Shoppen bij De Brug Gitaren Shoppen bij De Brug Gitaren

Achter de winkel is een kleine werkplaats, waar hij gitaren repareert en bouwt. Op het moment komt Marcus aan bouwen echter weinig toe. Samen met zijn vrouw, die beeldend kunstenaar is, maakte hij een serie gitaren in de vorm van eilanden: de pronkstukken van de winkel. Het meest tevreden is hij over een gitaar in de vorm van Cuba, die dan ook in de etalage van de winkel staat. “Vanwege de mooie vorm.” Er is ook een basgitaar in de vorm van Jamaica. “Omdat de bas toch het belangrijkste instrument is in de reggae, dé muziek van Jamaica,” licht hij toe. “De muziek van deze gebieden is zo eigen, omdat het eilanden zijn. Tegelijk is het daardoor ook zo melancholisch; het geïsoleerd zijn op een eiland klinkt erin door.” Hoewel ze vooral bedoeld zijn als kunstobject, zijn alle gitaren in deze serie wel degelijk echt te bespelen. Marcus neemt de bas van de muur en steekt zijn hand door de opening om te fretten. Hij slaat de snaren aan, en ja hoor: speelcomfort is anders, maar hij doet het!

Zijn passie voor de gitaar begon ooit met het bespelen ervan. “Helaas heb ik maar een beperkte aanleg, en ik maakte mezelf wijs dat dat kwam omdat ik niet het perfecte instrument had,” herinnert Marcus zich. “Ik dacht: ‘Als ik nou de ideale gitaar bouw, dan gaat het spelen veel beter’. Dat was natuurlijk niet zo, maar ik werd gegrepen door het hele proces van het ontwerpen en construeren, en de vraag hoe je dat kunt verbeteren. De gitaar, zeker de elektrische gitaar, is eigenlijk nog zo’n nieuw instrument. Het kàn niet zo zijn dat de ultieme gitaar nu al gebouwd is.“

Is het niet een groot risico om in deze tijd van online shoppen een winkel in een stenen pand te beginnen? Als gitaarbouwer blijkt dat mee te vallen. Marcus is niet bang voor digitale concurrentie. “Ik heb een niche, en het loopt prima nu. Ook als mensen een instrument bestellen bij een grote online muziekwinkel verdien ik daaraan. Dan krijgen ze een doos opgestuurd en blijkt het instrument toch niet meteen goed bespeelbaar. Komen ze bij mij langs om ‘m te laten afstellen.” Voordat hij en zijn vrouw naar Leiden verhuisden had hij een winkel in Volendam. “Dat liep goed, maar na de ramp met de cafébrand raakte de hele gemeenschap in een crisis. Wij woonden destijds in Monnickendam. Toen we verhuisden zei ik: ‘Nooit meer een winkel.’ Dus eerst heb ik hier alleen gitaren gebouwd en gerepareerd, ook in opdracht van andere winkels. Toen Servaas op de Hooigracht en Just Music op het Stationsplein hun deuren sloten, vroegen klanten telkens of ik niet ook snaren kon gaan verkopen. Daardoor ging het kriebelen. Ik rekende uit dat het met een beperkte investering, door alleen ’s middags open te zijn, moest lukken. En nu is het toch weer erg leuk. Vooral het persoonlijke contact en het adviseren. Het is fijn om mensen naar buiten te kunnen laten gaan met het instrument waar ze voor kwamen.”

Reparaties en onderhoud vormen zijn grootste bron van inkomsten. Dat kan gaan om een eenvoudige afstelbeurt, maar ook heel ingewikkelde klussen. “De moeilijkste reparatie ooit was een dulcimer die alleen nog uit splinters en lijm bestond. Die heb ik helemaal opgeknapt; de hele bovenkant gerestaureerd en wat beschadigd was nagemaakt. Dat was echt lastig. En ik heb eens een Gibson Les Paul uit 1958 onder handen gehad. Zo’n ding is pakweg 200.000 euro waard. Als je daar bijvoorbeeld de frets van moet vervangen is dat wel echt een uitdaging. Soms krijg ik heel uitzonderlijke instrumenten in mijn werkplaats. Bijvoorbeeld een keer een cuatro venezolano die helemaal kapot was. Hij was het eigenlijk niet waard om te repareren, maar te bijzonder om weg te gooien. Als je zoiets kunt herstellen is dat nog wel leuker dan zo’n dure gitaar. Ja, dat betekent veel voor de eigenaar. Maar ik vraag me wel eens af of ik het voor de mens of voor het instrument doe. Ik ben niet tegen de wegwerpmaatschappij, maar ik vind het belangrijk dat bijzondere spullen behouden blijven.”