1. Arcade Fire op Pinkpop
Met stip op 1 staat de show van Arcade Fire waarbij alle mogelijke weergoden werden weerstaan. Wat gebeurde er ook alweer precies, die maandag van Pinkpop waarop de lucht net zo zwart was als de shirts van de vele metalfans? Na de song Ready to Start probeert Win Butler de Pinkpopbezoekers nog gerust te stellen: "Maak je geen zorgen, het begint pas te regenen zodra we klaar zijn met spelen”, lacht hij. Niets is minder waar: even later barst de hemel open. “Het was of Thor in zijn hellewagen door de hemel reed”, herinnert Eric Corton zich. Het noodweer kwam de show alleen maar ten goede. Met elke regendruppel leek het publiek in een extatischer euforie te geraken. Hint: er staan nog wel wat dingen op YouTube, zij het van middelmatige kwaliteit.
Jaaroverzicht: legendarische festivalshows van 2014
Welke optredens herinneren we ons over tien jaar nog?
Vorige week rangschikten we de optredens die we zelf in beeld hebben onder de noemer 'de beste 3voor12 concertvideo's van 2014'. Toch was er nog geen recht gedaan aan sommige geweldige festivalshows. Want helaas: niet van elk festivalshow van 2014 hebben we een video online staan. Daarom een lijstje met de meest memorabele festivalmomenten waar we zelf geen beeld van hebben. De shows waarvoor je ook geen bewegend beeld nodig hebt: een tekstje of foto is genoeg om je te herinneren hoe tof het was, nu of over tien jaar. Wat zijn de meest legendarische festivalshows van 2014?
2. Stromae op Lowlands
De Belgische grootmeester Stromae maakte op Pinkpop al indruk, maar zijn show kwam een paar maanden later in Biddinghuizen nog een stuk beter tot zijn recht. Teksten, muziek, uitstraling, band, visuals: alles viel op zijn plek. Hij mocht de grote Alpha-tent afsluiten, deze keer gelukkig in het donker. De enige omstandigheid waarin je een dronkemanslied ‘Formidable’ werkelijk kan voelen, uiteraard. Een volle Alpha zwalkte mee.
3. The Rolling Stones op Pinkpop
Zelden was er zoveel rumoer rond een op handen zijnde aankondiging. Kwamen ze wel of kwamen ze toch niet? JA! was het verlossende antwoord. Al stond de show op losse schroeven toen L'Wren Scott, de vriendin van Mick Jagger, in maart tragisch aan haar eind kwam. Maar uiteindelijk kwamen ze, en de firma Jagger en Richards maakte het waar ook. Een weergaloos bombardement van pre-1980 hits. En dat voor een band die in 2007 het Goffertpark niet meer uitverkocht kreeg. De Stones-moeheid lijkt definitief voorbij.
4. Four Tet in Trouw tijdens ADE
ADE is zo’n mega-event geworden dat er veel te veel gebeurt om op te noemen. Maar als we één show moeten noemen die blijft hangen, dan is het wel Four Tet in Trouw op de zaterdag. Ook Jon Hopkins deed die avond een live-set en Move D en Motor City Drum Ensemble hadden in de Verdieping de hele nacht het rijk alleen. Sowieso een uitstekende avond dus, maar Four Tet werd in één klap het hoogtepunt met de meest euforische Can’t Do Without You van de hele festivalzomer. Zijn moeder was getuige.
5. The War on Drugs op Best Kept Secret
2014 was het jaar waarin The War On Drugs de stap naar een veel groter publiek zette. Met sowieso een enorme hit Red Eyes op zak, maar dat hele album Lost in the Dream is geweldig. Adam Grunduciel en co. zagen zich verzekerd van de eerste plek in menig jaarlijstje waaronder de onze. En waar de band op Le Guess Who? Mayday nog niet volledig overtuigde, was dat op Best Kept Secret wel het geval. Whoeeeeeewh!
6. Neutral Milk Hotel op Le Guess Who? Mayday
Die Le Guess Who? Mayday kende hoe dan ook een aantal zeer goede shows - tegelijk zelfs - waarvan de reünie van cultband Neutral Milk Hotel de status ‘legendarisch’ het meest verdient. Het was pas de tweede keer dat de band op Nederlandse bodem te bewonderen was - de eerste keer als voorprogramma van Sparklehorse in 1998. Zestien jaar later hadden de liedjes van In An Aeroplane Over The Sea nog maar weinig van hun rauwe glans verloren. De bezoekers in de oude Tivoli sprongen mee alsof het tegelijk de eerste en de laatste keer was dat ze Neutral Milk Hotel zouden zien. Wat ook zeer goed mogelijk is.
