#CB12: Paul Buchanan: "Succes is grillig"
"Niet de hele wereld zit te wachten op Paul Buchanan"
16 november 2012
Paul Buchanan kijkt uit zijn keukenraam in Glasgow en ziet een man met een paraplu voorbij lopen. ‘Hoe kan het ook anders.’ Tinseltown in The Rain. Na dertig jaar in The Blue Nile, het trio dat romantisch verlangen tot een kunst verhief, is Buchanan veroordeeld tot solobestaan. Eerder dit jaar bracht hij het prachtig intieme, maar ook licht desolate Mid Air uit. Het leverde hem een uitnodiging voor Crossing Border op. Buchanan kijkt reikhalzend, maar ook met enige nervositeit uit naar zijn show in Den Haag. Tot dusver speelde hij slechts twee solo-optredens, op twee kleine festivals in Ierland. ‘Daar stond ik in een intieme setting, een achterafpodiumpje eigenlijk. Een veilige gedachte.’ Grote concertzalen zag hij niet echt zitten, daarom vroeg hij aan Crossing Border ook om een bescheiden podium. ‘De vorm is zo anders dan met een band. Je bent zo naakt, je kunt je achter niets verschuilen. En je moet ook realistisch blijven: niet de hele wereld zit te wachten op Paul Buchanan.’