Typisch studententafereel op de Biltstraat: een jongen in ochtendjas hangt met een controller in zijn handen onderuit op de bank. Het is kwart over een. Paul: "Een dansavond als Pop-O-Matic kent in feite drie soorten publiek: mensen die komen omdat het druk is, mensen die het leuk vinden maar niet echt snappen waar het om draait, en de harde kern die het concept volledig voelt. Die laatste groep staat vooraan, voor hen draai ik het liefst. Deze jongens horen daar bij. Het leuke vind ik dat zo'n dansavond elke keer weer een nieuwe generatie liefhebbers aanboort, die weer hun eigen ding doen. Deze jongens hebben hun eigen internetradioprogramma, dat wordt opgenomen in een slaapkamer. Ze draaien dubstep en bass, en dan niet de geijkte brostep." "ChastFM heten we, geinig bedoeld als combinatie van 'chanter' en 'kast'. We hebben het maar gehouden." De mannen van ChastFM laten hun studio zien. Er staat een kast met 12 inches - "We draaien alles liefst op vinyl" - een rommelig opgemaakt tweepersoonsbed en een gigantische verzameling lege flessen wodka, Jägermeister en aanverwanten. Paul: "Ik support deze jongens graag. De week na Lowlands ben ik te gast en draai ik voor hen een dubstep-set. Er zal ook wel een Pop-O-Matic klassieker tussendoor komen."

Pak hem beet een jaar geleden verhuisde Excelsior recordings naar Amsterdam Noord. Tot die tijd zat het aimabele label lange tijd in Utrecht, aan de Oudwijkerdwarsstraat. Er zit nu een fietsenwinkel, met daarin twee heren met een opvallende voorliefde voor oude wielerromantiek. Natuurlijk is de kast er ook nog. DE KAST. "Ik woon pas een jaar of vier in Utrecht, daarvoor reisde ik altijd op en neer vanuit Nijmegen. Daar ben ik begonnen met draaien. Eerst in discotheek The Swing, daarna in Doornroosje. The Swing, daar zijn toch heel wat prominenten uit de Nederlandse muziekindustrie hun carrière begonnen. In de eerste Pop-O-Matic jaren sliep ik dus vaak in de kast van Ferry Roseboom. Daar lag standaard een matras voor gasten. Geen meisjes meenemen, luidde de streng-vaderlijke voorwaarde. Absoluut geen meisjes. Zeg nou zelf: dit is natuurlijk de ultieme werkruimte. Er was natuurlijk geen douche, maar dat gaf niet. Ferry had ik leren kennen doordat ik bandjes begon te boeken voor de Avond van het Kippenvel. Elke keer kreeg ik weer dezelfde man aan de lijn als ik een band leuk vond. Het leverde soms wat gekke momenten op, als Ferry niet aangekondigd had dat ik er was en ik om half twee in mijn onderbroek de kast uit stommelde terwijl er een of andere meeting over artwork plaats vond."

Als je vanuit Tivoli naar links gaat, hobbel je vanzelf het centrum van de stad in. Ga je de andere kant op, naar het eind van de Oudegracht, dan beland je op een van Paul's favoriete plekken van de stad: het Ledig Erf. De plek waar PvdA-Utrecht zijn biertjes drinkt als het lekker weer is, maar ook de plek waar hij rustig rond kan lopen als hij 's nachts eens niet kan slapen. Meest prominente pand op het pleintje is het Louis Hartloopercomplex, een bioscoop met veel gevoel voor sfeer. "Het is vernoemd naar een bekende explicateur, zo iemand die commentaar gaf bij stomme films. Bij zoveel mogelijk films doen ze dat hier nog steeds, iemand een praatje laten houden voor de film. Afhankelijk van wie het doet kan dat heel leuk uitpakken. Hun filmkeuze is natuurlijk het belangrijkst: altijd als ik een film wil zien, draait hij hier. In Nijmegen ging ik vaak alleen naar de bioscoop, maar hier vond ik dat wat ongemakkelijk. Ik ben geen Tiësto, maar in dit circuit zijn er best veel mensen die me kennen. Ik had zin om rustig in mijn eentje film te kijken, dus de eerste keer was ik een beetje zenuwachtig. Ik wilde gewoon in mijn eentje in een hoekje wegdromen. Ik dacht: als ik nou pas binnen kom als het al donker is en de reclames al beginnen. Maar in deze bioscoop was dat een slecht idee: je komt juist van boven binnen en iedereen ziet je. Ik hoorde: he Paul, ha Paul, he Paul. Ach, vanaf dat moment heb ik het gewoon gedaan."

