Creepy Karpis is een haast letterlijk oorverdovende tornado; de zanglijnen van de frontman komen nauwelijks boven het vrolijke gebulder van de gitaren, bas en drums uit. Huisbewoners steken hun hoofd rondom de deur, nieuwsgierig naar de bron van de dromerige, tropische en bombastische herrie. Rockende gitaren, echoënde zanglijnen en een dansbare bas vormen de kern van nummers die zich laten kenmerken door een spannende en opzwepende opbouw, wat resulteert in een explosief einde. Creepy Karpis speelt met een mentaliteit die perfect past bij de studenten. De tweede gitarist zit met zijn voet in het verband omhoog, er wordt tussendoor een luidruchtige boer gelaten door de drummer – het maakt ook allemaal niets uit. Bij het optreden van Creepy Karpis geldt: niets moet, maar alles mag.
Op een grauwe dinsdagavond in februari vinden artiesten van overal ter wereld hun weg naar de studentenkamers van Middelburg. Voor één avond verandert de stad in het bruisende hart van Stukafest, een landelijk initiatief dat optredens organiseert in studentenkamers. De optredens zijn verspreid over het stadscentrum en iedere act speelt drie rondes. Tussen de halfvolle bierflessen, muren bekladdert met intellectueel diepzinnige quotes en aangekoekte vaat in de keuken, spelen onder andere Creepy Karpis, Bright Blue Gorilla en Gita Buhari.
Creepy Karpis
Bright Blue Gorilla
Overgevlogen vanuit Los Angeles, vindt muzikaal duo Bright Blue Gorilla zich in café Isings. De zaak, gevuld met geschiedenis, verhalen en de lichte geur van koffie, vormt het perfecte toneel voor het duo. Alle rondes zijn compleet uitverkocht en de verwachtingen zijn hoog gespannen als Michael Glover en Robyn Rosenkrantz zich tot het publiek wenden. Al gelijk valt op dat Bright Blue Gorilla ontzettend gericht is op het publiek, terwijl ze vrolijke, opwekkende en dromerige songs ten gehore brengen. De muziek klinkt filmisch, verhalend en beeldend op de akoestische gitaar en ukelele. Afwisselend zingt het duo eenstemmig en tweestemmig, en het klinkt vrolijk, kleurrijk en sprankelend van fantasie. Het publiek heeft duidelijk minstens zoveel plezier als het duo, en laat zich meevoeren op een muzikale reis. Het duo vertelt hoe ze al hun bezittingen hadden verkocht om te kunnen reizen en te musiceren. Dit doen ze nu als 27 jaar. Breed lachend adviseren ze de studenten: nu is de tijd om domme dingen te doen, geniet er lekker van.
Gita Buhari
Elders in Middelburg zit de sfeer er al goed in voordat Gita Buhari zelfs nog maar het denkbeeldige podium betreedt. Het studentenhuis, magisch verlicht door kaarsen en neonlichten, zit stampensvol en zodra de drie bandleden hun eerste song inzetten, dromt het publiek samen. Gitaar, zang en elektronica smelten samen, terwijl de frontvrouw zingt over gelijkheid, seksualiteit en existentiële crisissen. Haast onmiddellijk is het publiek aangetrokken tot de muziek, wat een dromerig, traag en romantisch geluid heeft. De elektronische beats, soulvolle gitaar en zwoele, volle zanglijnen vormen samen een sensuele cocktail. Er wordt gedanst; eerst wat voorzichtig, later uitbundig op de maat aangegeven door Gita Buhari. Psychedelische en kleurrijke wolken worden op het drietal geprojecteerd, wat het optreden een mysterieuze toon geeft. “I dream of times when conflict ends,” zingt de charismatische frontvrouw. Tijdens het Stukafest optreden van Gita Buahri waant het publiek zich heel even in die droom.
Spelen tussen de halfvolle bierflessen, muren bekladdert met intellectueel diepzinnige quotes en aangekoekte vaat.
Stukafest afterparty: dansen op de dinsdagavond
Volgens goed gebruik heeft elk zichzelf respecterend festival een afterparty waar iedereen nog even kan nagenieten onder het genot van goede muziek en een pintje. Zo ook Stukafest Middelburg, waar twee toffe en unieke acts met gemak de hele zaal in beweging zetten.
De aftrap is voor het Rotterdamse l’ENFANT, van origine een project van de broers Oscar en Thomas Peters. Ondertussen is dat projectje wat uit de hand gelopen, is er een ep uitgebracht op het label van Kraak & Smaak en staan de broers met een zeskoppige band op podia door het hele land. De muziek wordt door henzelf omschreven als indie-electronica, maar heeft misschien nog wel het meeste weg van de Amerikaanse underground clubscene eind jaren 90, die zo pakkend wordt vastgelegd in (cult)films als Blade. De muziek luistert heerlijk weg en is ook goed dansbaar. Poppy synthesizer melodietjes, pompende bassen en galmende gitaren leggen een mooie basis voor zweverige en mijmerende zang. De muziek verveelt geen moment, iedereen danst en de band wordt steeds beter naarmate het optreden vordert. Tot ieders schrik is de band na een uur al uitgespeeld en wordt er plaats gemaakt voor de tweede act van de avond: Nadav Dagon.
Midden in de zaal staat een drumstel opgesteld met twee enorme drumpads in plaats van de gebruikelijke snaredrum. De Israëlische Nadav Dagon neemt plaats en creëert met een grote ‘ocean drum’ een sfeervol intro. Dan lanceert hij een paar samples op zijn drumpads en drumt de dikste dancebeats op de rest van het drumstel. Hier staat eigenlijk dance dj pur sang: niks laptops en voorgeprogrammeerde shows; alles gebeurt live en komt uit de polsen en voeten van Nadav Dagon. In no time staat de zaal te springen op de tegen de techno aanhangende beats en melodieën die uit het drumstel en drumpads geduwd worden. Als je na 10 minuten springen even op adem komt en naar Nadav Dagon kijkt, dringt pas door hoe goed deze producer is. Drummen is al moeilijk genoeg, maar de Israëliër mixt daar live nog melodieën en samples doorheen. Tot twee keer toe wordt hij teruggeroepen door het enthousiaste publiek, waar hij zichtbaar van geniet.
Helaas geeft de klok dan al kwart voor twee aan en is het voor derde act Etienne Manuhuwa echt te laat om nog een set te spelen. Balen, maar gelukkig zien we hem vast nog eens draaien op Pokoe!
Tevreden en moe loopt de Spot leeg, iedereen gaat op het gemakje naar bed. Het is tenslotte dinsdag en morgen moet er gewoon weer gewerkt en geleerd worden. Dat drukt de pret van een te gekke editie van Stukafest 2017 echter niet. Op naar volgend jaar!
Nadav Dagon