MEROL is inmiddels ontpopt tot een diva die soms nauwelijks haar eigen succes kan geloven. Onder luid gejoel en met een outfit die letterlijk tot in de puntjes popster uitstraalt heeft ze de zaal al voor zich gewonnen zonder ook maar een woord te zingen. Het introlied 'Applaus' is een afscheid van de oude garde die zo skeptisch tegenover haar stond aan het begin van haar carrière, en de dames domineren vandaag de zaal. Zelfs de balkons staan vol, en de toeschouwers daar doen hun best om ook een stukje aandacht van de zangeres mee te pakken.
'laatbloeier' is een track die mooi resoneert met de ervaring van de millennial of zoomer die worstelt met verwachtingen in een wereld waarin maatschappelijke mobiliteit verleden tijd is, en tijdens 'gemengde signalen' speelt diezelfde giftige mix van aanmoedigen en afstoten zich op het niveau van een relatie af. Tracks van debuutplaat 'Troostprijs' komen bijna allemaal aan bod, en de tour ter gelegenheid van de release viert binnenkort de verjaardag.
De tekst kent iedereen inmiddels wel uit zijn hoofd, en tijdens rustigere liedjes zoals 'Je vais vite' is het uit volle borst meezingende meidenkoor duidelijk hoorbaar, zelfs bovenin de tent. De fik zit er goed in, en dus gaat alle subtiliteit overboord met het romantische 'Kus me even' en stoute 'Hou je bek en bef me' (waarvan we het debuut pakweg drie jaar terug in dezelfde toko meemaakten). Tijdens 'foefsafari' mag er geklapt worden, afhankelijk van hoeveel elleboogruimte er nog beschikbaar is waar je staat.
Dan is er een korte pauze in de set en worden met een gitaarsolo geamuseerd tijdens een omkleedmomentje, waarna MEROL terugkeert in een bodysuit met bloemmotief. Het thema gaat van niemandal naar tranendal met een paar nummers over kapotte relaties, waarvan er één vers van de pers is. De verduisterde belichting wordt spontaan doorbroken door de gloed van meedeinende smartphones.
Zo braaf mag het natuurlijk niet blijven en al snel passeren 'pastel' en 'Lekker met de meiden' de revue. Vanaf het balkon kijk je neer op een zee van dansende disputen, jolige jaarclubs en knallende cordialen. De band tussen MEROL en het publiek is er één van pure liefde. Ze wordt op handen gedragen tijdens het crowdsurfen en wandelt tussen de feestgangers voor een recordpoging tot 's werelds grootste groepsknuffel. Nadat ze het niet eindigende applaus beloont met wel twee toegiften, vliegen er tijdens de finale een aantal bh's het podium op (die ze vervolgens als een majorette rondslingert). De chemie spat er vanaf, en als elk optreden zo gaat kan de superster aan het eind van haar tour een lingeriewinkel als bijverdienste oprichten.