Met lede ogen ziet ook St Paul aan hoe zijn geliefde Tivoli over iets meer dan een jaar zal verdwijnen uit het pand aan de Oudegracht. Hij spreekt zijn vertrouwen uit in het nieuwe Muziekpaleis, maar hij hecht ook aan het sfeervolle huidige pand. Veertien jaar alweer draait hij er. Het is even zoeken op de zolder van Tivoli. Ergens moeten nog oude posters liggen. Het lukt niet ze te vinden, maar verhalen liggen er voor het oprapen. Over Alabama Shakes, die hier laatst speelden. "Na afloop raakte ik aan de praat met de bandleden. Ik begreep al snel dat ze meer geïnteresseerd waren in mijn vrouwelijke gezelschap, en ze vroegen ons mee backstage. Het is niks geworden, zo knap zijn ze nu ook weer niet. Maar daar zat ik dan, backstage in mijn eigen podium. Op een gegeven moment kwam programmeur Johan Gijsen langslopen, met zo'n blik: huh? Onlangs hebben we hier mijn veertiende verjaardag gevierd. Ik had een gek idee: jacuzzi's in de rookruimte. Dat keuren ze nooit goed, zei iedereen. Wel dus. Vanaf het moment dat de deur open ging doken kids in hun ondergoed het zwembad in. Aan het eind van de avond leek Tivoli op een gesmolten ski-piste. Veertien jaar alweer. Het gaat altijd een beetje in golven, omdat je afhankelijk bent van de muziek van het moment. Ik wil de hits draaien, ik wil liedjes, maar ik wil ook een edge. Toen ik net begon, liep de Britpop op zijn laatste benen. Daarna volgde de moeilijkste periode in mijn dj-bestaan: de nu-metal, die ik weigerde te draaien. Gelukkig brachten de White Stripes en later Franz Ferdinand redding."
 

Als echte vrijgezel is St Paul de zelfverklaard koning van de afhaalmaaltijd. Dat gaat volgens vaste patronen. Nummer 28 bij de Thai, pizza di Roma bij Toscana. Onder het motto van Woody Allen: 'change equals death'. De variatie zit hem in de verschillende eettentjes die af en toe op een bezoekje mogen rekenen. Een nieuwe gelegenheid op de kaart: Mama's Koelkast. Op het eerste gezicht is het een kledingzaak, met schoenen en tassen in de etalage. Wie beter kijkt ziet twee koelkasten staan. Eigenares Aaliyah vertelt: "We doen dit pas sinds een maand, maar het loopt meteen heel goed. We hebben een koelkast van Mama Nadia, die maakt Marokkaanse gerechten, en een koelkast voor Mama Jane, die Surinaamse gerechten maakt. Je kunt gewoon de koelkast open trekken en er uit pakken waar je zin in hebt. Je weet dat het goed is, want die mama's gaan je natuurlijk niks slechts voorzetten. Mama Jane is nu op vakantie naar Suriname, dus haar eten staat in de vriezer. We willen het uitbreiden met steeds meer koelkasten. De laarzen gaan eruit."

Hoe kan het ook anders met een ouderwetse verzamelaar als St Paul: een platenzaak op de route. De dj groeide op in de Waaghals in Nijmegen. Van daaruit vulde hij een complete bibliotheek in zijn appartement. De kamer met vinyl is en blijft de favoriete slaapkamer als er af en toe gasten overnachten, terwijl de woonkamer toch echt veel ruimer is. In Utrecht komt St Paul graag over de vloer bij Plato aan de Voorstraat. "De Waaghals heeft als voordeel dat het geen keten is. De twee mensen achter de balie zijn er altijd, ze hebben jou groot zien worden, ze houden van alles apart voor je, nog persoonlijker, nog meer High Fidelity. Bij Plato vind ik de collectie heel goed, ze zijn super klantvriendelijk, goed in import. Met Plato en Waaghals samen heb ik alles gedekt. De liefhebber in mij wil dat ik een goede plaat wil hebben. Ik wil het kunnen ruiken, de liner notes lezen. De romanticus in mij moet dat soort dingen hebben. Vinyl is het mooiste, maar in de cd zit toch echt meer energie dan eentjes en nulletjes. Als je nu zestien bent, geen collectie hebt en ook geen portemonnee, snap ik wel dat je er niet aan begint. Ik vind het het mooiste decor in je huis dat je je maar kunt wensen. Ik mag hopen dat ik nooit een vriendin tegenkom die daar anders over denkt."

Lees ook A Campingflight to Rotterdam met Dave von Raven van The Kik, A Campingflight to Groningen met Posij, A Campingflight to Eindhoven met Fresku en A Campingflight to Amsterdam met Joost van Bellen.