Nagasaki Swim brengt extra pit in dromerige indiefolk

Na twee albums met intieme, uitgebreid gearrangeerde indiefolk, beweegt de Rotterdamse band Nagasaki Swim richting een nieuw muzikaal tijdperk. Het eerste smaakje heet ‘Picture’ en duurt maar liefst zeven minuten. Genoeg om op te kauwen dus. ‘Ik schreef het liedje in mijn slaapkamer,’ vertelt Jasper Boogaard. ‘Het was eerst een heel ander liedje met een soort rare outro. Ik heb alles geditcht, maar die outro… Daar kon ik nog wel wat mee, dacht ik.’ 

En inderdaad, op de dromerige indiefolktrack is de outro erg opvallend. Vanwege de autotune-vocalen van Boogaard, de springerige keys van toetsenist Kat Kalkman en bovenal de saxofoon van Mart Boumans (Personal Trainer). ‘Vorig jaar op Into The Great Wide Open deden Mart en ik een kleine sessie. Dat werkte zo nice dat ik hem op de boot terug gelijk vroeg om samen een liedje op te nemen. Hij kwam zelf met het idee om tijdens de tweede verse met de saxofoon te komen. Daarna zei ik dat hij helemaal los mocht gaan tijdens de outro. Dat is geloof ik aardig gelukt.’ 

‘De nieuwe muziek klinkt vrij anders dan op Everything Grows. Dat was soms een beetje veilig,’ vertelt Boogaard. En nee, veilig is ‘Picture’ inderdaad niet te noemen. Er zit wat meer tempo in, de saxofoon krijgt veel speelruimte en het geheel neigt zelfs naar dreampop. ‘Dat heeft met verschillende dingen te maken. Allereerst heb ik de productie uit handen gegeven. Ik zocht naar iemand die het wat spannender kon maken. Al snel kwam ik uit bij Mark Watter, ook producer voor Alex G. Ik merkte na één liedje al gelijk veel meer compressie, meer agressie. “Tja, Amerikanen. Die doen dat gewoon zo”, werd me later verteld. Het heeft daardoor allemaal wat meer pit.’ 

Waar Everything Grows nog ging over een stroef schrijfproces, had Boogaard ditmaal genoeg inspiratie opgedaan. ‘Onder andere door South By Southwest, waar we dit jaar naartoe mochten. Ik heb zoveel coole bands gezien, maar het was ook zo chaotisch. Alsof er tien Poprondes tegelijk door je stad gaan.’ Daarnaast liet hij zich inspireren door de muziek van MJ Lenderman en bovenal door cinematograaf Robby Müller, bekend van de films van Wim Wenders. ‘Hij kon zulke gave nachtscènes maken. ‘Picture’ gaat over een bedrukkend gevoel. Een soort scène waarin je ‘s nachts bij een tankstation in je auto zit en er niet uit kan. Het leek me heel cool om de muziek te laten klinken als zo’n nacht. Het mag wel een beetje creepy voelen, of dissonant. Het grootste deel van mijn muziek is uplifting, maar dit helemaal niet. Het is een stuk gevoeliger en dichter bij mezelf.’