Sunday at Eight is natuurlijk een must-see en vanavond zijn ze te vinden op een zolderkamer waar platenhoezen van Wham! tot Patricia Paay aan de muur hangen. Hun eigen banner blijft niet eens hangen tot het eerste nummer voorbij is, maar we zijn inmiddels al ruim bekend met de heren. In blauwe belichting speelt het viertal een sterke set met hun eerste single ‘The thrill’ en het strak gespeelde ‘The game’ als vaste steunpilaren. De stemvervorming in de zang werkt niet helemaal in de akoestiek van de ruimte, maar al snel let je daar niet meer op.
Stukafest staat garant voor twee dagen muziek, theater en meer in de verschillende studentenhuizen die Leiden rijk is. Er zijn drie rondes en bezoekers pakken elke keer een andere act van een half uur voordat ze doorgaan naar de volgende bestemming. Op de tweede dag is er ook een knallende afsluiter in Gebr. de Nobel. 3voor12 Leiden ging ook op pad en pakte de volgende acts mee.
©
Fraukje Vonk
Onbekend territorium met Sunday at Eight
Dan pakt bandlid Bas de saxofoon voor het nummer ‘Why can’t we be friends’ en belanden we in onbekend territorium met twee nieuwe liedjes. Het wat pittigere ‘Another day’ is een welkome afwisseling op het zachtere geluid van de rest van de set. De vooralsnog titelloze afsluiter leunt, opmerkelijk, op Latin motieven. De band wordt vaak met de Beatles vergeleken qua geluid en het is mooi om te zien hoe de mannen in die trend experimenteren naarmate ze zich muzikaal verder ontwikkelen. Het is geen wonder dat ze voor alle drie de rondes zijn uitverkocht.
©
Fraukje Vonk
Doodleuke virtuoos Marnix Ducroock
Marnix Ducroock is de act die deze avond het meest studentikoos decor heeft weten te scoren. De kamer waar de gitarist samen met zijn dubbelbassist Julian in speelt, is een keuken waar nog afwas staat en boude quotes van de bewoners door de jaren heen op het plafond geschetst zijn. Zijn werk mixt psychedelica en flamenco op nog nooit eerder vertoonde wijze. Het is afwisselend en zuiver instrumentaal. Gelukkig vormt dat geen barrière voor de doorsnee bezoeker, want ook deze artiest zit alle drie de rondes vol.
Nummers als ‘Rubia’ en ‘Dance along the moonlight’ zwerven van opzwepende akkoorden naar kalmerende tonen, en soms steekt er zelfs een stukje slap bass de kop op. Als ze twee liedjes aan elkaar plakken, komt nog meer naar voren hoe het duo kan variëren binnen de niche die ze hebben gekozen. Ook het vermelden waard is de cover van Pink Floyd’s ‘Is there anybody out there?’, waar doodleuk een extra stukje aan gebreid wordt alsof het een koud kunstje is. Marnix is een virtuoos om in de gaten te houden.
©
Fraukje Vonk
Grappige en gemoedelijke Bloomcoal
Bloomcoal heeft een plek in het programma veroverd met de Strijd om Stukafest. De act vormt een sterk contrast met de vorige: ze zijn een band zonder een al te sterk stempel qua genre en een muzikaal manusje van alles. Onder het showmanschap van zanger Jeroen wordt de toeschouwer netjes door een smakelijke setlist gewandeld. Tevens kudos aan de bewoners voor de verlichting. De projecties doen denken aan een lavalamp op het plafond. Hiermee hebben ze net dat extra tandje sfeer neer weten te zetten.
Maar het gaat hier natuurlijk vooral om de nummers, en die zijn dik in orde. ‘Dark white’ is ietwat loom voor een openingsnummer. Voor het daaropvolgende ‘Catch it by the horns’ komt er een mondharmonica tevoorschijn, en de bluesinvloed blijft je bij. ‘On a lone day’ blijft in dezelfde trend maar dan wat droeviger. Voor ‘Fill up a glass’ haalt de drummer een fluit tevoorschijn en daarmee krijgt de muziek een folky vibe. De highlight van het nummer ‘Granddad’ is de onstuimige brug, en afsluiter ‘Mindfull’ laat duidelijk merken dat de zanger op zijn best is als hij sleazy kan zingen. Na afloop stellen de bandleden zich nog even voor; een toepasselijk einde voor een grappige en gemoedelijke sessie.
'Hou je bek en bef me’
Het is tijd voor het Stukafeest in Gebr. de Nobel. De lokker is zangeres MEROL, omlijst door de dj’s van Kraak & Smaak en Swimming In The Groove. Zoals wel vaker het geval is, begint de hoofdact laat, maar het publiek amuseert zich in de tussentijd prima met de platendraaiers. Om half 12 wordt er al gedanst, iets wat bij vorige edities wel anders was. Het helpt dat de nummerkeuze varieert van lounge met een lekkere piano, tot disco en aangename afrobeat. Een koppel danst een stukje salsa, wat senioren staan nog steeds te shaken na middernacht en de dansvloer blijft altijd voller dan de mensen die langs de zijkant de kat uit de boom kijken.
Als MEROL arriveert crowden de dames naar voren. Ze komt op met een keytar en neemt eerst een selfie met een heel vrouwelijk voetbalteam dat haar kleuren draagt. Het zwoele openingsnummer ‘Kind’ wordt gevolgd door het lekker in het oor liggende ‘Checkie’. Tijdens ‘Borderline’ komen er ballonnen het publiek in, wat altijd voor veel vertier zorgt. ‘Lekker met de meiden’ mag natuurlijk ook niet ontbreken, maar hoogtepunt is toch wel het hilarische ‘Hou je bek en bef me’, haar nieuwste single, speciaal getimed voor de naderende Valentijnsdag. Het nummer heeft een tekst die het cliché van een kerel die slechts geïnteresseerd is in de daad, volledig op zijn kop zet. Meteen in de playlist gooien!
©
Fraukje Vonk