Nagasaki Swim spreekt zichzelf moed in met weelderige indiefolk
Tweede plaat van de Rotterdamse indiefolkie is een ode aan het ploeteren en het schrijfproces
Van 'Oxford Comma' tot 'Dancing in the Dark', van Belle and Sebastian's 'Storytelling' tot 'A Perfect Sonnet' van Bright Eyes: er zijn talloze liedjes geschreven over het schrijven van liedjes. Aan dat canon voegt Jasper Boogaard nu een heel album toe: Everything Grows is de tweede plaat van zijn indiefolkproject Nagasaki Swim, en een ode aan de noeste arbeid, het ploeteren en het schrijfproces.
Everything Grows was ook een flinke worsteling om te schrijven, vertelt Boogaard. 'Ik had tien studiodagen geboekt in september, daarna wilde ik alles af hebben, maar het kwam niet goed uit de vingers. Met de band ging het ook niet zo goed: het debuut was enthousiast ontvangen, maar toen we live zouden spelen kwam covid nog een keer om de hoek kijken, en werden shows gecanceld. Daarna leek het op te zijn: er keken toffe nieuwe bands om de hoek, wíj hadden geen nieuwe muziek, het voelde alsof het momentum over was.'
Dat kwam hard aan. ‘Ik had mijn identiteit aan de band gelinkt, en mijn mentale gezondheid was gelinkt aan hoe goed het ging met de band... wat super ongezond is. Het schrijven van deze plaat heeft me geholpen om die emoties te herkennen en het een plekje te geven. Toen ik 'Everything Grows' schreef viel het kwartje: hierover moet het album gaan. Met deze plaat vertel ik mezelf: het is oké als het niet gaat zoals je wilt, ploeteren is onderdeel van het groeiproces. Zonder wrijving geen glans.'
Qua sound zit Everything Grows dicht op de rijk gearrangeerde indiefolk van zijn debuut The Mirror. Boogaard verfijnde die plaat deels tijdens een stage in de Headroom Studio in Philadelphia, de thuisbasis van o.a. Alex G, Hop Along en Algernon Cadwallader, en nog steeds speelt de Philly-scene een rol op zijn plaat. Naast de vioolpartijen van Molly Germer (Alex G) hoor je nu ook de countryfolk lap- en pedalsteel van Mike Brenner, die zijn lapsteelpartijen ook verleende aan de cultplaten van Songs: Ohia. 'Ik vind Mike supercool, hij komt regelmatig in die studio om partijen in te spelen. Ik ben van de zomer nog in Philadelphia geweest, die scene is heel speciaal voor mij. Die specifieke folksound hoor je niet echt in Nederland. Omdat Philadelphia zo'n rijke emoscene heeft, lijken folk en emo daar met elkaar verweven te zijn. Het klinkt triester, angstier. Precies het snijpunt van wat ik mooi vind.'
Nagasaki Swim speelt binnenkort op o.a. Grasnapolsky en Motel Mozaique