik dat doe.’
Het klinkt allemaal zo ongemakkelijk! Je bent succesvol in een wereld waarin je de helft van de gewoontes afwijst!
‘Ik weet het. Ik heb ook wel eens twee dj’s voor me staan die bij hun afsluitende hardstyle plaat hun shirt uittrekken en met de vlag van het land een groepsfoto maken. Heel even denk ik dan: moet ik dat ook doen? Maar in de reviews schrijft nooit iemand over die twee dudes die bovenop hun dj booth stonden en hoe vet hun CO2-kanonnen waren, dus ik heb er wel vertrouwen in.’
Wat je ook vaak hoort op EDM-festivals: de hit van het moment komt in elke set langs.
‘Haha, ja dat irriteert me ook mateloos. Gelukkig zijn er genoeg dingen die je kunt draaien als vervanger. Ik ben nogal van de throwbacks tegenwoordig. Daar is een handige formule voor: stel dat je publiek gemiddeld twintig jaar oud is, en je wilt berekenen welke muziek populair was toen ze vijftien waren, dan kom je uit bij een throwback uit 2011. Dat werkt het beste. Is je publiek dertig, dan moet je verder terug. Dan pak ik mijn foldertje van dat jaar erbij. Soms ga ik ook nog verder terug. Afgelopen jaar heb ik bijvoorbeeld vaak de 'Pokemon' tune gedraaid omdat dat weer populair was. Tijdens techbeurs CES in Las Vegas koos ik voor een dubstep-versie van het 'TETRIS' thema. Een tijdje terug ben ik begonnen met 'Circle Of Life' uit de Lion King. Iedereen die nu 23 is, was toen 7. Zelfs de grootste technopurist staat bij dat nummer te janken op de dansvloer.’
Wordt het dan niet te cheesy?
‘Absoluut, cheesy is het zeker. Maar ik vind een glimlach op de dansvloer belangrijk. Niet al te serieus. Je ziet dat gelukkig in de underground ook af en toe. Zo’n Ben Klock bijvoorbeeld die getrolld was door iemand die een veelgespeelde discoplaat onder zijn Boiler Room zette, en die vervolgens die track een keer in het echt gedraaid heeft. Dat vind ik leuk. Context is heel erg belangrijk. Ik had er laatst een discussie over met David Guetta. We hadden een track gemaakt met een sample van Kim Wilde’s 'Cambodja', die wilde hij niet uitbrengen omdat het te cheesy was. Kun je nagaan, David Guetta. Maar het was een track uit zijn eigen tienerjaren, in die tijd vond hij dat vreselijk, nu kennelijk nog steeds.’
Even later bracht ie zelf 'If You’re Happy And You Know It Clap Your Hands' uit, een kinderliedje.
‘Precies, het allerlelijkste dat je kunt bedenken. Dat was ook echt geen succes. Het verschil met de Pokemon tune is dat het nooit nostalgie geworden is. Mensen in Amerika zingen dat liedje nog steeds voor hun peuter.’
Wat is de allerbeste gig die je ooit gedraaid hebt?
‘Dat weet ik niet zo goed. Hopelijk moet die nog komen. Ik noteer wel altijd per jaar wat mijn nummer 1 was. Vorig jaar was dat denk ik mijn openingsset op het hoofdpodium van Tomorrowland. Alles klopte: hoe ik me voelde, het publiek, de interactie, het weer, de techniek. Maar ik weet ook nog een hele vette in Montreal in 2014 die zo’n beetje het tegenovergesteld was. Ik zou het Ile Soniq festival afsluiten voor 20.000 man, de regen kwam met bakken uit de hemel, letterlijk donder en bliksem. Voor mij stond Zeds Dead, die zo’n beetje elke hit in een dubstep jasje verpakte, tot John Legend aan toe. Ik dacht: ik heb geen flauw idee wat ik moet doen. Maar vanaf het moment dat ik begon - met NBA anthem 'Get Ready For This' van 2 Unlimited - zag ik dat het publiek nog lang niet naar huis wilde. Alles wat ik probeerde lukte, en bij elke kickdrum ging iedereen helemaal los in de stromende regen. Magisch.’
20 februari is Laidback Luke's nieuwe release XOXO verschenen.
