Op 21 september vond de tweede editie van de Nacht van Ontdekkingen plaats. Dit keer met als thema 'licht en donker'. Naast de vele excursies, lezingen, workshops en theaterstukken waren er ook een aantal muzikale acts te vinden in de line-up, waaronder Faradays, Mike Boddé, Janna Lagerström en Pieter de Graaf.

© Samantha Stauttener

Faradays

© Samantha Stauttener

Faradays speelt vanavond in de Hortus. Met 'We' brengen ze een prachtig a capella stuk met zangeffect. Wat ons meteen opvalt is de heerlijke speelsheid van zangeres Karindra Perrier, die zich al dansend over het podium beweegt. Faradays is eigenwijs, eigentijds en een tikje brutaal, en niet bang om de grenzen van genres op te zoeken. De band rondom Perrier speelt netjes, doet soms denken aan Florence and the Machine, maar blijft wel erg binnen de lijntjes.

Naar het einde toe worden de songs steeds sterker. Drummer Robber Deurloo wisselt af tussen zijn akoestische drumstel en elektronische drumpads, wat erg fijn is. De single 'Memories' heeft een groots en bombastisch einde, waarna de dromerige intro van het laatste nummer wordt ingezet. 'Promise' lijkt een simpele popsong te worden, maar door de experimentele brug weet Faradays het publiek te boeien tot het einde. Ze waren niet voor niks 3voor12 Talent tijdens de Popronde 2018. Wij zijn benieuwd naar hun nieuwe nummers!

© Samantha Stauttener

Mike Boddé

In een muziektent voor de Pieterskerk zit Mike Boddé in het nachtlicht achter de piano. De pianist en cabaratier studeerde ooit Chinees in de Sleutelstad, dus is hij geen onbekende hier. Boddé is niet alleen: hij heeft twee prachtige dames aan zijn zijde. Merel Vercammen op viool en vibrandoneon, en daarnaast Sterre Konijn die voor ons zingt en duduk bespeelt.

Het trio opent met het stuk 'Claire de lune' van Claude DeBussy. Sterre zingt er prachtig een eigen tekst overheen. We worden meegenomen in een reis door de nacht, in slechts 45 minuten. We wanen ons in een zeker droomparadijs. Met ogen dicht genieten we van wat deze drie muzikanten ons ten gehore brengen. Boddé vertelt ons nog over zijn droom 'Zwikje bij de brug' en even worden we weer wakker. Maar daarna is het weer tijd om terug de gaan naar de liedjes die ons zo interesseren. Boddé zegt zelf dat hij het een compliment zou vinden als mensen slaperig worden bij deze voorstelling. Gelukkig maar, want dat worden we, op een positieve manier.

Pieter de Graaf

© Samantha Stauttener
© Samantha Stauttener
© Samantha Stauttener

Janna Lagerström

De prachtige Janna Lagerström noemt haar muziek poëziepop en wij begrijpen wel waarom, want ze speelt heel natuurlijk met ritme, klank en rijm. Daarbij wordt ´Niets is´ vanavond voor het eerst live ten gehore gebracht. Voor een intiem buitenconcert is het geluid erg goed afgesteld. Vooral drumster Lisa Ann Jonker valt op met slechts een snare, kick en twee drumpads, die ze overigens met complete controle bespeelt.

Gitarist Laurens Radstake maakt zo nu en dan ook eens een uitstapje naar synthbas, maar de geluidsman lijkt daar niet altijd even goed op te anticiperen. Het ene moment is de bas nauwelijks te horen, en dan ineens weer keihard. Toetsenist Jelte Heringa speelt ingetogen melodische en melancholische lijntjes. Zo zou je de hele act wel kunnen noemen: melodisch en melancholisch.

Lagerström houdt de sfeer lekker luchtig; "Het volgende nummer heet 'Van die dingen' en gaat over van die dingen," zegt ze met een lach. Vlak voor het einde van de show staat Lagerström alleen op het podium voor een solo liedje, erg mooi. Maar het hoogtepunt van de set is dan toch de single 'Honing', van de gelijknamige ep. En daarmee is het einde dan ook gezet. Jeetje, dat ging snel. De set had wel twee keer zo lang mogen duren!

© Samantha Stauttener