Voor het neerzetten van dit krachtige optreden heeft Martyn Joseph overigens weinig nodig. Hij heeft vier gitaren staan die hij afwisselt en gebruikt een pedalboard, maar doet alles alleen. De enige mensen die hem af en toe ondersteunen in de zang zitten in het publiek. De zanger lijkt hier graag gebruik van te maken door het refrein eerst voor te zingen en het publiek het vervolgens te laten herhalen. Dat het publiek enthousiast is om mee te doen blijkt vooral wanneer het koppel dat vooraan zit wordt geïdentificeerd als de "crazy belgians" die al naar acht optredens van de tour zijn komen kijken. De participatie zorgt voor een gezellige en informele sfeer. Dit wordt onderstreept wanneer de zanger vraagt of iemand een aansteker bij zich heeft, omdat de kaars bij hem op het podium is uitgegaan.
Op zondagmiddag 19 februari staat Martyn Joseph in De Piek in Vlissingen als de laatste stop van zijn Europese tour. De zanger uit Wales speelt hier voor een redelijk klein maar enthousiast publiek. De zaal is opgevuld met vier rijen stoelen en bijzettafels met kaarsen en pinda's en geeft daarmee meer de indruk dat je klaar zit voor een theatershow dan een concert. Voor twee en een half uur speelt de zanger met veel kracht optimistische muziek over serieuze onderwerpen. Qua genre lijkt deze man moeilijk in te delen, maar hij zegt zelf inspiratie te hebben gehaald uit de muziek van Bruce Springsteen.
Martyn Joseph
De indruk dat het eerder theater is dan een doorsnee concert blijft gedurende het hele optreden hangen. Naast het spelen van zijn nieuwe en al wat meer bekende liedjes neemt hij namelijk ook de tijd om te praten over de maatschappij. Hij heeft het over President Trump, Brexit (waar hij z'n excuses voor aanbiedt), vluchtelingen en ondersteunt dit met zijn muziek. De boodschap die hij wil overbrengen is echter niet negatief. Wanneer hij het heeft over deze toch wel zware onderwerpen blijft de rode draad dat er positiviteit te vinden is in het negatieve. Hij zegt na de eerste paar liedjes dan ook "I drove here to tell you everything is somehow gonna be allright." Naast deze grote onderwerpen snijdt hij af en toe ook iets kleins aan. Zo zingt hij een mooi lied over zijn moeder, iets dat hij zelf omschrijft als "not the most rock 'n roll of subjects, but I figured after 80 years of looking after me she deserves a song." Ondanks de kleine fout die hij hier maakt, ik neem aan dat hij nog geen 80 jaar is, wordt het sentiment zeker gewaardeerd. Aan het einde van het lied kan hij het echter niet laten om het toch weer wat breder te trekken. Terwijl hij de melodie blijft spelen legt hij uit hoe hij dit lied centraal wil laten staan voor alle sterke moeders en vrouwen over de hele wereld.
Zijn maatschappelijke betrokkenheid eindigt niet bij de onderwerpkeuze voor zijn nummers. Hij vertelt hoe hij sinds een paar jaar een goed doel heeft dat kleine ondernemingen over de hele wereld steunt. Met zijn muziek tourt hij over de wereld, verdient hij geld en doneert hij dit steeds weer aan een andere lokale onderneming dat een positief verschil maakt. Een zeer mooi initiatief passend bij een inspirerende zanger. Al met al is dit dus zeker een bijzonder optreden te noemen. Niet alleen door de hoge kwaliteit van het muzikale aspect van de show, maar ook zeker door de positieve gedachtes die ten grondslag liggen aan de muziek die hij zo enthousiast overbrengt. Zeker een aanrader als hij bij zijn volgende tour weer in Vlissingen, of zoals hij het noemt “Flissindjun”, speelt.
Martyn Joseph