7. Portishead op Lowlands
Ja, het was goed op Best Kept Secret 2013. Inderdaad, Portishead heeft sindsdien - wie had anders verwacht - geen nieuw materiaal uitgebracht. En toch waren de triphoppioniers uit Bristol op Lowlands 2014 nóg een tandje beter dan op BKS. Met maar één simpele reden: de perfectie mocht twee nummers langer duren. Een tijdloze band, nieuw materiaal of niet. Zelfs een vinyl-scratchende dj heeft bij de band uit Bristol niets meer met de jaren negentig te maken.
8. Selda op Le Guess Who?
Le Guess Who? had dit jaar een onwaarschijnlijke headliner: een Turkse protestzangeres die haar grootste successen in de jaren zeventig beleefde. En toch klopte het plaatje volledig: Selda is nog steeds een relevante artiest - ook voor een jonge generatie Turken - en bovendien inspireerde ze een groot deel van de andere Le Guess Who? acts: van Suuns tot Savages tot tUnE-yArDs. Wat een feest was het in de Ronda bij de Bob Dylan van Turkije. Rondedansen, rode wijn, uitbundig meegezongen teksten en de hits Pam Ince Ince en Yaz Gazeteci Yaz, beiden twee keer gespeeld. En guess what: van deze show hebben we in elk geval de audio online staan!
9. Moderat op Pitch
Het Amsterdamse festival Pitch stelt zich elk jaar tot doel om de meest relevante artiesten te boeken op het gebied van live gespeelde elektronische muziek. Zo’n headliner als Massive Attack valt dan enigszins uit de toon, maar gelukkig was daar Moderat in een kolkend hete Gashouder. Met indrukwekkende visuals, stoere elektronica, veel bass maar ook melancholische melodieen en Apparat-zang zorgde Moderat voor een heus verkeersinfarct op Pitch. Want die Gashouder bleek met 3500 plekken veel en veel te klein.
10. Future Islands op Le Guess Who? Mayday
Nóg een show op de extra dag die Le Guess Who? in mei organiseert. Zoveel goede acts op één avond zorgden voor de nodige hoofdbrekens bij het publiek. Future Islands speelde bijvoorbeeld tegelijk met The War On Drugs. De mensen die voor de wandeling cq. OV-fietstocht naar De Helling kozen, kregen daar geen spijt van. Songs van het toen gloednieuwe album Singles kregen van frontman Samuel T. Herring natuurlijk die kenmerkende theatrale voordracht. Grommen, croonen en stompen en bezeten dansen: niet is te gek.
11. Damon Albarn op Down The Rabbit Hole
Down the Rabbit Hole kende een al met al geslaagde editie met een line-up die het toch nét niet was. Hoe dan ook waren er hoogtepunten als de zeer bijzondere show van Damon Albarn. Hij liet zijn hits achterwege en koos voor Everyday Robots en het minder bekende deel van het Blur- en Gorillaz-repertoire. 'Slow Country', 'Kids With Guns' en 'Kingdom Of Doom' overtuigden het aanvankelijk sceptische DTRH, publiek. En dan was er ook nog die hartverscheurende ode aan soulzanger Bobby Womack. Pas net voor de show hoorde Albarn dat zijn vriend was overleden.
12. Craig David op Vestival
Het was ook het jaar van een aantal toffe nieuwe urbanfestivals. Op de NDSM Werf kwam Encore Festival in de plaats van Lockdown en in het Nijmeegse Goffertpark was de eerste editie van Vestival. Een beetje een schimmig verhaal was het: de volstrekt onbekende Chileense organisator AMI stortte zich ineens de Nederlandse festivalmarkt. Hoe dan ook waren er toffe shows van Miguel en A$AP Rocky. Het totaal onverwachte hoogtepunt was evenwel Craig David, die tegenwoordig tegelijk bleek te dj’en en zingen. En dat was toch best episch: het halve oeuvre van Drake meezingen terwijl je het zelf (knullig) aan elkaar mixt.
(13. Orgaanklap op Lowlands)
Vooruit, een nummer dertien. Omdat de totale madness van Orgaanklap op Lowlands niet onbenoemd mag blijven. Gore punkpop en een mansgrote spuitende piemel op het podium: daarmee moet je de jaarlijstjes gewoon wel halen.