Gitarist Maikel Warmerdam kan als enige Haarlemmer in het kwartet het theehuis in de Leidse Hout niet vinden. “Ja, ik heb hier wel eens gespeeld, op Werfpop. Maar dan zie je alleen het podium en het gras ervoor,” verontschuldigt hij zich als hij een paar minuutjes later arriveert. De rest van de band heeft geen problemen met de interviewlocatie; Zij kennen elkaar van hun studententijd in Leiden en weten hier de weg. “Ik ontmoette Pieter ergens in de zomer van 2010, op een dronken studentenfeest,” herinnert zanger/gitarist Matthijs Steur zich. “Ik heb hem toen op een date gevraagd om samen muziek te gaan maken,” vertelt multi-instrumentalist Pieter van Winsen. Al snel kwam zijn broer Thomas erbij als drummer en voegde de Letse trompettist Magnuss Baugis zich bij hen.
De Leidse folkband Matt Winson is terug. Na hun succesvolle debuutalbum ‘Woodfalls’ en een clubtour door Nederland en de Baltische staten werd het stil rond dit kwartet. De heren hebben echter niet stilgezeten en vandaag, 24 mei, verschijnt hun nieuwe single ‘Suite’. Later dit jaar zal zelfs een compleet nieuw album volgen en zal de band weer op diverse podia te zien zijn. Met een nieuw bandlid, minder banjo’s en meer samples geeft de band een nieuwe dimensie aan hun dynamische folkgeluid. We gingen even bijpraten.
Inmiddels heeft Magnuss afscheid genomen als bandlid en vervangt Maikel hem. Hij is dus de nieuwste aanwinst van de band, maar eigenlijk toch ook weer niet. “Hij hing altijd al een beetje rond de band en mixte bijvoorbeeld dingen,” vertelt Pieter. “Ja, ik heb gewoon geduldig afgewacht tot ik erbij mocht,” lacht Maikel. En eigenlijk is Magnuss ook niet echt weg: bij de live optredens van Matt Winson zal hij weer meespelen. Hij is echter niet langer vast onderdeel van de band. “Magnuss was destijds eigenlijk de eerste die er klaar mee was voordat we een pauze namen,” vertelt Thomas. “Hij was uitgeblust – net als wij allemaal op het laatst – en is zich meer op zijn eigen werk gaan richten. En toen ontdekten we dat we eigenlijk allemaal wel een time-out nodig hadden.“
Getergde klanken
In de tussentijd bleef Pieter liedjes schrijven en toen hij een stapeltje materiaal had dat hij goed vond, benaderde hij de anderen weer. “Soms schreef ik een hele dag en vond ik het resultaat daarna maar niks. Maar er waren ook momenten dat ik achter de piano ging zitten en dacht: ‘hier moet ik wat mee’. Vervolgens ben ik de nummers gaan arrangeren en heb ik demo’s gemaakt met banjo, gitaar en zangpartijen met fonetische klanken.” “Hij zingt dan soms echt hele rare dingen, ‘haters gonna hate’ ofzo. En het klinkt alsof z’n hart gebroken is,” vult tekstschrijver Matthijs aan. Aan hem vervolgens de schone taak om chocola te maken van die getergde klanken.
Het plezier is terug
Nadat de band een platencontract tekende bij V2 Records, nam Matt Winson het debuutalbum op in de legendarische Wisseloord studio’s. “Dat was een mooie kans, maar het schiep ook verwachtingen. Heel veel mensen vonden er wat van,” zegt Thomas terugblikkend. ”We konden niet echt onze eigen weg volgen. En er lag ook veel druk op. We hadden meteen al schulden doordat we een bandbus hadden gekocht. We wilden heel graag hier onze financiële basis van maken. Nu staan we er heel anders in. Daardoor kunnen we nu andere keuzes maken; We hoeven niet àlles te doen, zoals in een of ander gat spelen voor twintig mensen. Als je dat soort dingen durft af te slaan, wordt de kwaliteit van wat je wél doet beter. Het plezier is terug, en nu zegt alleen ons label af en toe wat we moeten doen.” Pieter: ”We hebben nu honderd procent creatieve vrijheid.”
Blauwdruk
“Ons eerste album was best poppy: de nummers hadden allemaal een standaard opbouw,” vertelt Pieter. “Ik herinner me dat ik het echt zat was tijdens optredens om voor de derde keer hetzelfde refrein te spelen. Bij het schrijven van nieuwe nummers wilde ik het voor mezelf spannend houden en maximaal twee keer hetzelfde refrein in een nummer laten terugkomen. Op één nummer na, is me dat op de hele plaat gelukt.” Dat belooft veel experimentele vormen op ‘Oscillate’, het nieuwe album dat eind dit jaar uitkomt. De eerste single, die vanaf 24 mei te beluisteren is, is daar een voorbeeld van. “Het nummer heet ‘Suite’, dat is een vorm uit de klassieke muziek met vier aparte, niet terugkerende delen die toch samen een geheel vormen,” legt Pieter uit. “Je zou dat kunnen zien als een soort blauwdruk van het nieuwe album.”
Wat opvalt aan ‘Suite’ is eigenlijk niet zozeer de structuur van het nummer, maar de elektronische effecten die erin zijn gebruikt. Dat is het stempel dat Maikel op de muziek drukt, want hij is vaardig met samples en goed thuis in electronica. Matthijs schreef de tekst, net als voor de andere nummers op de plaat overigens. Matthijs: “De eerste twee regels verwijzen terug naar onze eerste plaat: ‘Now that the silent river flows’ refereert aan onze eerste single, die ‘The River’ heette. De tweede regel is dan: ‘I’ve given up my sorrows too’. Dat slaat op van die bluegrass-achtige liedjes waarin allerlei ellende bezongen wordt. Liedjes zoals ‘Into pieces’, van die banjoknallers, die zijn ‘opgegeven’.” Pieter: “Het inhoudelijke thema van de plaat is eigenlijk ‘tegenstellingen’. Matthijs heeft wat onderwerpen genomen, zoals bijvoorbeeld liefde, politiek en religie. En die heeft hij dan telkens vanuit twee kanten belicht. De liedjes zijn dus eigenlijk allemaal dialogen vanuit twee standpunten.”
Golvende bergen
De mannen zijn niet alleen erg tevreden over de nieuwe tracks, maar ook over het bijbehorende artwork van het nieuwe album. Een bevriende fotograaf maakte een serie foto’s op de Faeröer eilanden, waarop golvende berglandschappen te zien zijn. “Zo’n golflijn, die oscillerende beweging, die zit eigenlijk ook in onze muziek,” zegt Pieter terwijl hij met zijn hand een illustratief golvend gebaar maakt. Bij de singlerelease van ‘Suite’ zal ook een arttrack gepresenteerd worden waarop dit artwork te zien zal zijn. Wie Matt Winson live wil zien spelen, zal nog even geduld moeten hebben. Het plan is om aan het eind van het jaar weer te gaan touren, maar iets concreets mogen ze daar nog niet over zeggen.