Column: Radio Edit

Spil Jan Stroomer van poprockband The Stream houdt column bij

Tekst: Jan Stroomer ,

Deze zomer stond ik zowaar voor een dilemma. Nadat ik mijn demo's van de releases voor komende maanden naar King Play Music had gestuurd, kreeg ik bij het liedje voor augustus het volgende commentaar: "Intro voor de radio edit weg laten. Einde op 3:36 afronden." Het woord radio edit was al wel vaker gevallen met betrekking tot mijn liedjes. Bij het zien van de duur van een willekeurige track werd het vaak wel genoemd, zijnde hypothetisch wellicht. Maar bij die songs bleek het vervolgens simpelweg onmogelijk om in te korten.

Bij dit liedje ligt dat anders. Het lied bestaat uit twee delen. Het daadwerkelijke verhaal eindigt al na zo'n drieënhalve minuut en daarna volgt de  zogenaamde muzikale hyperventilatie. Zowel tijdens de intro als de ending hadden we ons als band onbegrensd qua tijd gevoeld. Een extra rondje met orgel, daarna een bassolo, drum iets drukker, en nog een rondje. We gingen maar door. En dat resulteerde uiteindelijk in een liedje van ruim zes minuten. Ok, radio edit, voor deze ene keer dan...

Waarom ik zo krampachtig doe over het inkorten van een liedje? Waarschijnlijk omdat ik meestal in het schrijfproces in één keer een compleet liedje uitwerp. Natuurlijk begint daarna het schuren en schaven pas echt. Maar over het algemeen is de grove vorm van het lied het eerste wat er uit mijn hoofd komt.

Het is daarnaast ook persoonlijke smaak. Ik houd van lange liedjes. Vroeger in een platenzaak waren het de bands als Queen, Dire Straits, Supertramp, 10CC en ELO die mij opvielen, mede vanwege de absurd lange tracks die ze op hun albums durfden te zetten. Ze moesten het gevoel hebben gehad op een oneindig groot doek te mogen schilderen. Begrensd hooguit door de technieken van toen.

Ondanks dat er tegenwoordig minder technische begrenzingen zijn, lijkt de vraag naar kort en bondig alleen maar groter geworden. Vroeger zaten we simpelweg vast aan de de hoeveel tijd die op het vinyl of de tape paste. Ik vind dat stiekem best een benauwende gedachte om de duur van een compositie aan te passen aan wat de geluidsdrager voorschrijft. Laat staan wat de luisteraar of de DJ aan kan. In 1974 zong Billy Joel al "If you're gonna have a hit gotta make it fit, so they cut it to 3:05". Tegenwoordig hebben we mp3 en oneindige opslagcapaciteit. Misschien is onze concentratiespanne dan gewoon korter geworden?

Three-o-five heeft hij net niet gehaald, maar, en dat is belangrijker, het liedje van augustus is dus ingekort. De lange versie staat vanaf deze week online, compleet met lange intro, bassolo, orgel en ellenlange ending. En de radio edit? Ik kreeg zojuist een melding via Twitter, ze gaan 'm draaien. Dus, wil je de radio edit horen? Luister dan naar de radio...