Het moet een spannende avond zijn voor de jongens van Kalima. De kersverse Leidse band speelt zijn allereerste show, en daar is aardig wat publiek op afgekomen. Helemaal groen is het zestal gelukkig niet, de band bestaat uit ervaren muzikanten die we kennen van Banda Carumba, Ziek, Downbeat Detonators en Dizzy Fingers. De stijlen van deze groepen geven een idee van wat we vanavond kunnen verwachten: een instrumentale mix van Zuid-Amerikaanse muziek, funk, disco en surf. Om precies te zijn halen de jongens veel inspiratie uit cumbia, een oorspronkelijk Colombiaanse muziekstijl gekenmerkt door zijn dansbare ritmes. Met, naast een bassist, drummer en percussionist ook nog een gitarist die af en toe percussie speelt, heeft Kalima een luxe ritmesectie die een groove vol ritmisch detail neerlegt. Voeg hier de melodieuze gitaarpartijen en sfeervolle akkoorden van de toetsenist aan toe, en je hebt een sound die mooi past binnen de recente wereldmuziek-revival. Hierbij moet je denken aan artiesten zoals Khruangbin, Gitkin en Yin Yin, die muziek uit verre landen weer hip maken door er een moderne twist aan te geven. Dat Kalima vanavond debuteert, valt een beetje te merken aan de geconcentreerde gezichtjes op het podium en een schoonheidsfoutje hier en daar, maar naarmate de set vordert begint de band zich wat comfortabeler te voelen en gaan ze merkbaar vrijer spelen. Zeker als het publiek de groep toejuicht tijdens een lange toetsensolo, zien we duidelijk Kalima’s potentie om een mooi feestje te bouwen. Het beste nummer wordt bewaard tot het laatst. De set wordt afgesloten met een lang, hypnotisch disconummer waarin cumbia en psychedelische funk samensmelten tot een originele stijl die heerlijk is om op te dansen. Tijdens hun debuut bewijst Kalima in staat te zijn om de Wibar in beweging te brengen, en met nog een beetje meer ervaring zouden ze dat ook zeker kunnen op de betere feestje van Leiden. Funked Up, luistert u mee?
Terwijl buiten de herfst langzaam zijn intrede maakt, konden we afgelopen zaterdag nog heel even doen alsof het zomer was. In de Wibar vond namelijk voor de tweede keer het tropische mini-festival The Pineapple Experience plaats. Het leukste exotisch fruit-feestje van Leiden begon ooit illegaal op de Ananasweg, maar is ondertussen doorgegroeid tot een legitiem evenement met een nieuw thuis. Een ananas-themafeest, wat moet je je daar bij voorstellen? Van tevoren werd een absurde hoeveelheid ananassen beloofd, en daar was weinig van gelogen. We zagen olievaten vermomd als blikken ananas, helmen met ananaspluimen, mensen verkleed als levende ananassen, you get the point. Er was natuurlijk ook muziek. Waar vorig jaar nog rockbands op het podium stonden, was er dit jaar een passend tropische line-up. Nee, geen Tropical Danny, maar met drie bands en meerdere DJ’s kwamen we niets tekort. Met de muziek van Kalima, Longo Longo en The Incredible Stacks trok de Pineapple Experience van Zuid-Amerika via Afrika naar… Roelofarendsveen? Wij beleefden het mee en zagen de Wibar veranderen in een kolkende piña colada.
Kalima
Longo Longo
Volgende halte van de Pineapple Experience: Nigeria. Wie dacht dat het podium bij Kalima al flink vol stond, moet helemaal verbaasd zijn zodra Longo Longo zijn entree maakt. Het dertienkoppige ensemble uit Utrecht past echt maar net op de bühne. Longo Longo speelt Afrobeat, een Nigeriaanse mengelmoes van jazz en funk, ontstaan in de jaren zestig. De orkestrale band werd eind 2022 opgericht als een muzikaal eerbetoon aan Fela Kuti, de pionier van het genre. Afrobeat draait om lange nummers met repetitieve gitaarlicks, funky drums en veel percussie. Net als bij jazz wordt er meestal eerst een thema gespeeld door de blazerssectie, waarna er uitgebreid de ruimte is voor zang of instrumentale improvisatie. Het vergt niet veel fantasie om je vanavond niet in de Wibar, maar in de Afrika Shrine te wanen, de legendarische nachtclub opgericht door Fela Kuti. We horen inderdaad een paar vakkundig gespeelde covers van de meester voorbij komen, zoals ‘Opposite people’ en ‘Zombie’. Ook bij hun eigen materiaal houdt Longo Longo zich netjes aan de regels van de Afrobeat. Dat doet het ensemble zelfs zo goed, dat er bijna geen onderscheid valt te maken tussen Fela Kuti-covers en eigen werk. Deels komt dit door de bezetting van de groep. Met vijf blazers en diverse percussie-instrumenten weet Longo Longo de typerende Afrobeat sound heel precies na te bootsen. Op de vraag of er nog Fela Kuti fans in de zaal zijn wordt wat lauwtjes gereageerd, maar op het podium staan die fans in ieder geval wel. De hele set lang zijn er brede glimlachen te zien op de gezichten van de bandleden. Het spelplezier van de band slaat snel over op de zaal. Na wat gecoördineerde danspasjes heeft Longo Longo uiteindelijk het publiek zo op de hand, dat één lange trompetnoot al een applaus losmaakt. Voor de grote finale splitst de band het publiek als de Rode Zee, waarna de voltallige blazerssectie de zaal in springt. De Nigeriaanse polonaise die volgt, moet een van de meest feestelijke taferelen zijn die zich ooit in de Wibar hebben afgespeeld. En dat wil wat zeggen.
The Incredible Stacks
Je moet het maar durven: een hele set improviseren voor een enthousiaste Wibar om half een ‘s nachts. De Roelofarendsveense heren van The Incredible Stacks hebben dan ook al flink wat zelfvertrouwen opgebouwd in de meer dan vijftien jaar dat ze samen spelen. Na Colombia en Nigeria klinkt het Veen misschien een tikje alledaags, maar dat lijkt precies niemand in de Wibar iets uit te maken zolang er maar gedanst kan worden. En laat de muziek van de Stacks nou precies daarvoor bedoeld zijn. Met een non-stop drumbeat, Kraftwerk-achtige synthesizertexturen, en funky slaggitaartjes, maakt het gezelschap een unieke vorm van analoge EDM. Garage disco noemen de toepasselijk in monteurspakken gekleede mannen het zelf. Met een zorgvuldig opgebouwde set proberen de Stacks een dansvloer aan te voelen net zoals een DJ dat doet. Dat gebeurt vanavond vrij letterlijk, want de band improviseert knap een naadloze overgang van de laatste plaat van Dr. Dynamite, die stijlvol de hele avond aan elkaar heeft gedraaid, naar hun eigen set. Improvisatie is dan ook waar de Stacks dat “Incredible” aan hebben verdiend. Door een soort telepathische communicatie voelen de bandleden perfect aan waar ze met hun muziek heen willen, en als gevolg is geen enkele set van de groep hetzelfde. We waren vorig jaar al onder de indruk van de Stacks op een 3voor12 Clubavond, maar in een nachtclub zoals de Wibar komt de muziek van de band nog een stuk beter tot zijn recht. Na een mooi uurtje zweten bij The Incredible Stacks stopt de Pineapple Experience voor zijn laatste halte bij DJ’s Katjang Pedis en Ramses & Vino. We kunnen u verzekeren dat er nog tot in de kleine uurtjes heerlijk geananast is!