Ze zijn er nog hoor, de hipsters. Of post-hipsters. Of hoe ze tegenwoordig ook genoemd willen worden. Zij maakt een foto van hem in het zonnetje: zijn baard twee vuisten lang, de snor als een los component in Franz Ferdinand krul. Broekspijpen opgerold, brilletje. Zij met een rond zonnebrilletje, haar korte broekje tot boven de navel opgetrokken, een kort truitje erboven dat net niet aansluit. Ze zijn er nog, maar zo'n reservaat als Pitch in zijn begindagen was, dat is het niet meer. Dat is natuurlijk ook onmogelijk. Van een schattig klein evenement voor progressieve dance rond het Westergasterras is het uitgegroeid tot een flink evenement met 13.500 bezoekers, waar een groot buitenpodium aan te pas moet komen en waar een strikt eenrichtingsbeleid geldt om mensen van de ene na de andere kant te leiden.
Pitch heeft zich tussen de honderden dance festivals in Nederland in korte tijd onderscheiden door een groot aantal live acts (en zo min mogelijk dj-sets) te boeken, en door bepaald niet puristisch te zijn. Zo begint de dag met een Afrikaans uurtje. Eerst is daar Seun Kuti, de jongste zoon van Fela, die hier nadrukkelijk het familiebedrijf draaiende staat te houden. Hij speelt met een aantal muzikanten op leeftijd uit zijn vaders befaamde Egypt 80 band (een band die uit zo'n tachtig roulerende leden bestond). Seun treedt op zonder shirt, in een broek die aan seksuele vitaliteit weinig te raden overlaat, met politiek geladen teksten en met de saxofoon als wapen. Kortom: je waant je terug in het Nigeria van 1978. Onverwoestbare muziek natuurlijk, en toch maakt de woestijnmuziek van Tinariwen in de Gashouder meer indruk. De Touareg band koestert de stijlvolle beschermende kleding die de Sahara thuis van ze vraagt, en speelt een buitengewoon rauwe, hypnotiserende mix van traditionele muziek uit de regio en Westerse psychedelische rock, met een hoofdrol voor een aantal elektrische gitaren die klinken alsof het zand er nog in rond waait. Vooral ritmisch is het soms een stuk ingewikkelder te volgen dan Seun Kuti, maar het is ook zo genadeloos goed gespeeld dat je wel mee moet.