Through the looking-glass

Vijf jaar geleden bracht ik met The Stream een liedje uit genaamd 'Sucker for Fairytales'. We hadden het nummer al vaak live gespeeld en ontvingen er erg goede reacties op. “Een hit” hoorden we ze soms zelfs zeggen na de show. En stiekem dachten wij dat zelf ook een beetje. Totdat we, toentertijd pas in de studio, erachter kwamen dat de duur van de song bijna vijf en een halve minuut bedroeg.

Onze plugger wilde ermee naar Hilversum, maar het zou wel verstandig zijn dan een radio-edit te maken. Ik schreef rond diezelfde tijd voor 3voor12 Zuid-Holland en ik wijdde er zelfs een (vergeleken met nu, hele lange) column aan, hoe lastig ik het wel niet vond om liedjes in te korten. Dus, in onze hit werd niet geknipt.

Toen wij onlangs bezig waren met de heropnames ter ere van ons jubileumjaar gebeurde er weer iets vreemds. En wederom had het te maken met het besef van tijd in dit liedje. Na slechts enkele takes wilden we de beste take uitkiezen. We kozen unaniem voor de laatste. Tempo, sound, samenspel en gevoel, alles leek te kloppen. Maar, pas vele luisterbeurten later merkte ik het op: We hadden een volledige regel van het laatste couplet overgeslagen.

De bijbehorende videoclip uit 2015 verwijst deels naar Alice in Wonderland. En juist in dat verhaal is te lezen hoe erg je te pakken genomen kunt worden als je ruzie maakt met 'de tijd'. Ik besloot daarom geen risico te nemen en onze misser als een duidelijk signaal te zien. We krijgen nog eenmaal de kans om 'Sucker for Fairytales' in de juiste lengte op te nemen. En daarom hebben we het zo gelaten, compleet mét misser en zonder die “extra” regel.

Gelukkig kan ik wel verdedigen dat we nog steeds geen echte radio-edit hebben gemaakt. We hebben 'm namelijk al in de studio ingekort, toch? En of het dit keer weer een hit wordt? Dat sprookje vertel ik over nog 'n jaar of vijf...