Het ons-kent-ons-gehalte van de avond is bij binnenkomst in de Qbus al duidelijk: de muzikanten van Divaz staan door de zaal verspreid, kletsende met vrienden, familie, collega's én oud-bandleden. Af en toe koerst een zwaaiende hand naar de deuropening. Wanneer de band onopvallend het podium betreedt, gaat het geruis in de zaal rustig verder - Divaz is geen mythische grootheid voor dit publiek, maar gewoon een groep oude bekenden met wie ze een feestje gaan vieren. Ze openen toepasselijk met 'Intro' - een klapper van een binnenkomer.
De gelegenheid voor dit concert is er niet zomaar eentje: Divaz viert dat ze al ruim veertig jaar met elkaar op de planken staan. In 1982 leerden gitarist Mark, drummer Loek en bassist Peter elkaar kennen in hun studententijd - tot vandaag de dag zijn zij nog steeds onderdeel van de band. Tussen andere bandleden is er wat wisseling geweest. Saxofonist Wim kwam vier jaar na aanvang erbij, percussionist René negen. Zangeres Anne is de nieuwste aanwinst en zingt sinds een jaar mee met de heren. De tijd waarin ze begonnen, de roerige jaren tachtig, was er een van grote sociale vraagstukken, massademonstraties en ontevredenheid - een tendens die terug te horen was in bijvoorbeeld het populaire genre new wave. Divaz deed daar niet aan mee en wilde juist een vrolijk tegengeluid bieden.